DEMISSIONAIR KABINET RUTTE PLEEGT VERRAAD AAN DE NL-STAAT
DE SGP-VERRADERS, VAN DER STAAIJ EN DIJKGRAAF GAAN MET HET DICTATORIALE ESM-VERDRAG IN ZEE EN STEMMEN IN OM DE NL-SOEVEREINITEIT DEFINITIEF TE VERKOPEN AAN DE MOLOCH. DE SGP EN DE CU PROTESTEREN WEL, MAAR ZIJ ZULLEN EERST TEGEN DE HUIDIGE VORM STEMMEN VAN DE ESM, MAAR WEL VOOR DE ESM ALS ZODANIG!
Ten aanzien van de begroting: De SGP zal welwillend kijken naar de plannen die nu voorliggen. Fractievoorzitter Van der Staaij noemde het "ontzettend positief" dat het de vijf partijen gelukt is om een begroting te maken die voldoet aan de Europese 3-procentnorm. De kans is groot dat de SGP het akkoord zal steunen. -- Van der Staaij doet niets anders dan een buiging maken naar Brussel!
WILDERS IS VADERLANDSGETROUW EN HIJ IS DE ENIGE OP DIT GEBIED MET GEZOND VERSTAND.
[1] Voor de stemming over het ESM was de datum van 22 mei 2012 genoemd. Een voor 16 mei geplande Commissie-vergadering is nu een week verschoven. Dat maakt het waarschijnlijk, dat de stemming over het ESM ook één of twee weken opschuift. Het is altijd de Voorzitter van de Tweede Kamer, die over de agenda beslist en de planning van de vergaderingen tot op het laatste moment aan kan passen. Het is niet gebruikelijk, dat met een demissionair kabinet en nieuwe verkiezingen op komst, de Kamer zulke ingrijpende besluiten er toch nog even doorheen jast. 16 mei 2012 werd een verzoek van de PVV en de SP om de stemming over het ESM “controversieel” te verklaren en uit te stellen tot na de verkiezingen met 44 tegen 99 stemmen verworpen. PVV-leider Wilders kondigde daarop aan de Nederlandse Staat te vervolgen voor “onrechtmatige daad”.
-----------------------------------------------------------
|
|
|
De grootste financiele crime aller tijden: Demissionair kabinet Rutte gaat 18 miljard bezuinigen, terwijl er 40 miljard euro in de jackpot van de ESM gedumpd wordt. SGP is voor 18-miljard bezuinigingen en zogenaamd tegen de ESM-jackpot, maar het is een slinkse beweging, want ook de SGP stemt in met de ESM-staatsgreep als zodanig!
HET ESM-VERRAAD
Een zwarte dag nadert voor de Nederlandse democratie [die allang niet meer bestaat]. [1] Dan stemt de Tweede Kamer over het Europees Stabiliteits Mechanisme (ESM) [2] Dan besluiten ze of ze dit verdrag ratificeren of niet. In principe stemmen zij dezelfde dag ook nog over het amendement aan artikel 136 van het Verdrag over de Werking van de Europese Unie (VWEU), dat aanvankelijk bedoeld was om het ESM binnen de EU op te richten. (Voor noten zie bronlinken).
Amendement artikel 136 VWEU
3. The Member States whose currency is the euro may establish a stability mechanism to be activated if indispensable to safeguard the stability of the euro area as a whole. The granting of any required financial assistance under the mechanism will be made subject to strict conditionality.’.
Met dit toegevoegde zinnetje krijgt de Europese Commissie de ruimte een stabiliteitsmechanisme te creëren. Ondanks het feit, dat het ESM nu buiten de EU om wordt opgericht, wordt dit amendement nu toch ter goedkeuring aan de Kamer voorgelegd. Alsof daar nog haast bij geboden is.
