Van der Staaij: Missie Afghanistan pakt opvallend positief uit
RD: 13-01-2012 11:56 | gewijzigd 13-01-2012 12:02 | Redactie politiek
VDS-Joke 1: SGP-fractievoorzitter Van der Staaij heeft de reis positief ervaren, zei hij vanochtend.
VDS-Joke 2: Voor de SGP’er vormde de reis een „krachtige bevestiging” van de positieve indruk die hij al had over de missie in Afghanistan.
VDS-Joke 3: Bijzonder was voor Van der Staaij ook een ontmoeting met president Karzai. „Namens de delegatie heb ik aandacht gevraagd voor de benarde positie van (bekeerde) christenen in Afghanistan. Ik merkte dat het ruimte bieden aan afval van de islam een hypergevoelig punt is. De positie van bekeerlingen is de laatste jaren zeker niet verbeterd. Het is belangrijk onze zorg daarover naar voren te blijven brengen. Ik merkte dat daar goed naar werd geluisterd.”
RD-link:
http://www.refdag.nl/nieuws/politiek/van_der_staaij_missie_afghanistan_pakt_opvallend_positief_uit_1_615603
---------------------------
COMMENT:
De vakantietrip naar Afghanistan door de 2e-kamer-delegatie, hun ontmoeting met DRUGSBARON, president Karzai, van Afghanistan en de NL-vredesmissie aldaar, staat gelijk aan de volstrekt waardeloze en verraderlijke vredesmissie van de toenmalige Britse prime-minister Neville Chamberlain naar het Nazi-Duitsland van Adolf Hitler, inclusief de ondertekening van het helle-verdrag van Munchen.
Het Verdrag van München is een verdrag tussen Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Italië over de toekomst van Tsjecho-Slowakije. Het verdrag werd afgesloten op 30 september 1938 op de Conferentie van München waarbij Tsjecho-Slowakije zelf niet aanwezig was. Met het verdrag werd de agressieve annexatie door de Duitse dictator Adolf Hitler van het Tsjechische Sudetenland door de 'grote mogendheden' geaccepteerd. Het verdrag moest de vrede in Europa garanderen, het verdrag werd door premier Neville Chamberlain van het Verenigd Koninkrijk aangeduid met 'Peace for our time'. Chamberlain verwachtte dat met Sudetenland de annexatiehonger van Hitler gestild zou zijn, niets bleek minder waar. Nog geen jaar later viel Duitsland Polen binnen, waarmee het startschot van de Tweede Wereldoorlog gegeven was.
Delegatie-lid, SGP-er Van der Staaij is zwaar bedwelmd en leeft in een ongelooflijke droomwereld. Wat hij aan positiefs beweert in het RD-artikel over de missie Kunduz en de toestand in Afghanistan is een legendarisch leugensprookje van een staatsonkundige aartsbedrieger! Lees onderstaande artikelen over de werkelijke toestand in Afghanistan!
--------------------------------------
|
|
|
Uitpers nummer 101
Klik op de Klik hier link ter inzage volledige artikel
Afghanistan: NAVO steunt drugshandelaars
door Willy Van Damme
Dat de Navo in Afghanistan met een zeer groot probleem zit is een understatement van jewelste. De eerste serieuze poging om militair haar macht aan anderen op te leggen en dan nog buiten haar origineel territorium, West-Europa en het gebied van de noordelijke Atlantische Oceaan, stevent immers niet alleen af op een grote militaire nederlaag maar is ook ontaard in de meest omvangrijke drugshandel uit de wereldgeschiedenis.
Wereldleider in opium en heroïne
Het door de Navo en de VS veroverde Afghanistan is sinds de bezetting eind 2001 uitgegroeid tot de wereldwijde marktleider voor opium en heroïne, goed voor eventjes 93% van de wereldmarkt. Dit terwijl de Taliban het jaar voordien het telen van opium ook effectief had verboden. De VS en Navo maakten hier onmiddellijk een einde aan. Vreesden zij door dit verbod van de Taliban voor te grote tekorten op de drugsmarkten wereldwijd?
