|
GETUIGENIS VAN DS. THOMAS HALYBURTON (1674-1712) TEGEN DE MODALITEITEN-GODSDIENST VAN AFVALLIG KERKELIJK REFOLAND. (Lees ook indringend sterfbed-getuigenis van Christus getrouwe getuigen, Samuel Rutherford en eindtijd-preek van Alexander Peden - Klik op afbeelding)
"Erger dan zijn lichamelijke kwalen is de smart die hij (Halyburton) gevoelt over de afval van de kerk van Schotland (idem de kerk van Nederland). Hij ziet de leer die naar de godzaligheid is hoe langer hoe meer verkracht worden. Helder ziet hij de droevige gevolgen die niet kunnen uitblijven. Als in April 1712 de synodevergadering in St. Andrews wordt gehouden, spreekt hij vrijmoedig zijn gedachten erover uit. Met klem raadt hij de predikanten aan alle middelen te gebruiken om tegen de dwalingen te strijden. Het is de laatste synodevergadering die hij bijwoont. Kort daarop wordt hij ernstig ziek. Het is een ziekte waarvan hij niet meer zal genezen.
Nog geen half jaar later zal hij op zijn sterfbed met een profetische blik getuigen: "Ach, St. Andrews! Ik vrees dat het nog zover zal komen, dat de kracht der godzaligheid in St. Andrews geheel en al verloren zal gaan. Zij zullen de invloeden van de Heilige Geest niet meer ontvangen. Ik ben weken en maanden met een bange vrees bezet geweest."
"Ik zie een geslacht dat reeds lang alle kracht der godzaligheid verloren heeft. Sommigen van hen schijnen zich te haasten om de zuivere instellingen van het Evangelie te verwerpen. In plaats daarvan willen zij het dode lichaam van formulieren, ceremonien en bijgeloof weer invoeren. Hiermee verdwijnt de kern van de godsdienst en de kracht der godzaligheid. Al deze veranderingen zijn niet uit God. Het vloeit voort uit een gebrek aan kennis van het ware geestelijke leven. Als het wezen zal verdwijnen, zal men langzaam maar zeker de vorm van zich afwerpen."
Het vervult ds. Halyburton met diepe droefheid, als hij gevoelt hoe de wachttorens tot spelonken zullen worden. Dan zullen de gewenste akkers vruchtloos en dor blijven. Hongerigen zullen tevergeefs hun honger wensen te stillen. Er zullen geen vruchten meer zijn. Het geestelijk voedsel van Gods ware Kerk zal nog nauwelijks gevonden worden. Zijn de ruines van de grote, eens zo imposante kathedraal van St. Andrews, niet een schreeuwende symboliek van hetgeen overbleef van de eens zo rechte prediking aldaar? Voorwaar een getuigend en veroordelend verleden!"
Uit: "Een gerijpte korenschoof" - Het leven van Thomas Halyburton (1674-1712).
|
|