Wie echter goed oplet, kan een addertje onder het gras ontdekken. Het amendement is zo geformuleerd, dat het niet beperkt is tot financiële stabiliteit. Met dit amendement kan de Europese Commissie ook op heel andere terreinen besluiten nemen, zonder dat daar nog langer instemming van de nationale parlementen voor nodig is. Legers inhuren om protesten in Griekenland neer te slaan? Opposanten monddood maken? Democratisch gekozen leiders vervangen door mannetjes van Goldman Sachs? Met dit amendement kan de Europese Commissie zelf bepalen wat daar onder valt en meteen tot actie over gaan.
Kamerbesluit over het ESM
We moeten het ergste vrezen, want te oordelen aan de mailtjes, die verschillende politieke partijen rondgestuurd hebben, zijn er kennelijk maar weinigen die in staat zijn de tekst van het verdrag te lezen, laat staan te snappen. [3] En Minister de Jager zuigt zonder blikken of blozen het ene verzinsel na het andere uit z’n duim om de Kamer te verleiden met het ESM in te stemmen. Daarover zo meteen meer.
Wat is het ESM?
Het ESM is een permanent noodfonds voor de eurozone. Het krijgt een maatschappelijk kapitaal van 700 miljard euro. Dit is belastinggeld en moet in de loop van de tijd door de euroburgers betaald worden zodra het ESM er om vraagt. De Nederlandse bijdrage is 40 miljard euro, dat is bijna net zo veel als de inkomstenbelasting van een heel jaar. Met dit kapitaal kan het ESM 6,6 keer zoveel geld inlenen en vervolgens weer uitlenen aan banken in nood en aan eurolanden die in financiële moeilijkheden verkeren. Het ESM functioneert dus tevens als een bankinstelling, die duizenden miljarden euros zal mogen beheren, zonder dat het een bankvergunning nodig heeft en dus zonder dat het zich iets aan hoeft te trekken van de regels die Financiële Toezichthouders aan andere financiële instellingen opleggen. Leningen aan landen gaan gepaard met strikte voorwaarden, zoals die bijvoorbeeld aan Griekenland opgelegd zijn. De voorwaarden die gelden voor leningen aan roekeloze bankiers zijn nog niet duidelijk, maar die zullen ongetwijfeld heel wat milder zijn.
Niemand in het ESM is democratisch verkozen en op de besluitvorming binnen het ESM bestaat geen enkel democratisch toezicht. De nationale Rekenkamers hebben het zelfs niet voor elkaar gekregen de garantie te verkrijgen, dat ze achteraf de rechtmatigheid en doelmatigheid van de uitgaven van het ESM kunnen toetsen. [4]
Het ESM is permanent. De aandelen zijn niet verhandelbaar. Al het geld dat we er in stoppen, zien we dus nooit meer terug. Ook niet wanneer de crisis voorbij is en het ESM een gigantische pot gestort belastinggeld over houdt, die we niet terugkrijgen.
Waarom het ESM?
De euro verkeert in moeilijkheden. De gezamenlijke munt blijkt niet goed te functioneren in een economisch heterogene zone. Daar hadden economen in 1970 al voor gewaarschuwd, toen de Luxemburgse bankier Pierre Werner zijn eerste blauwdruk voor een gezamenlijke munt presenteerde, maar dank zij fanatieke euro-politici en intensief gelobby van bankiers hebben we die munt nu toch.
Wat is het probleem van de euro?
De landen van de eurozone hebben niet allemaal dezelfde mogelijkheden voor productiviteit. Er zijn intrinsieke verschillen, die maken dat producten uit het ene land altijd duurder zullen zijn dan overeenkomstige producten uit het andere land. Zo hebben bijvoorbeeld Duitsland en Nederland goede condities voor productiviteit met een mild klimaat, vruchtbare bodem, makkelijke transportwegen en voor een deel eigen energievoorraden. In Griekenland is het ‘s zomers heet, is er nauwelijks vruchtbare bodem, zijn er vanwege de honderden eilanden hoge kosten voor transport, overslag en infrastructuur, zoals water-, electriciteits- en communicatienetwerken, veerdiensten, rioolwaterreiniging, vuilniscollecte, afvalverwerking, etc. Griekenland zal dus nooit met Duitsland of Nederland kunnen concurreren.
