 |
|
|
DS. P. DE VRIES CONTRA DOODSTRAF ALS EIS GODS
| |
|
DOODSTRAF RECHTVAARDIG, MEINEED GESTRAFT
|
|
Als gevolg van de remonstrantse twisten schrijft ds. Jakobus Fruytier hoe de Dordtse Synode het recht geoordeeld heeft dat Johan van Oldebarnevelt de doodstraf moest ondergaan. In "Sions worstelingen" schrijft ds. Fruytier op pag. 340:
"De 20e februari 1619 zijn er 24 rechters, 12 uit de provincie Holland en 12 uit de andere zes provincies, verkozen, om de beschuldiging ten laste van [Olde]Barnevelt te onderzoeken en daarover te oordelen. Zij hebben in zijn vonnis, waarmee zij hem ter dood veroordeelden, zijn misdaden uitgedrukt, waaruit de onpartijdige lezer afleiden kan, hoe gegrond of ongegrond het vonnis van de dood is. Dit doodvonnis is voltrokken de 13e mei 1619. Hoe hij is behandeld en hoe hij zich gedragen heeft, beschrijft Baudart, die de wijze beschrijft waarop hij onthoofd is en er bij voegt, als iets opmerkelijks, dat, toen hem het hoofd is afgeslagen, tegelijk de beide voorste vingers van zijn rechterhand zijn afgehouwen, waarmede hij de eed had gedaan, dat sommigen als een teken van Gods rechtvaardigheid beschouwden, aanwijzend en straffend dus zijn meinedigheid. Hieruit blijkt nu, dat zijn doodvonnis is voltrokken na het eindigen van de Synode. En de voorzichtigheid vorderde dit. Want uit zijn vonnis blijkt, dat een van zijn boze daden was, dat hij gezocht had de godsdienst, de grondslag van de Unie, te veranderen en een nieuwe godsdienst, of liever een mengelmoes van alle godsdiensten in te voeren."
Johan van Oldebarnevelt moest zijn verraad aan kerk en staat door een rechtvaardig vonnis met de dood bekopen, hoewel prins Maurits -die niet uit wrok handelde, maar uit plichtsbesef- Van Oldebarnevelt gratie wilde verlenen als hij schuld bekende en om vergiffenis vroeg. De hoogmoedige Van Oldebarnevelt weigerde, waarop het vonnis werd voltrokken.
Ds. P. de Vries (HHK) heeft ooit in de Gezindsgids (het nummer is me ontgaan) een artikel aan deze godsdienststrijd gewijd en daarin blijk gegeven dat Van Oldebarnevelt onnodig ter dood gebracht is en heeft dat vonnis 'een zwarte bladzijde in Neerlands kerkgeschiedenis' genoemd. In het gewraakte artikel gaat het ds. P. de Vries goed af om voor de landverrader, Van Oldebarnevelt, een lans te breken en prins Maurits, die zich aan de zijde van de calvinisten schaarde, af te schilderen als een omstreden figuur. Ik heb zelden zo'n goddeloos en lafhartig stuk gelezen! Ten aanzien van Oldebarnevelt wil ds. P. de Vries barmhartiger zijn dan Gods Woord, waarin de doodstraf vereist wordt voor misdadigers zoals Van Oldebarnevelt er een was, en ten aanzien van prins Maurits oordeelt P. de Vries als een Farizeeër, want als Maurits een omstreden figuur is, dan is Simson het ook in zijn ogen. Ds. De Vries mocht echter willen dat hij de geloofsmoed van Simson deelachtig was, want dan had de PKN-Dagon namelijk al lang in puin gelegen. Ik zie ds. De Vries nog niet de pilaren van de PKN omver trekken, want daarvoor moet je aan de Wet gestorven zijn, dus aan je eigen vrome 'ik' gestorven zijn. De Vries handelt ook contra het oordeel van de Dordtse Synode in het gewraakte artikel blijkens de bovengenoemde aanhaling van ds. J. Fruytier. Onze vaderen hadden tenmiste nog wat geuzenbloed in hun lijf, want zij stonden compromisloos in de bressen. Het HHK-Moderamen kan maar beter pampers gaan verkopen, want zodra er één kogeltje door de kerk vliegt dan rennen ze direct naar een aardse rechter, vanwege gebrek aan geloof en standvastigheid.
GPPB.
PS. (Zie ook: 'MILDER OF AFVALLIG?' - 'VADERLAND GETROUWEN' en 'HERVORMERS EN OUDVADERS').
|
|
|
|
|
|