 |
|
Onlangs kreeg een zeker gemeentelid NN kerkelijk huisbezoek (Ger. Gem.). Hieronder leest u een fragment van het gesprek dat tijdens het huisbezoek plaatsvond. Dit gesprek hebben wij gepubliceerd om de verwarring over de heilstoe-eigening ook d.m.v. een praktisch voorbeeld aan te tonen, in de hoop dat er een wederkeer zal plaatsvinden naar de Schriftuurlijk-bevindelijke heilstoe-eigening.
|
|
|
Een ouderling en een diaken komen op de afgesproken tijd huisbezoek afleggen. Na een korte kennismaking begint de ouderling te vertellen hoe een mens tot bekering komt.
Ouderling:
"Als een zondaar in de diepte van zijn verlorenheid ligt en hij ermee instemt dat het volkomen rechtvaardig is als hij voor eeuwig verloren zal gaan en het niet verdient om ooit nog bekeerd te worden, o, dan het wonder dat Christus Zich openbaart aan die zondaar als de Verlosser..."
Gemeentelid:
"Van harte mee eens!"
Ouderling:
"Maar als dat wonder mag plaatsvinden, dan is die mens er nog niet, want dat zal nog een keer toegepast moeten worden in het verdere leven."
Gemeentelid:
"O nee, mijnheer, daarin kan ik het echt niet met u eens zijn. Zo spreekt Gods Woord niet over de rechtvaardigmaking des zondaars en zo heeft de Heere het mij ook niet geleerd. Hetgeen u zegt vertegenwoordigt typisch de Ger. Gem. leer. In de rechtvaardigmaking openbaart Christus Zich in het hart van een zondaar in de toepassing! Christus doet geen half werk."
Ouderling:
Kind, nu moet je eens even goed luisteren. Kijk maar naar Petrus bij Pinksteren. Daar werd het heil bij Petrus toegepast. Toen kreeg hij de vrijheid in Christus."
Gemeentelid:
"Nee mijnheer, want Petrus was vóór Pinksteren al een geredde zondaar. Het heilsfeit van Pinksteren betekende voor Petrus zijn ambtelijke bekwaammaking! Vóór het heilsfeit van Pinksteren was Petrus echter geen halfverloste christen. Hij heeft wel een tweede bekering beleefd nadat Christus was opgestaan, maar God doet geen half werk in wedergeboorte, want wedergeboorte en rechtvaardigmaking geschieden op hetzelfde moment. Christus is een volkomen Zaligmaker. Want waar plaatst u dan die zondaar tussen de 'openbaring en de toepassing'??
Ouderling:
(Geen antwoord)
Gemeentelid:
"Volgens uw redenering moet er tussen de 'openbaring en de toepassing' nog een vage weg liggen, een soort niemandsland? Want hoe verklaart u Romeinen 5:1 dan? Romeinen 5:1 (de rechtvaardigmaking) staat op gelijke voet met Galaten 1:15-16 (de openbaring van Christus), lees het maar na! Hoe kan Paulus vrede met God hebben door onze Heere Jezus Christus als hij nog maar half verlost zou zijn? Een halve verlossing is geen verlossing. Het is alles of niets. Het is Christus gehéél of in het geheel niet."
Ouderling:
"Ja, dat was bij Paulus wel zo, maar zo gaat het niet bij elk kind van God."
Gemeentelid:
"O ja zeker wel! God houdt er geen verschillende rechtvaardigmakingen opna. De weg der ontdekking die eraan vooraf gaat kan wel verschillend zijn, maar als het nooit verder komt dan de ellendekennis, ga je nog voor eeuwig verloren. Het gaat om de rechtvaardigmaking en dan Zijn Gods kinderen één in Hem. Dat is dus voor elk kind van God gelijk, hoewel de mate van het geloof kan verschillen.