Met de open grenzen zijn het de Griekse consumenten die bepalen, of ze lokale producten kopen of liever goedkopere en betere producten uit Duitsland en andere eurolanden. En wanneer producten uit andere landen Griekenland binnen komen, gaan er euro’s het land uit. Tegelijkertijd gaat het steeds slechter met de Griekse economie, omdat de Grieken hun eigen producten links laten liggen. Uiteindelijk blijven er te weinig euro’s in het land over en moeten de mensen naar de bank om euro’s te lenen. Zo begint het schuldenprobleem. Griekenland importeert nu 3 x zoveel als het exporteert. Dat alleen al betekent een jaarlijkse toename van de schuld van 40 miljard euro, gemiddeld zo’n 4.000 euro extra schuld per inwoner per jaar! Dat is natuurlijk een onhoudbare situatie.
Merk op, dat het de consumenten zijn, die bepalen of er veel of weinig uit de andere eurolanden geïmporteerd wordt en of het land in de schulden raakt of niet. De regeringen hebben hier geen invloed op. Vóór de komst van de euro konden regeringen hun eigen valuta devalueren. Daarmee werden importproducten duurder voor de eigen bevolking en exportproducten goedkoper voor buitenlandse kopers. Dat remde de import af, stimuleerde de export, deed de economie weer beter draaien en liet de schulden slinken. Met de euro is dat niet meer mogelijk.
Men heeft de Grieken wijs gemaakt, dat ze in heel grote problemen komen als ze niet in de euro blijven. En ofschoon het tegendeel waar is [5], is de meerderheid van de Grieken nu bang de euro te verlaten. Waarom dan dat fabeltje? Juist, vanwege de bankiers. Als zogenaamde oplossing voor het schuldenprobleem wordt Griekenland bedolven onder een nog hogere schuldenberg. Bankiers verdienen honderden miljoenen aan deze leningen. Het ESM is onder andere bedoeld om verliezen op dergelijke leningen automatisch op de euroburgers af te wentelen. Die bedragen worden dan rechtstreeks door het dagelijks bestuur van het ESM (de Raad van Bewind) opgeëist uit de staatskassen van de eurolanden.
Speculanten
Alle landen die minder goede mogelijkheden hebben voor productiviteit dan Duitsland, zullen één voor één, vroeg of laat met deze schuldenval te maken krijgen. Het is niet bij toeval, dat Portugal, Ierland, Spanje, Italië en Frankrijk ook al door speculanten in het vizier worden genomen. Wanneer deze landen een deel van hun staatsschuld af moeten lossen en daarvoor nieuwe leningen zoeken, drijven speculanten de rente op.
Voor Brussel was dat een reden om alle eurolanden te overtuigen de staatsschuld terug te brengen tot maximaal 60% van het Bruto Binnenlands Product en de overschrijding van de jaarlijkse begroting eerst tot maximaal 3% en later tot 0% terug te brengen. Nu kun je op papier wel zulke afspraken maken, maar daarmee los je de oorzaken van het euro-probleem niet op. En omdat bijna geen land zich aan deze afspraken wist te houden, was dat een mooie gelegenheid voor Goldman Sachs om even bij de Ministeries van Financiën langs te gaan om uit te leggen hoe ze met swaps wat schulden weg konden moffelen. Niet alleen Griekenland, maar ook Frankrijk, Spanje en Italië zouden er op ingegaan zijn. [6] De giga-winsten die Goldman Sachs hiermee behaald heeft, zullen – uiteraard – eveneens door de euroburgers betaald moeten worden. En ondanks het gesjoemel van de Ministeries van Financiën moet er nu keihard bezuinigd worden om aan de nieuwe regels te voldoen.
