ZATERDAG OF ZONDAG?

		GEDENK DE SABBATDAG DAT GIJ DIEN HEILIGT...         Al degenen die de Wet der Tien Geboden als een leefregel voor de gelovigen proclameren, moeten volgens die leefregel ook de sabbatdag op de zevende dag der week volmaakt gedenken en heiligen, naar het gebod. De Wet wil immers volkomen gedaan zijn en daar is niet één gebod van uitgesloten, ook niet de sabbatsheiliging op de zevende dag der week. Dat deze Wetsdrijvers zelf het sabbatsgebod overtreden, deert hen blijkbaar in het geheel niet, maar dat kan ook niet, aangezien zij niet weten wat zij leren, noch wat zij bevestigen. De sabbatsheiliging op de zevende dag der week is immers in Christus vervuld en gold alleen en uitsluitend voor de Joden in het O.T. De nieuwtestamentische kerk viert niet de sabbatdag op de zevende dag der week, maar de opstandingsdag van Christus op de eerste dag der week. Christus is niet alleen onze Wijsheid en Rechtvaardigheid voor God, maar ook onze Heiligmaking en onze volkomen Verlossing van de Wet van Mozes, volk des Heeren. De Wet laat zich niet half doen en al degenen die de Wet van Mozes menen te doen naar de eis der Wet, leven zonder de Wet, zoals Paulus in zijn eertijds. Gods volk doet de Wet, zonder dat zij er iets aan doet, maar er in Christus reeds alles eraan gedaan heeft. Heilige lijdelijkheid, in gemeenschap met Christus, is de hoogste activiteit in het geestelijke leven, want gemeenschap met Christus brengt veel vrucht voort, namelijk om Zijn lof te vertellen... Dan is het soms de hele week zondag, geen zondedag, maar de dag naar Zijn Naam genoemd: de dag des Heeren. NOTE: N.a.v. sommige ingezonden stukken zal er D.V. nog een stuk gepubliceerd worden over de sabbat naar het Joodse gebruik en de bijbelse zondagsviering voor de christenen. ZIE: 'ZONDAGSHEILIGING' Veel is al geschreven en gedebateerd over het gebod van de sabbatsheiliging. Wat is een bijbelse sabbatsheiliging? Sommige kerken en verenigingen voeren een vurig pleidooi om terug te keren naar de oudtestamentische sabbatsviering op de zevende dag der week, naar het Joodse gebruik. De zondag zou -volgens zeggen- door Rome ingesteld zijn, maar aangezien Rome nog niet bestond in de dagen van de apostelen, is die redenering ongegrond. De apostelen en de gelovigen kwamen bijeen op de eerste dag der week -de opstandingsdag van Christus- om het avondmaal te vieren (Hand. 20:7), geld in te zamelen voor de armen en om het Woord en de sacramenten in het midden der gemeente te bedienen. Een dag van heilige afzonderfing dus. De Wet der Tien Geboden is in Christus vervuld, dus ook de heiliging van de sabbatdag op de zevende dag der week. En als men de sabbat op de zevende dag der week wil houden, is men schuldig de gehele Wet te doen, naar de eis der Wet. De sabbatsheiliging gold voor de Joden, maar de zondagsheiliging geldt voor de christenen en ook voor de christenen uit de Joden. De nieuwtestamentische Kerk herdenkt de opstandingsdag van Christus, dus op de eerste dag der week. De besnijdenis gold voor de oudtestamentische Joden, de Doop geldt voor de christenen, ook voor de Joodse christenen. Toen God de schepping voltooid had, rustte Hij op de zevende dag der week, maar na de zondeval rust God de Vader alleen in het volbrachte werk van Christus, het Begin der schepping Gods, en Gods kinderen rusten op de eerste dag der week, de dag dat Christus uit de doden is opgestaan. "Dit is de dag de roem der dagen, die Isrels God geheiligd heeft. Laat ons verheugd van zorg ontslagen, Hem roemen Die ons blijdschap geeft..." Ja, dat is de roemtaal van het geloof in de opgestane Levensvorst. Of wilt u, mijn lezer, met de zevendedagsadventisten de reis maken? Gods volk eert Christus op de eerste dag der week, want Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn (1 Kor. 15:20). Christus is de Opstanding en het Leven en die in Hem gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven. Ja, de dood gaat aan het geloof vooraf, namelijk het sterven door de Wet aan de Wet, want anders is het ONMOGELIJK om Gode te leven en de opstandingsdag van Christus te gedenken. Dus welk standpunt wilt u? Sabbatdag of zondag? Ik begeer geen standpunt, want de Wet is geestelijk en ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde. In Christus zijn we echter vrij van de eis en de vloek der Wet en onderhouden we Gods geboden als vrucht van het geloof dat door de liefde is werkende, echter niet in de neonomiaanse orde van Wet-Evangelie-Wet, maar in de orde van Galaten 2:19 door de Heilige Geest. De Wet der Tien geboden blijft echter altijd staan, ook het gebod van de sabbatdag. Gods volk leeft echter niet meer naar de oudheid der letter, want de letter doodt, maar ze leeft in nieuwigheid des Geestes. De heiliging van de sabbatdag blijft van kracht, maar nu in nieuwigheid des Geestes op de eerste dag der week en niet meer onder de rokende berg Sinai. GPPB. PS. Lees meer over het sterven aan de Wet in het boek: "Opdat ik Gode leven zou", ISBN 9076100713.

