 |
|
Ds. Jan Pieter Paauwe werd geboren op 18 oktober 1872 en overleed in 1956.
|
|
Over ds. J.P. Paauwe zijn onlangs diverse positieve artikelen gepubliceerd in het RD, hoewel er verschillende publicisten bij waren, waarvan ik me sterk afvraag of zij wel zo positief over de radicale Jan Pieter Paauwe zouden zijn geweest als de man nog in leven zou zijn en in het ambt zou staan, zoals hij destijds buiten de kerk vele verstrooide schapen ambtelijk bediende met de prediking des Woords en de sacramenten.
Ds. Paauwe was een ware Kohlbruggiaan in de ware zin van het Woord, dus een waar christen. Bij vele 'thuislezers' (ook elders) vinden de geschriften van Paauwe gretig aftrek. Jammer dat vele 'paauwianen' een karikatuur van hem gemaakt hebben. Sommigen noemen zich een 'paauwiaan' terwijl zij zich in een kerkelijk werkverbond vermaken en 'de arke Gods' op 'een houten wagen' vervoeren. Persoonlijk heb ik grote achting voor ds. Paauwe, hoewel ik geen slaafse volgeling van hem ben en bepaalde uitspraken van hem niet voor mijn rekening neem. Ik hoop er dan ook voor bewaard te blijven om van ds. Paauwe een afgod te maken, zoals vele 'paauwianen' een afgod van hem gemaakt hebben en zelfs bij Paauwe "zweren". Afschuwelijk, wat een afgoderij! Gods ware volk 'zweert' niet bij Paauwe, noch bij oude schrijvers, maar bij Gods Woord! De Ger. Gem. 'zweert' bij Comrie, de Ger. Gem. in Ned. bij Mallan, anderen bij de gebr. Erskines, ja, ja, ja, er is wat dat betreft ook niets nieuws onder de zon. In Paulus' dagen klonk het uit vele kelen: "Ik ben van Paulus..., Wij zijn van Apollos...", maar Gods ware volk is van Christus en wenst niet anders te weten dan Christus en Dien gekruisigd. Dat laatste is voor vele belijders echter te licht. Ja, het is vreselijk om te zeggen, maar 'Christus is te licht bevonden' in onze dagen en velen zijn dan ook altijd bezig om gewicht in de schaal leggen met bepaalde oudvader(s) om de 'gewichtigheid' of 'echtheid' van hun geloof te bewijzen en ook dikwijls met het verdoemelijke oogmerk om het ware werk Gods verdacht te maken! Ik heb achting voor vele oudvaders, ook voor Paauwe, maar ik ben geen 'paauwiaan', maar een christen die zijn theologie niet uit de boeken, maar van Christus geleerd heeft. Vele 'paauwianen' lopen echter in de overtuiging dat "met het heengaan van Paauwe de waarheid verdwenen is." Dat zeiden de Israëlieten t.a.v. Mozes ook. Toen Mozes naar hun zin te lang op de berg Sinaï vertoefde, was ook God voor hun waarneming verdwenen. Het gevolg daarvan was dat zij zich een gouden kalf maakte, om toch een soort zichtbare god te aanbidden. Ds. Paauwe is voor vele van zijn (slaafse en onbekeerde!) volgelingen een soort 'gouden kalf' geworden en hebben met hun afgoderij de naam van ds. Paauwe door het slijk gehaald. De waarheid (de volle raad Gods) moge bijkans uit alle kerken verdwenen zijn, maar dat geldt niet voor Gods ware volk en knechten die de waarheid Gods bewaren (Openb. 3:8). Tot de voleinding der wereld zal God Zijn volk hebben op aarde, ja, aan alle plaatsen Zijner heerschappij. De prediking van Paauwe sluit nauw aan bij de prediking van Kohbrugge en is daarom ook voluit Schriftuurlijk-bevindelijk te noemen. T.a.v. het onderscheid tussen Wet en Evanglie graaft dr. Kohlbrugge echter dieper dan ds. Paauwe. Ds. Paauwe was -in spijt van vele tegengeluiden- beslist niet tegen de kinderdoop en ook heeft hij, nadat hij (onrechtmatig) door de hervormde kerk is afgezet, vele keren het Heilig Avondmaal bediend. De 'paauwianen' houden nog steeds vol dat ds. Paauwe nog nooit een opvolger heeft gehad, maar aangezien ds. Paauwe in 1956 is overleden en ondergetekende in 1956 ter wereld kwam, zou ondergetekende wellicht 'de schriftelijke opvolger' van ds. Paauwe kunnen zijn, hoewel ondergetekende beslist niet met het geseculariseerde leger 'paauwianen' vereenzelvigd wil worden.
GPPB.
|
|
|
|
|
|