Als je weet, dat in Nederland de overheidsuitgaven verantwoordelijk zijn voor de helft van de economische activiteit en dat we nu al zo goed als in een recessie zijn beland, dan is het economische zelfmoord om een dergelijk onzinnig bezuinigingsplan door te voeren.
De logische oplossing
Het probleem met de oplopende staatsschuld is ontstaan op het moment, dat de bankwereld [7] de politici ervan wist te overtuigen, dat het verboden moest worden dat regeringen rechtstreeks bij hun centrale bank geld konden lenen. Want ook al betaalden de overheden rente aan de centrale bank, vanwege het feit dat de winst van de centrale bank weer naar de overheid terug vloeide, leende de overheid in feite het geld gratis. En daar zou de overheid vroeg of laat misbruik van kunnen maken, stelden de bankiers.
Sindsdien moet de overheid geld lenen van privé-geldschieters en dus altijd tegen rente. En het is juist de rente die maakt, dat de overheid bij eenzelfde beginschuld, elk jaar meer moet lenen en nog meer rente moet betalen. De schuld stijgt daardoor exponentieel. [8]
Het werkelijke misbruik is dus, dat wij extra belasting moeten betalen om de rente te betalen, die private partijen eisen. Wanneer wij met beschikbare arbeid en grondstoffen wegen aanleggen of dijken verzwaren, en wanneer iedereen voor zijn bijdrage betaald is, houden we dus een schuld over, waarover privé-geldschieters rente innen. En waar halen zij het geld vandaan? Al het geld in omloop ontstaat uit een eenvoudig boekhoudregeltje bij een bank. Als ik bankier Blut ben, dan schrijf ik in mijn boekhouding “Ik heb 1000 euro tegoed van Jantje” en aan de andere kant “Jantje heeft 1000 euro tegoed van mij”. Het tegoed dat Jantje van mij heeft kan hij uitgeven. Zo heb ik met mijn boekhoudregeltje 1000 euro gecreëerd in de vorm van een lening. [9] Dus direct of indirect zijn het altijd privé-bankiers die rente innen op de staatsschuld.
De logische oplossing is dus niet het ESM, dat met z’n hefboomwerking meer dan 4.000 miljard [10] aan leningen kan genereren, waar banken en financiële instellingen dan weer rente van kunnen plukken op kosten van de euro-burgers, maar het simpelweg terugdraaien van de onzinnige regel dat overheden geen geld mogen lenen van hun eigen centrale bank.
Bij deze oplossing is geen enkele bezuiniging nodig. De rentedragende schuld wordt simpelweg omgezet naar een lening van de centrale bank. Omdat er dan geen rentelast meer bij komt, is de hoogte van de schuld geen enkel probleem meer.
De foute oplossing (opzettelijk)
De foute oplossing is het ESM, dat zoals zijn voorgangers EFSF en EFSM landen die in de schulden raken met nog hogere schulden opzadelt, tot groot genoegen van bankiers, die roekeloos geld kunnen creëren en tegen rente uit kunnen lenen in de wetenschap dat alle verliezen door de euroburgers gedragen zullen worden.
Het ESM zorgt er dus simpelweg voor, dat de euroburgers maximaal betalen aan de financiële graaicultuur. Verantwoording afleggen is er niet bij. Het ESM, de gouverneurs, de bewindslieden en het personeel krijgen verregaande immuniteit. Het ESM kan iedereen aanklagen, maar zelf niet aangeklaagd worden, behalve door de leden zelf. Het ESM komt dus boven de wettelijke macht te staan.
