|
|
Vraag inzender:
U stelt in uw eerste publicatie van 2012 dat het een christenplicht is om te ageren tegen het overheidsbeleid als dat afwijkt van Gods Woord. Maar als de kerken met elkaar tegen de overheid ageren, haakt u weer af. Wat nu? Wel of niet ageren?
-----------------------
Geachte inzender,
Ik heb de reden daarvan al gemeld in het vorige persartikel. De kerken hebben hun recht van spreken verspeeld, omdat zij hun eigen huis niet op orde hebben. En als er kerkelijke gemeenten zijn die daar wel gestalte aan geven, dan ontvalt ook hen dat recht, omdat zij deel uitmaken van het geheel van eigen kerk. De kerken hebben zichzelf monddood gemaakt door algehele secularisatie ten aanzien van de leer, het leven en de wandel. Waar de tucht binnenshuis ontbreekt daar valt er buitenshuis niets meer te zeggen, tenminst niet namens enig kerkverband, en/of politieke partij. Dat dominees en ambtsdragers niet persoonlijk en solo tegen het antichristlijke regeringsbeleid durven te ageren, zegt alles van hun geestelijke gehalte. Bovendien dienen zij eerst binnenshuis orde op zaken te stellen en de tucht te handhaven, want anders zijn en blijven de kerken met hun voorgangers een aanfluiting voor de wereld en een gruwel voor God.
Niemand durft er meer alleen te staan om met God en in Zijn Naam publiek in de bressen te treden, en die nalatige houding is een bewijs van eigenliefde, ongeloof en geestelijke verachtering.
Als dominees op eigen titel en in Naam van Christus publiek in de bressen zouden gaan staan, ten eerste tegen de afval in eigen kerk en tegen de afval van de zogenaamde chr. sgp-politiek, en zich vervolgens zouden richten tegen de antichristelijke overheid, zou die houding respect afdwingen bij vriend en vijand en tegelijk een storm van protest oproepen. Van dat laatste is men vuurbang en men heeft zich er niet voor over, omdat men nog een verrotte naam heeft te verliezen. Die bizarre wettische houding is er een bewijs van dat de ware liefde uit God en tot God ontbreekt. De kerken en hun voorgangers worden beheerst door een geest van tactische godsdienst, biblicisme, kerkpolitieke zelfingenomenheid en vleselijk eigenbehoud, een geest waarover onze vaderen de banvloek zouden hebben uitgesproken. John Knox, Rutherford en noem al die Godsmannen maar op, waren bezet met een geheel andere Geest, nl. met de Geest van Christus. Die traden solo in de bressen in Naam van Christus, ongeacht wat de uitkomst daarvan was.
Degenen die onze vaderen echter laten buikspreken in woord en geschrift, in plaats van zelf publiek in bressen te gaan staan, bedrijven meer dan kerkpolitieke nalatigheid; het is zelfs meer dan een verloochening van de zaak van Christus. Christus heeft Zijn discipelen geordend met de woorden: "GIJ zijt het zout der aarde!" Christenen die genoemde publieke roeping naast zich neer kunnen leggen, leven niet uit de Bron en hebben de Geest van Christus niet.
Klik op de Klik hier link ter inzage ingezonden stuk over de strijd van de Schotse geloofshelden tegen de toenmalige overheid en de mannelijke houding van John Knox jegens de antichristelijke vorstin, Maria Stuart, alias Maria de bloedige.
mvg.
GPPB.
|
|