Je hebt ook van die mensen die zeggen: "Ja maar, je moet toch geloven!" En ze kunnen het nog ook, maar toen ik moést geloven, kon ik het niet. Die mensen stappen met een grote stap over de ellendekennis heen, maar zo werkt de Heere niet. God werkt in de orde van ellende, verlossing en dankbaarheid. Als je nog nooit als een vuile zondaar onvoorwaardelijk aan de voeten van je Rechter bent terechtgekomen en je spreekt toch van 'geloven', mag je het allemaal nog wel eens nakijken. Ellendekennis is op zich geen voorwaarde, maar zonder ellendekennis zal het niet gaan en zonder Christus in de toepassing helemaal niet."
Ouderling:
"Dat is zeker waar. Maar we zullen gaan eindigen...."
REACTIE:
Inmiddels hebben wij van een ander Ger. Gem. lid een reactie ontvangen op deze samenspraak in de vorm van een kort briefje en in dat briefje staat o.a. geschreven:
"U stelt het gemeentelid NN in de samenspraak voor als één die van de Heere geleerd is aangaande de rechtvaardigmaking en de betreffende ouderling als één die dwaalt. Zou het bijbels zijn dat u zich op deze manier over de leer van de Ger. Gem. uitlaat, via zo'n samenspraak op internet? Zou de Heere niet naar waarheid in ons hart letten?"
COMMENTAAR:
Dit soort reacties is begrijpelijk, maar helaas niet te billijken. Het briefje is tamelijk pauselijk, alsof God niet vrij is in de bedeling van Zijn genade. Het gaat hier niet over (bekeerde) mensen, noch over hun staat, maar over de heilswaarheid van Gods Woord. De waarheid van Gods Woord zou omwille van achtenswaardige personen en (afgescheiden) kerken niet op deze manier gepubliceerd mogen worden? Die suggestie is niet eerlijk, laat staan bijbels. Bovendien betreft deze zaak niet het eerste geval, ook niet het tiende geval, maar het betreft een heersende, langdurige en fundamentele dwaling. Dat deze kwestie voor velen pijnlijk is, omdat er wat heilige huisjes omver gaan, kan ik me voorstellen, maar het zijn nu eenmaal zachte heelmeesters die stinkende wonden maken. Deze zaak dood zwijgen staat daarom op één lijn met God en de naaste te haten! Nu, daarvan heb ik reeds téveel last en schuld van mijn eigen vijandige vlees ondervonden, zodat zwijgen niet meer mogelijk is, anders zouden eerder de stenen gaan spreken. Mijn vlees wil deze zaken namelijk ook liever niet het licht doen zien, maar aangezien de genade sterker is dan het vlees mogen we met alle vrijmoedigheid dit soort 'godzalig' klinkende manipulaties -zoals die in het betreffende briefje zijn beschreven- met kracht van de hand wijzen en tevens wijzen op de alleen geldende heilsleer van Gods Woord.
Ook het farizeïstische feit dat de reageerster in haar briefje het getuigenis van het gemeentelid NN tijdens bovenstaand huisbezoek in twijfel trekt, maakt geen indruk. Als het recht ligt bukken Gods kinderen niet voor farizeïstische en vleselijke argumenten, hoe vroom deze ook ingepakt en verwoord worden; zij buigen alleen voor Gods Woord.
De reageerster -lid van dezelfde gemeente- schrijft verder in haar briefje dat zij een huisbezoek door de betreffende ouderling als een zegen heeft ervaren, omdat -volgens haar zeggen- dat huisbezoek zo Schriftuurlijk en bevindelijk zou zijn geweest. Waaruit die ervaren zegen bestaat is echter volstrekt onduidelijk, hoewel zij schrijft dat zij het als een zegen ervaren heeft dat die ouderling nog onder haar dak wilde inkomen en voor het feit dat hij haar kinderen schriftuurlijk-bevindelijk onderwijs gaf. Zij haalt de woorden van de hoofdman over honderd aan, maar die man sprak deze woorden vanuit zijn geloof in Christus en dat bleef niet zonder uitwerking. Daarvan maakt de reageerster echter geen melding; ze roemt alleen maar in de mens, namelijk die ouderling. Ook blijft het volstrekt duister wat de reageerster onder schriftuurlijk-bevindelijk onderwijs verstaat. Laat er toch geen misverstand over bestaan: Buiten Christus kan er van een wezenlijke zegen géén sprake zijn. Duizenden belijders worden in onze dagen met uitwendige zegeningen de bloemhoven ingejaagd. Nog gevaarlijker wordt het als een mens zich buiten Christus voordoet in een zogenaamde 'nederige' gestalte, alsof de mens met wat nagebootste vrome woorden en wensen al aardig op de goede weg is. Lees in dit verband het stuk maar eens over vervalste ootmoed op deze site, daarin komt openbaar dat vele zogenaamde bevindelijk-gereformeerden met de vlag van ootmoed zwaaien, maar doorgaans bezet zijn met bittere vijandschap tegen de waarheid van het Evangelie. Ik geloof niet dat de schrijfster van het betreffende briefje zich van dit gevaar goed bewust is. Ook komt ze niet met de Schrift en die houding maakt elk gesprek in feite onmogelijk.