Boven die financiële graaiers zitten nog drie bedenkelijke organisaties, waarvan niemand door het volk gekozen is en die ook nooit verantwoording afleggen. Dat zijn de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationale Monetaire Fonds, de zogeheten Trojka, die “strikte voorwaarden” aan de leningen verbinden. Die voorwaarden hebben meestal niets te maken met het doel van de lening, maar verplichten het land een beleid te voeren waar het land niet democratisch voor gekozen heeft. Zoals sommige Nederlandse politici het sarcastisch weten uit te drukken: ze moeten eerst bloeden. Het IMF is al meer dan 30 jaar de specialist van zulke leningen onder strikte voorwaarden [11]
De “leningen onder strikte voorwaarden” zijn geen sommen geld die het land naar eigen inzicht kan besteden, maar zijn gekoppeld aan projecten. Die lucratieve projecten worden in de regel uitbesteed aan buitenlandse bedrijven. Het meeste geld van de leningen komt nooit in het land van bestemming terecht, maar wordt rechtstreeks betaald aan buitenlandse geldschieters voor aflossing van bestaande schulden en rente, en aan de buitenlandse bedrijven die projecten uitgevoerd hebben. Er komt dus nauwelijks of geen geld het land binnen, terwijl het land de lening wel terug moet betalen, alsof dat geld in het land aanwezig zou zijn. Op deze manier kunnen de bankiers en de Trojka er dus verzekerd van zijn, dat er vrij snel weer een nieuwe lening nodig zal zijn en kan het duivelse spel opnieuw beginnen. Ook kan de Trojka eisen, dat alle lucratieve bezittingen in het land aan buitenlandse investeerders worden verkocht, zoals luchthavens en concessies voor gas- en olie.
Pas als de bevolking radeloos wordt en het land uit de euro stapt, zal het misschien gaan begrijpen hoe ze wreedaardig uitgeperst werden onder de noemer van “Europese solidariteit”.
ESM-perikelen
Het eerste ESM-verdrag werd 11 juli 2011 ondertekend door de Ministers van Financiën van de eurolanden, die zichzelf tot gouverneurs van het ESM uitriepen. [12] Zij deden dat in de marge van een Eurogroup-vergadering, waar ze samen met de ECB en het IMF overleg in voeren. Dit verdrag was illegaal, omdat Ministers van Financiën volgens artikel 7 van de Weense Conventie van 1969 geen bevoegde vertegenwoordigers van hun land zijn en omdat, als ze het verdrag zouden tekenden als afgevaardigden van de Europese Unie, dit verdrag in strijd zou zijn met artikel 48.6 van het Verdrag van Europa. Dit artikel stelt, dat de EU zijn regels mag veranderen zolang het zijn bevoegdheden niet uitbreidt. En dat is bij het ESM overduidelijk wel het geval.
Prullenmand
Nog geen tien dagen na de feestelijke ondertekening kon het verdrag alweer de prullenmand in, kennelijk omdat de opdrachtgevers het verdrag niet ver genoeg vonden gaan. Brussel blijft nu eenmaal ondergeschikt aan Washington. [13] Het verdrag moest gewijzigd worden en er moest nog een verdrag bijkomen, dat de condities zou regelen om voor noodhulp in aanmerking te komen en dat meer bevoegdheden naar Brussel zou hevelen. Daar tegenover stond, dat Washington zich ernstige zorgen maakte over de door Brussel ingeslagen weg naar draconische bezuinigingen.
ESM, 2e versie
Op 2 februari 2012 werd een gewijzigd ESM verdrag getekend, ditmaal door Ambassadeurs van de eurolanden. Het is een intergouvernementeel verdrag en geen EU-verdrag. De EU-regels zijn op dit verdrag dus niet van toepassing. Het verdrag regelt de verplichtingen om aan het noodfonds mee te betalen, maar of, en onder welke voorwaarden een deelnemend land noodleningen kan krijgen, dat staat er niet in. Dat wordt geregeld in een apart verdrag, dat nog niet klaar is voor ratificatie.