		VRAGEN OVER DE ZONDAGSHEILIGING         Beste meneer Burggraaf, RvD.: Ik heb uw artikel gelezen op http://www.derokendevlaswiek.com over de zondag die in de plaats gekomen is van de Sabbat (zaterdag). Dan zit ik met een heel aantal vragen. Heel graag ontvang ik uw reactie op mijn e-mail. GPPB.: De eerste dag der week is niet in de plaats gekomen van de sabbatdag, maar is een totaal andere bedeling. De zondag is de dag waarop de ware gelovigen de opstandingsdag van Christus gedenken, opdat hun wandel in de hemel zou zijn, waar Christus is. Hiertoe zijn de erediensten ingesteld en ook de sacramentsbediening. Een dag van heilige afzondering dus. RvD.: Mee eens, maar vanwaar de Heilige afzondering? (Waar komt dat vandaan?) GPPB.: Het geestelijke leven is een heilig leven en de gelovigen worden de geroepen heiligen genoemd (dat zeggen ze zelf niet) en alles wat het leven met God te maken heeft is heilig, omdat God heilig is (1 Pet. 1:16). Denk aan de Heilige Doop, het Heilig Avondmaal, het heilig verbond. Die dingen staan allemaal in het kader van de heilige afzondering. Heilige afzondering (Spr. 18:1) ziet ook en vooral op het zoeken naar de gemeenschap met Christus. Heilige afzondering door het geloof heeft niets wettisch en niets monnikachtig in zich. De heilige afzondering in gemeenschap met God is juist de adem der ziel. RvD.: Als God het zo belangrijk vindt dat de zondag 'De dag des Heeren' wordt, waarom zien we dan niet een duidelijke verordening staan? GPPB.: Antw. De dag des Heeren wordt genoemd in Openb. 1:10, waarbij de Kanttekenaren opmerken: "Dat is, den eersten dag der week, zo genoemd omdat Christus op dien dag is opgestaan van de doden, en omdat de dienst des Heeren reeds in dien tijd door de christenen, in plaats van den Sabbat, werd gepleegd, gelijk alle oude leraars getuigen, en ook volgt uit Hand. 20:7, en 1 Cor. 16:2. Op dien dag dan, die tot den godsdienst was geheiligd, is Johannes, met heilige overdenkingen bezig zijnde, omdat hij in een plaats was waar toen nog geen vergaderingen schijnen geweest te zijn, deze Openbaring geschied." RvD.: Ja, maar het is wel interpretatie. 'De Kanttekenaren zeggen'… is dit natuurlijk niet Heilig? Ik zie niet in Openbaringen staan dat het op zondag was, de eerste dag der week. En al was het zo, wat toont het dan aan? GPPB.: Hetgeen de Kanttekenaren zeggen is op het Woord gegrond en wat ze zeggen, bewijzen ze met Schriftgegevens. Het Woord is heilig, onfeilbaar en het einde van alle tegenspraak. De benaming 'zondag' komt in de Bijbel niet voor, dat is maar een naam die de heidenen eraan hebben gegeven, maar je bent toch geen biblicist? De dag des Heeren is de eerste dag der week (de zondag), dat bewijst Handelingen 20:7 duidelijk. Op die dag hield men het heilig Avondmaal des Heeren en Paulus ging de discipelen voor in de Woordbediening, staat er. Op die dag collecteerden men voor de armen (1 Kor. 16:2), op die dag werd/wordt er dus niet gewerkt, want het is een dag van heilige afzondering, aan God geweid en dus enkel genade. Zullen we dan deze bijzondere genadedag verachten? De eerste dag der week toont -zoals al gezegd- de opstandingsdag van Christus aan en als we de slachtoffers van de 2e wereldoorlog op de bevrijdingsdag gedenken, dan toch zeker de opgestane Levensvorst op de eerste dag der week, de geestelijke bevrijdingsdag voor Gods volk! RvD.: Christus is op de eerste dag opgestaan en verscheen ook op die dag verschillende malen, ook kwamen op die dag regelmatig de Apostelen bij elkaar om een dienst te houden. Is het dan opeens honderd procent zeker dat de eerste dag van de week een (wettische) rustdag moet worden waarop je 'alleen' moet rusten en God moet zoeken? GPPB.: Nu haal je heel wat dingen door elkaar. In de eerste plaats beweert niemand dat de eerste dag der week een wettische rustdag moet zijn. De rustdag op de eerste dag der week heeft niets wettisch in zich, het is juist een privilege voor Gods ware volk, omdat zij uitverkoren zijn de opstanding van Christus te gedenken en het geloof te versterken d.m.v. de bediening van Woord en sacrament. In de tweede plaats moet je tussen het algemene en het bijzondere niet het woord 'alleen' plaatsen, want dat is Gods volk vreemd. Gods dag is een bijzondere