De reageerster heeft wel gelijk als zij schrijft dat de Heere kijkt naar waarheid in ons binnenste, maar heeft zij dat ten aanzien van zichzelf weleens afgevraagd? Of bedoelt zij daarmee te zeggen dat de waarheid van het Evangelie verzwegen moet worden? Die houding is op zijn minst tweeslachtig en die halfslachtige houding resulteert altijd in een halfslachtige heilsleer en daar gaat de kerk aan kapot! Het betreft hier namelijk niet alleen een dwaling van een of andere ouderling, maar van een heel kerkverband! Fundamentele dwalingen dood zwijgen ten koste van de Gods Waarheid, is koren op de molen van de duivel. Openbare dwalingen moeten daarom openbaar worden bestreden en aangezien mijn stukken niet in 'De Saambinder' geplaatst worden, moet het 'helaas' op deze wijze worden gepubliceerd. Daar is overigens niets mis mee, want naar mijn bescheiden mening heeft 'De Saambinder' geen enkel religieus streepje voor op onze website, wel? Of ergert het u dat de Heere goed is voor een geredde zondaar die over God en goddelijke zaken niet zwijgen kan? Mens, je kunt er nog ruim bij, maar niet met vrome woorden, noch met een 'nederige' schijngestalte, maar als een blakende vijand die het van God verliezen mag, dus met verlies van uzelf, want vijanden worden met God verzoend door de dood Zijns Zoons! Ja, ik kan het ook niet helpen, maar wat de Heere op mijn hart bindt, moet er ook af, dat kan geen mens tegenhouden, ook ikzelf niet. Dat geldt voor al Gods ware kinderen. Als het van binnen waar is, komt dat vanzelf ook naar buiten! Nu, dat feit komt ook in de samenspraak genoegzaam openbaar, hoewel met vele gebreken. Dat zal zo blijven, zolang we in het vlees verkeren, maar de waarheid verzwijgen omwille van respectabele mensen? Nee, dat is pauselijk en godonterend. Liever alle mensen tegen dan God en Zijn Woord tegen. Dat velen zich aan dit soort getuigenissen ergeren, is al ruim 2000 jaar geleden door de Heere Jezus voorzegd. Er is wat dat betreft niets nieuws onder de zon. Niemand heeft echter het recht om de waarheid van het Evangelie te verzwijgen, laat staan die te verdraaien, hoewel vele naambelijders en 'rechtzinnige' verleiders in onze dagen van het laatste hun handwerk maken.
Tenslotte: Hoewel we achting hebben voor het bijzonder ambt, leert Gods Woord nergens dat we een (bekeerde) ouderling hoger moeten achten dan de waarheid van Gods Woord. Van die pauselijke afgoderij hebben we door vrije genade afstand genomen. Zolang de Heere het geeft wensen we die afgoderij met "er staat geschreven" te bestrijden. Ik kan en ik wil ook niet anders en God beware ons om af te wijken van de leer van Christus. Verlene de Heere ons de genade om daarin te mogen volharden, gelijk de apostel Paulus getuigt in Galaten 1:8 en 9: "Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt."
G.P.P. Burggraaf
PS. Namen zijn weggelaten om niet de indruk te wekken dat we bepaalde personen op het oog hebben.
|
|
|
|
|
|