De Kamerleden die vóór het ESM stemmen, smijten dus 40 miljard euro over de balk, zonder precies te weten of ze er iets voor terug kunnen krijgen, en zo ja, wat ze ervoor terug kunnen krijgen en aan welke voorwaarden ze zullen moeten voldoen om in geval van nood daadwerkelijk leningen te verkrijgen. Moeten wij dan ook eerst flink bloeden, zoals Rutte en de Jager dat voor de Grieken eisten? Of misschien dubbel zoveel, uit wraak voor die onbenullige eisen? Of denken de Kamerleden dat Nederland niet in de problemen kan komen? Wel, als de Kamer het ESM goedkeurt, dan zitten we er gauw genoeg midden in. Zo lang de eurozone bestaat uit zwakke en sterke broeders, treden er gegarandeerd verliezen op. Dan mogen we bij elke verliespost van het ESM extra bezuinigen, moeten we de investeringen en de dienstverlening van de overheid nog verder reduceren, de belastingen verder verhogen en zullen we steeds meer werkloosheid krijgen en nog dieper in de recessie zakken.
Minister van Financiën als Gouverneur van het ESM
Het ESM stelt de Ministers van Financiën aan als gouverneurs van het ESM. Dat is handig, want die weten altijd precies te vertellen hoeveel geld er in hun staatskas zit, en, nog belangrijker, ze hebben de sleutel van de staatskas. Zij kunnen dus makkelijk de betalingen aan het ESM regelen, bijvoorbeeld zodra de Raad van Bewind compensatie van verliezen eist. En als de Ministers van Financiën van de Trojka te horen krijgen dat de uitleen-capaciteit verhoogd moet worden, dan kunnen de Ministers dat gezamenlijk beslissen en van de eurolanden een kapitaalstorting eisen. Tot het kapitaal van 700 miljard volgestort is, komt daar geen parlement of regering bij te pas.
Met de nieuwe functie van Gouverneur komt de Minister van Financiën wel in een spagaat terecht. Als Gouverneur van het ESM wordt hij geacht de stabiliteit van de eurozone als geheel te bevorderen en niet in de eerste plaats de belangen van zijn land te behartigen. Hij wordt dienaar van twee meesters. Daarmee komt de positie van de Minister van Financiën op wel zeer gespannen voet te staan met artikel 49 van onze Grondwet (getrouwe invulling van zijn ministerschap).
Verdrag staat boven nationale wetgeving
Het ESM is een internationaal verdrag en staat daarmee boven nationale wet- en regelgeving. Niets van wat in het ESM-verdrag geregeld is, kan door nationale wetten of regels gewijzigd of beperkt worden.
In het ESM-verdrag is geregeld, dat de bevoegdheid om besluiten te nemen ligt bij de Raad van Gouverneurs [14] , de Raad van Bewind [15] en de Directeur [16] Merk op, dat bij al deze besluiten het ESM volledige bevoegdheid heeft voor het nemen van besluiten en dat daar geen regering of parlement bij te pas komt.
Alleen bij een besluit tot verhoging van het maatschappelijk kapitaal (bij aanvang 700 miljard) door de Raad van Gouverneurs, geldt dat het besluit pas in werking treedt na voltooiing van de toepasselijke nationale procedures.(artikel 10.1) Het is de Raad van Bewind die de gedetailleerde voorwaarden zal vaststellen (art 10.2)
Verhoging van het maatschappelijk kapitaal
In de parlementaire commissie Financiën vragen sommigen zich af over hoe de verhogingen van het maatschappelijk kapitaal in z’n werk gaan.
Het ESM kan inderdaad zijn maatschappelijk kapitaal eindeloos ophogen. 700 miljard is slechts het begin. Volgens artikel 10 kan de Raad van Gouverneurs besluiten het maatschappelijk kapitaal te verhogen. Zo’n besluit vereist eenparigheid van stemmen , waarbij afwezigen en stemonthouders niet meegerekend worden. En omdat de commissie kennelijk ongerust is over het bedrag waarop ze zich vastleggen, informeert Minister de Jager hen:
De besluitvormingsprocedures binnen het ESM zijn zo vormgegeven dat lidstaten niet tegen hun wil gebonden kunnen worden aan belangrijke beslissingen en de democratische controle gewaarborgd is. (…) Zoals bij alle belangrijke besluiten wordt ook het besluit om het kapitaal van het ESM aan te passen genomen op basis van onderlinge overeenstemming. (…) De lidstaten hebben in een dergelijke besluitvormingsprocedure dus een feitelijk veto. [17]
De waarheid is, dat bij er het ESM geen sprake is van ook maar enige democratische controle op de rechtmatigheid en doelmatigheid van haar besluiten, noch op de manier waarop zij met het belastinggeld van de euroburgers omspringt. De Rekenkamers hebben het zelfs niet voor elkaar gekregen om garanties te krijgen voor controle achteraf.