In totaal schat de VN-organisatie UNODC, United Nations Office on Drugs and Crime, de Afghaanse opiumproductie in 2007 op ongeveer 8.200 ton, goed voor een opbrengst van meer dan 2,7 miljard euro, meer dan de helft van het Afghaanse bruto nationaal product. Geschat wordt dat een 300.000 gezinnen betrokken zijn bij het verbouwen. Het areaal beslaat een 200.000 hectare, vooral in de zuidelijke gebieden van het land. In 2008 zou de met papaver beplante oppervlakte volgens UNODC gedaald zijn tot 157.000 hectare. Niet dat die boeren daar rijk van worden. Geschat wordt dat zij er op jaarbasis gemiddeld 1200 euro aan verdienen of 100 euro per maand, een aalmoes. De echte winsten worden elders gemaakt door de groothandelaars en producenten van heroïne en hun beschermheren in de administratie en leger. Het probleem voor de drugshandelaars is dan ook dat de vraag veel kleiner is dan het aanbod en de prijzen daardoor blijven dalen. Vermoedelijk omdat de pakhuizen vol zitten met nog niet verkochte opium en heroïne was de oogst met een geschatte 7.700 ton dit jaar een 6% lager.
Ahmed Wali Karzai
De recente verklaringen van 27 juli in de New York Times van een zekere Thomas Schweich tonen nogmaals (1) aan dat de drugshandel het werk is van de door de Amerikanen aan de macht gebrachte regering van president Hamid Karzai en dat die hele handel ook door de VS en Navo wordt beschermd. De Taliban blijkt slechts maar voor een beperkt deel betrokken bij de zaak. Het tegenbeeld van wat onze media ons steevast voorhouden. (2) Thomas Schweich was tot juni van dit jaar Coördinator voor de Drugsbestrijding in Afghanistan op het Amerikaanse ministerie voor Buitenlandse Zaken. Zowat de meest zinloze job binnen de Amerikaanse administratie blijkt nu.
Terwijl hij allerlei drugbestrijdingprogramma’s poogde op te zetten werd al zijn werk deskundig gesaboteerd door ofwel de regering Karzai of door de Britten en de VS zelf, via het Pentagon. Met steun van onder meer Zweden.
Volgens Schweich die uit de biecht klapte en wiens verhaal door de VS niet eens werd ontkend is de handel grotendeels in handen van figuren uit de regering Karzai zelf en speelt diens jongere broer en parlementslid Ahmed Wali Karzai de sleutelrol in die handel. Een verhaal dat ook door anderen wordt bevestigd maar door hem als ‘politiek moddergooien’ wordt afgedaan. Ahmed Wali Karzai is zowat de officieuze baas over Kandahar, de voornaamste stad in het zuidwesten van Afghanistan en de regio waar de papaverkweek is geconcentreerd.
Alles toedekken
Ook een groot deel van ’s lands volksvertegenwoordigers is volgens de verklaring van Schweich en die van anderen betrokken bij die handel. De vele nieuwe mooie villa’s in de hoofdstad Kaboel zijn er het bewijs van. Typerend voor de toestand in Afghanistan is de benoeming van de voor heroïnehandel ooit veroordeelde Izzatulla Wasifi tot hoofd van de commissie voor de bestrijding van de corruptie. Drugsbestrijding stelt dan ook alleen op papier iets voor.
