 |
|
|
DE 'MEDAILLEKAST' VAN DS. TH. VAN DER GROE
| |
|
Onderstaande "medailles" zijn gehaald uit de medaillekast van een van de meest gezaghebbende predikanten uit de Nadere Reformatie, ds. Theodorus van der Groe. Van der Groe was een vermaard strijder voor Gods eer en Waarheid en een zeer getrouw dienstknecht van Jezus Christus, hoewel hij zeker niet onfeilbaar was. Ds. Du Marchie van Voorthuizen is een van de laatste die nog iets had van de noodzakelijke bijbelse separatie in de prediking die we ook bij bijv. ds. Van der Groe aantreffen. Zulke getrouwe predikers zijn er nu niet meer! Hoe komt het toch dat het huidige leger 'gereformeerde' predikanten zo ge-eerd door het leven gaat en op zilveren muilen ten hemel schrijdt? OMDAT ZIJ WEL AAN EEN Z.G. REFORMATIE WILLEN WERKEN, MAAR MET BEHOUD VAN ZICHZELF, KERKELIJKE POSITIE, EIGEN NAAM EN EER, OPDAT ZIJ VANWEGE HET KRUIS VAN CHRISTUS NIET VERVOLGD ZOUDEN WORDEN! (Gal. 6:12).
|
|
-Vanwege het feit dat ds. Van der Groe zoveel van Christus had, scholden sommige spotters hem uit voor "De Antichrist".
-Omdat hij de werken des duivels trachtte te verbreken, werd hij voor "overste der duivelen" uitgescholden.
-Men noemde hem "het hoofd der hedendaagse Arianen".
-Vanwege het gebrek aan zijn ogen noemde men hem "de Rotterdamse Schele".
-Ook noemde men hem "een Wederdoper", "de Paus", "een Donatist", "een Hattemist", "een Dweper", en "een Baggerboer", omdat hij uit het dorp Kralingen kwam, waar de boerenbevolking van de veenderij leefden.
-Men schroomde niet om Van der Groe voor "een Spinozist", "een Jorist" en "een Chiliast" uit te maken.
-Volgens het 'Letterkundig Genootschap' in die dagen was Van der Groe slechts "een prediker van Kralinger veenboeren en turftrappers".
-Ook noemde men hem wel "een schadelijk werktuig".
-Omdat hij slechts overeenkomstig het Woord Gods wenste te spreken, noemde men hem spottend: "Het grote Kerk-Orakel".
-Men vergeleek hem wel met 'Tijl Uilenspiegel'.
-Men noemde hem "de Kralinger Niemandsvriend", "de Kralinger Warnar", het "Kralingse Licht", "de Kralingse Betweter", "de Kralinger Nimrod", "de Kralingse Censor".
-De letters van zijn naam ging men als 't volgt verklaren. T.V.D.G.: "Toomloze Vinder Der Grollen"; "Twistzieke Verdeler Der Gemeenten"; Trotse Vechter Dolle Goliath".
-Men sprak met verachting van die "Kralinger man", "de lastige Kralinger Midas".
-Volgens een lasterschrift "Kralingiana" bezat Van der Groe "de hoedanigheden van een ezel", men vergeleek hem met de lompste boer van Kralingen, omdat hij tegen de nieuwe spelling was. Verder gaat de Kralingiana. "Van der Groe had jicht in het hoofd. Sedert 1755 is daar door niet weinig zijn zenuwgestel bedorven."
-Men zegt dat hij inzonderheid in het heftigste der trekkingen veel verlichting gevoelt, op het vervloeken van de letter H.
-Omdat Van der Groe de ere Gods boven alles zocht, noemde men hem schimpend een man die de gunst van koningen en groten veracht.
-Men ergerde zich aan de uitdrukking "mooie doden" die Van der Groe voor de bijna-christenen placht te gebruiken.
-De schrijver van de Kralingiana had tot grote ergernis bij Van der Groe gekerkt en geschreven dat er nog wel betere bidders waren dan die domperige Van der Groe met zijn 'oordeel en verdoemenis'. Ze hadden Van der Groe heus niet nodig, nee, ze waren hem liever kwijt dan rijk. "Hij deed het land toch geen behoudenis aan".
En Van der Groe zelf? Al deze laster en spotternij bracht hem dichter tot Christus. In Zijn Gerechtigheid mocht hij schuilen. Zijn leven was Christus en daarom overkwam hem enigszins hetzelfde lot als zijn geliefde Meester tijdens Diens omwandeling op aarde. Zijn oordeel over het leger predikanten in zijn dagen is niet voor twee-erlei uitleg vatbaar, hoewel hij zichzelf 'de allerschuldigste' van alle leraren noemt. Ds. Th. van der Groe, een vermaard strijder voor Gods eer en Waarheid, de laatste ziener, en een getrouw dienstknecht van Jezus Christus. (Uit: "Die des nachts zijn huis bewaakt")
(Lees ook de oordeels-profetie over Nederland van ds. Van der Groe op dese site).
GPPB.
|
|
|
|
|
|