En de lidstaten hebben geen feitelijk veto. Het zijn niet de lidstaten die stemmen, maar de Gouverneurs. Deze Gouverneurs hebben echter de taak de stabiliteit van de eurozone als geheel te bevorderen. Per definitie, zijn de belangen van de individuele lidstaten daaraan ondergeschikt. Maar zelfs de Gouverneurs hebben geen gegarandeerd vetorecht. Als spoed geboden is – en dat is meestal het geval wanneer er een nieuwe crisis uitbreekt – is 85% van de stemmen van de aanwezige Gouverneurs voldoende om tot een verhoging van het maatschappelijk kapitaal over te gaan.
Verder is het ESM een permanent stabiliteitsmechanisme. Het is een mechanisme zonder stopknop. Wanneer het ESM besluit het maatschappelijk kapitaal te verhogen, zullen er op dat moment al honderden (en mogelijkerwijs duizenden) miljarden euro’s aan leningen en riskante vorderingen uit staan. Geen enkel ESM-lid zal het aandurven een kapitaalverhoging te weigeren en het uiteenspatten van deze financiële zeepbel te veroorzaken. Wie nu instapt, stapt in voor altijd. Nou ja, laten we zeggen: tot de euro uit elkaar valt.
Voorrechten en immuniteit
En over de vraag of de voorrechten en immuniteiten van het ESM en zijn personeel er niet toe leiden, dat ze onaantastbaar worden, herhaalt de Jager geruststellend:
”De voorrechten en immuniteiten die gelden voor het ESM en voor de personen die daarvoor werkzaam zijn, zijn in lijn met de praktijk voor internationale organisaties, waarbij de democratische controle is gewaarborgd.” [17]
Ach, als je een verhaal maar vaak genoeg herhaalt, dan denkt iedereen dat het de waarheid is, niet waar? En als je goed leest, beweert hij dit keer niet eens dat het ESM te vergelijken valt met een organisatie waarbij de democratische controle wel gewaarborgd is, maar alleen, dat het ESM zich dezelfde voorrechten en immuniteiten toekent.
Misvatting parlementaire controle
Ik wil ten slotte graag benadrukken dat de immuniteiten en voorrechten geen invloed hebben op de verantwoording die een vertegenwoordiger van een land in de Raad van gouverneurs, als lid van de regering, moet afleggen aan zijn parlement. [17]
Minister de Jager heeft kennelijk niet begrepen, dat de regels van het internationale verdrag voorrang hebben boven nationale wetten en regelgeving. En als artikel 34 van het verdrag zegt, dat de gouverneur een geheimhoudingsplicht heeft, dan houdt dat in, dat hij geen verantwoording af kan leggen.
Dat het parlement controle wil houden over de besteding van ons belastinggeld, dat door het ESM omgezet wordt in 6,6 maal zoveel risicovolle leningen, dat lijkt mij volkomen terecht. Maar noch in de eerste ESM versie van 2011, noch in de nu voorliggende versie is er sprake van democratische controle. Dat merkt Minister de Jager uiteindelijk zelf ook op.