Zo verklaarde Hamid Karzai op 16 januari 2002 toen hij pas aan de macht was, dat al diegenen die op een of andere wijze met drugs te maken hebben hard zullen worden aangepakt. Het resultaat is dat de paar veroordeelde drugsbaronnen als ze al veroordeeld worden de gevangenis langs de voordeur binnenstappen en na het betalen van wat smeergeld onmiddellijk via de achterdeur terug buiten stappen. En wanneer sommige provinciegouverneurs aandringen op een effectieve bestrijding van die opiumoogsten – volgens sommige bronnen zijn een geschatte 170.000 Afghanen verslaafd aan het spul terwijl anderen het zelfs over 1 miljoen Afghanen hebben - dan worden zij door Karzai onder druk gezet. Hetzelfde met diegenen die tegen deze gang van zaken durven protesteren als bijvoorbeeld Ali Jalali, de vroegere minister van Binnenlandse Zaken of de nu ex-procureur generaal Abdul Jabbar Sabit. Allen verloren kort nadien hun job. Eenzelfde verhaal bij de VS en Navo die perfect weten wie er bij die handel betrokken is maar weigeren op te treden. Daarbij zelfs het werk van de DEA, de Amerikaanse drugbestrijdingdienst, in het land tegenwerkend. Wat de vraag doet rijzen naar het nut van deze DEA.
Zij en niet wij
Om de zaak naar de buitenwereld dan toch wat te rechtvaardigen steekt de Navo het drugsprobleem dan maar steevast op de Taliban. Ook toont ze regelmatig aan de bezoekende media en politici fier haar drugsbestrijdingprogramma’s. Het is dit beeld dat op een paar uitzonderingen na steeds in de media wordt opgehangen, daarbij ook stellend dat het tolereren van die drugsproductie spijtig genoeg nu eenmaal nodig is om ‘de oorlog tegen de terreur’ in Afghanistan te winnen.
Een belangrijke rol hierin wordt gespeeld door UNODC die het officiële verhaal van de VS klakkeloos overneemt en waarvan de persberichten door de media gewoon worden overgeschreven. Antonio Maria Costa, baas van UNODC ging zelfs zover om tijdens de presentatie van het laatste rapport op 26 augustus in Kaboel president Hamid Karzai persoonlijk te feliciteren met de vooruitgang in de bestrijding van de drugsteelt. Voor Walter Kemp, woordvoerder van UNODC geen probleem: "Er is inderdaad een probleem ginds en we kennen de verhalen als die van Schweich maar de productie is dit jaar met 6% gedaald en daarom werd Karzai gefeliciteerd en vroegen wij om de huidige koers aan te houden." Of Karzai hiervoor niet moet worden aangevallen of minstens van koers zou moeten veranderen wou hij wel niet gezegd hebben. Door Karzai hier duidelijk te steunen speelt UNODC in wezen echter een cruciale rol in de ondersteuning van de wereldwijde drugshandel. De boswachter die feitelijk het hulpje van de stroper is.
"The Drugs: Afghanistan issues order taking hard line on opium production’ kopte de New York Times op 17 januari 2002 over de harde taal van Hamid Karzai tegen de opiumproductie toen. Terwijl de NOS teletekst het op 25 augustus had over "(papaver) wordt vooral geteeld door Talibanaanhangers. Met de handel verdienen zij jaarlijks tientallen miljoenen dollars." En in De Standaard van 25 juni 2008 wist Corry Hancké in ‘Afghaanse papaver zomaar uitroeien is geen optie’ ons te melden dat: "Of boeren zelf kiezen om papaver te kweken, dan wel dat ze ertoe verplicht worden door de Taliban." Corry Hancké was om die bewering te kunnen doen zelfs dagenlang gaan logeren bij Nederlandse bezettingsmacht die haar dan fijntjes uitlegde hoezeer zij bezig zijn met het bestrijden van de opiumoogst. Een totaal ongeloofwaardig verhaal dat zij zonder welke kritische bemerkingen ook voor waar liet afdrukken. Wat de waardeloosheid van dit soort ‘embedded’ journalistiek aantoont.
Een maand later bracht zij dan met ‘Karzai beschermt drugslord’ het verhaal van Thomas Schweich die aantoonde dat haar vorig artikel elke geloofwaardigheid miste. Daarbij wel de enige Vlaamse krant zijnde die dit nochtans belangrijk verhaal bracht. Dat de VS en Navo steevast elke reële aanpak van de drugsproductie onmogelijk maken konden wij toen in juni niet lezen. Dat boeren door elementen binnen de regering Karzai soms verplicht worden om opium te verbouwen evenmin.
En hoewel ongeveer 60% van de opiumproductie in het land zelf tot heroïne wordt geraffineerd is er voor zover geweten nog nooit een druglabo opgerold of een stapelplaats waar de drugs worden gestockeerd gevonden. Evenmin als er ooit een van die nochtans publieke drugsmarkten of transporten werd ontdekt. Dit terwijl er tienduizenden militairen van de VS en Navo in het land actief zijn. Het is als met de prostitutie in Thailand, die floreert als nooit tevoren, niemand doet er iets tegen maar ze is officieel wel verboden.
Drugsbestrijding is big business
Wel wordt er heel veel geld gestopt in die zogenaamde drugsbestrijding door de VS en Navo. Projecten waarvan alleen de bedrijven beter lijken van te worden. Zo zijn er natuurlijk die best als lachwekkend te omschrijven Nederlandse initiatieven waarbij boeren worden gesteund om alternatieve gewassen als saffraan te verbouwen. Erger is echter het Amerikaanse programma waarbij ingehuurde firma’s in Afghanistan zogenaamd manueel papavervelden vernielen. Zo gaf de VS sinds 2004 wereldwijd al meer dan een miljard dollar uit aan dergelijke programma’s. Wat alleen al de Amerikaanse firma DynCorp voor haar Afghaans werk de voorbije jaren een slordige 140 miljoen euro opleverde. Met een kostprijs die per hectare goed is voor 4.540 euro. Big business dus.
Drugsplaag
Het resultaat van dit beleid is dus langs de ene kant het plunderen van de overheidsbegroting van de VS en de andere lidstaten van de Navo door allerlei goedgeplaatste bedrijven (3) en het overspoelen van de wereld met heroïne die nooit zo goedkoop is geweest als nu. "Een roes via een shot heroïne is tegenwoordig goedkoper dan een roes via het zich bezatten op café," aldus een Belgisch politieman betrokken bij de drugsbestrijding. Hoezeer heroïne in België de voorbije jaren een plaag aan het worden is blijkt uit enkele cijfers. Zo hadden twee jaar geleden Denderleeuw meer dan 100 en Dendermonde meer dan 35 heroïneverslaafden. Mensen die om aan hun drugverslaving te voldoen aangewezen zijn op het plegen van inbraken.
Terwijl de drugbestrijding overal in de wereld zogenaamd een topprioriteit is, organiseren diezelfde regeringen de bescherming voor de producenten van diezelfde drugs. Burgemeesters als Pieter De Crem van Aalter, minister van Defensie, en Karel De Gucht van Berlare, minister van Buitenlandse Zaken, eisen van de politie in hun gemeenten dat ze de drugplaag lokaal erg kordaat aanpakken maar beschermen gelijktijdig de grote jongens die aan de top de heroïnehandel wereldwijd beheren.
Waarbij zij recent zelfs nog extra Belgische militairen naar ginds stuurden. En het ontvangen van Hamid Karzai als gezant van de ‘vrijheid’ en ‘de strijd tegen de terreur’ is voor de bewindsvoerders binnen Navo als een De Gucht geen enkel probleem. Nooit werd de man publiekelijk geschoffeerd voor zijn betrokkenheid bij de heroïneproductie.
Amerikaans leiderschap
Natuurlijk is wat nu in Afghanistan gebeurt geen verrassing te noemen. Westerse mogendheden hebben sinds de negentiende eeuw steevast een sleutelrol gespeeld bij de drugshandel. Zo was het Groot-Brittannië dat de Indische boeren in negentiende eeuw massaal verplichte opium te verbouwen voor de verkoop door Britse handelshuizen als Jardines aan China. Wat leidde tot de befaamde Opiumoorlogen met China en de Britse verovering van Honk Kong.