… over de parlementaire controle op het ESM wil het kabinet benadrukken dat de vormgeving van deze controle een nationale aangelegenheid is die geen onderdeel uitmaakt van het ESM-Verdrag. [18]
Maar even stoïcijns gaat hij vervolgens verder:
Centrale elementen bij de vormgeving van de parlementaire betrokkenheid zijn
(1) het budgetrecht van de Kamer,
(2) raadpleging van de Kamer voorafgaand aan besluitvorming en
(3) gebruik van een parlementair voorbehoud indien geen tijdig overleg met de Kamer heeft plaatsgevonden.
Aantasting budgetrecht
Wanneer de Kamer begrijpt, dat de verliezen van het ESM niet te plannen zijn, dat de hoogte en de tijdstippen voor het storten van kapitaal evenmin altijd even goed te plannen zijn, dat verhogingen van het maatschappelijk kapitaal in de praktijk niet tegengehouden kunnen worden, dan betekent dit feitelijk, dat het budgetrecht ondergeschikt wordt aan het ESM.
Geen verantwoording
Raadpleging van de Kamer voorafgaand aan besluitvorming is volgens het ESM-verdrag niet mogelijk. Het verdrag stelt in artikel 34 dat de gouverneurs, bewindslieden en andere medewerkers van het ESM een geheimhoudingsplicht hebben. De Tweede Kamer wordt niet genoemd als mogelijke gast bij de vergaderingen van het ESM en is geen onderdeel in de besluitvormingsprocedures van het ESM.
De Gouverneurs van het ESM handelen in het kader van een internationaal verdrag, dat geen enkele rol heeft voorzien voor de nationale parlementen (afgezien van de ratificatie van het verdrag) en het parlement geen enkele ruimte biedt voor inmenging, informatie-uitwisseling, overleg of controle. Logischerwijs kan een parlement een gouverneur ook niet ter verantwoording roepen voor handelingen, die hij in het kader van het internationale verdrag verricht.
Het ESM is dus
* een fictief bestuursorgaan, dat onbegrensd belastinggeld op kan eisen, zonder democratische invloed op de bestedingen, zonder democratische controle op de besluitvorming, zonder verantwoording door het niet-democratisch verkozen bestuur;
* een bank, die over onbegrensd gratis kapitaal beschikt in de vorm van opgeëist belastinggeld;
* een bank, die geen bankvergunning nodig heeft, hoewel deze bank duizenden miljarden euro’s zal kunnen beheren;
* een bank, die niet gerechtelijk vervolgd kan worden en waarvan het bestuur en alle medewerkers verregaande immuniteit genieten;
* een inlener van honderden miljarden euro’s, die al dan niet bevriende bankiers aan miljarden euro’s rente helpt;
* een uitlener van honderden miljarden euro’s, die zelf bepaalt welke bankier in nood wel een lening krijgt en welke andere voor een appel en een ei overgenomen zal worden door een bevriende relatie van het ESM;
* een uitlener van honderden miljarden euro’s, die eurolanden in financiële moeilijkheden opzadelt met nog hogere schulden en de Trojka in staat stelt deze landen te dwingen een neo-liberale koers te volgen en lucratieve eigendommen aan buitenlandse investeerders te verkopen;
* een bedenkelijke organisatie, die opgericht wordt met de bedoeling de politiek van democratisch verkozen regeringen te ondermijnen.
Kunduz-coalitie
Na de val van de VVD-CDA-PVV-coalitie over de door Brussel geëiste bezuinigingspolitiek, heeft de oude Kunduz-coalitie [19] zich razendsnel hervonden en binnen 36 uur overeenstemming bereikt over het draconische bezuinigingsplan. Zij weten wat Brussel van ons wil en wat Washington van ons wil. Ondanks het feit dat de regering demissionair is en er in september nieuwe verkiezingen worden gehouden, vindt de Kunduz-coalitie, dat zij het ESM er nog wel even door kan jassen. Dat wordt een zwarte dag voor de democratie.
Bronnen:
http://www.argusoog.org/esm-een-zwarte-dag-voor-de-democratie/
http://www.courtfool.info/nl_home.htm
|
|