Ook de Fransen speelden via hun toenmalige kolonie Vietnam en met steun van de Corsicaanse onderwereld een tijd een sleutelrol in de handel. Meer recent zijn het echter de VS die de leidende rol in deze zaak hebben overgenomen en hem in de klassieke Amerikaanse traditie ook aan hun vrienden hebben uitbesteed. Zo toverde de VS in de jaren 1960 tot 1975 Laos om tot een enorme heroïnefabriek wier heroïne zelfs de eigen bezettingsmacht in de regio ernstig aantaste. De toenmalige drugkoning Vang Pao, wiens labo’s in het Laotiaanse hoofdkwartier van de CIA waren gevestigd, leeft nu in Sacramento in Californië.
En als de VS in 1975 uit Laos worden weggejaagd duiken er vlakbij in de grensstreek van Myanmar (Birma) met Thailand nieuwe figuren op als een Khun Sa die de drugshandel overnemen. Met steun van de Thaise generaals als een Prem Tinsulanond, nu de rechterhand van de Thaise koning en sterke man van het land. Typerend is de Amerikaanse reactie die publiekelijk Khun Sa toen bedreigden maar gelijktijdig zijn Thaise beschermheren geen strobreed in de weglegden. Khun Sa loopt echter al snel teveel in de schijnwerpers en dient dus gedropt.
De oplossing komt er al in 1979 met de start van de oorlog tussen de VS en Rusland om Afghanistan. De nieuwe drugkoning wordt dan Gulbuddin Hekmatyar onder wiens impuls de tot dan kleinschalige Afghaanse opiumproductie en enorme vlucht neemt. Vrachtwagens van de Amerikaanse CIA of de Pakistaanse veiligheidsdienst rijden richting Afghanistan met wapens en keren met de drugs huiswaarts. Juist zoals de met Amerikaanse ontwikkelingsgelden gefinancierde vliegtuigen in Laos wapens en proviand leverden en de opium op de weg terug meenamen richting de labo’s bij het hoofdkwartier van de CIA.
Wat er nu gebeurt in Afghanistan is dan ook niets nieuws. Alleen de namen veranderen. Met Navo-secretaris-generaal, de Nederlander Jaap de Hoop Scheffer, als de man die vanuit zijn functie alles onder controle moet houden, drugshandel incluis. Of hoe Evere een sleutelrol is gaan spelen in de wereldwijde heroïnehandel.
(Uitpers, nr. 101, 10de jg, september 2008)
Voetnoten:
1) Dat Thomas Schweich nu pas uit de biecht klapt is merkwaardig. Reeds jaren al zijn dit soort verhalen bij insiders goed gekend. Op 9 januari 2006 bracht Newsweek hierover zelfs een uitgebreid verhaal. Wat Schweich in wezen grotendeels bevestigde. Toch ging hij op 4 oktober 2007 voor de subcommissie voor het Midden Oosten en Zuid Azië van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden verklaren dat ondanks de problemen er toch wel veel vooruitgang was geboekt. Waarom toen en op die plaats nog zo liegen? En waarom zwegen de leden van die commissie toen en slikten ze die prietpraat?
2) Eenzelfde strategie zien wij in Colombia waar een ganse serie getuigenissen en officiële Amerikaanse documenten de Colombiaanse president Uribe aanduiden als betrokken bij de drugshandel. Ook dit wordt in de media bijna steevast verzwegen die de schuld voor de cocaïnehandel gemakshalve dan maar in de schoenen van de rebellen van het Farc schuiven. Gretig de Amerikaanse propaganda en de verhalen van het UNODC overnemend.
3) In Colombia lijkt de grote winnaar de Amerikaanse chemiereus Monsanto te zijn die het product maakt dat de VS er gebruiken als ontbladeringsmiddel. Zonder succes natuurlijk want ook hier neemt de cocaïneproductie steeds maar toe. Zo steeg volgens UNODC de met coca beplante oppervlakte in Columbia in 2007 met een flinke 27% tot 99.000 hectare.
|
|