dag, niet vanwege hun dienen, maar vanwege de opgestane Levensvorst. Het is niet onze dag, maar Zijn dag, naar Zijn Naam genoemd en t.b.v. Zijn volk. Zijn dag te mogen gedenken is daarom enkel GENADE. Waarom zijn er tankstations gebouwd? Om je wagen van nieuwe brandstof te voorzien. Hetzelfde geschiedt -geestelijk gezien- onder de Woord- en sacramentsbediening in het bijzonder op de eerste dag der week, want God is een God van orde, en in het algemeen door het lezen van Gods Woord en het gebed in het leven van elke dag! Het geloofsleven gaat dus heel de week door, tenminste, als we in de voorbidding van Christus liggen opgesloten en we Zijn eigendom zijn. RvD.: Mooi, wettisch is het dus niet. Niet alleen op zondag, mooi. Ook heel mooi dat we op zondag uit genade bij elkaar mogen komen, want het is toch zo dat Jezus de Wet heeft vervult, en goede werken brengen je niet dichter bij God? GPPB.: Dus je ziet de eerste dag der week als rustdag als een deel van goede werken? Dan maak je het wel heel menselijk, want de rustdag gaat van God uit en niet van de mens, het is vóór de mens, namelijk voor de mens des geloofs (Matth. 2:27). RvD.: Het geloof in God is toch van alle dag, zou God willen dat wij speciaal de zondag vereren? GPPB.: Het geloof houdt inderdaad nooit op bij de ware gelovigen, want daar staat de voorbidding van Christus Borg voor. Als je het eigendom van Christus bent, dan zal je juist bijzonder dankbaar zijn dát er nog een zondag gegeven is om je af te zonderen in toewijding aan Christus d.m.v. erediensten en sacramentsbediening. De ware gelovigen zien de zondag niet als een last, maar als een lust, ja zij stamelen menigmaal in heilig verlangen David na in Psalm 27:4: "Een ding heb ik van den HEERE begeerd, dat zal ik zoeken: dat ik al de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des HEEREN, om de liefelijkheid des HEEREN te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn tempel." RvD.: Helemaal mee eens, maar waarom wordt het dan vaak opgelegd als een moeten en wordt het dus een onbijbels juk? Ja, als je nu een keer niet naar de kerk gaat, omdat je wat anders gaat doen…? Dan is het toch gelijk fout, een zonde? Hoe komen we daar dan bij? Je moet verlangen! Kun je ook verlangen en dat in een andere indeling gieten? Zo nee, waar staat dat? GPPB.: Kijk, beste R., als men de zondagsheiliging niet in praktijk brengt, dan geeft men zelf wel aan dat men het ware geloof niet heeft. Gods ware volk is aan God gewijd en wenst bij tijden en ogenblikken dat de Kerk nooit meer uitgaat. Een kerkdienst overslaan (waarin Gods Woord zuiver verkondigd wordt) zonder geldige reden, kan dus nooit uit het geloof zijn. Wat bedoel je met "omdat je wat anders gaat doen…?" Het ware geestelijke verlangen is op God, op Christus en Zijn leer gericht en is vleesdodend. Als het geloof werkzaam is, smelten de aardse verlangens als sneeuw voor de zon. (Zie o.a.: Koloss. 3:5). RvD.: God wil toch dat we elke dag Hem zoeken en natuurlijk is het belangrijk dat de kerk regelmatig bij elkaar komt en wat is er nou mooier dat op de opstandingdag van Christus bijeen te komen. GPPB.: Nu bevestig je hetgeen je ter discussie wilde stellen? RvD.: Nee, ik bedoel het is dus van elke dag, maar de opstandingsdag is een mooi houvast, maar toch geen verordening? GPPB.: De geloofsleer is geen begripsleer. Gods ware volk GELOOFT hetgeen God in Zijn Woord geopenbaard heeft en redeneert er niet mee. Het genadeverbond is wel geen werkverbond, maar het is ook geen ordeloos verbond. God is een God van orde en instellingen. Als je dat loslaat, kom je bij de E.O. terecht. RvD.: Als we lezen in Hebr. 4 gaat het over de rust. Vs. 3: "Want wij, die geloofd hebben, gaan in de rust, gelijk Hij gezegd heeft: Zo heb Ik dan gezworen in Mijn toorn: Indien zij zullen ingaan in Mijn rust!" Vs. 10: "Want die ingegaan is in zijn rust, heeft zelf ook van zijn werken gerust, gelijk God van de Zijne." Dus rust is wel heel iets anders dat je aan vele normen moet voldoen. GPPB.: Inderdaad, want het is zoals gezegd een liefdedienst en de geboden van Christus zijn niet zwaar. RvD.: Zijn het niet weer de menselijke normen die we tot wet maken, is het niet wederom erg Rooms om deze zaken, die tussen God en de mens gaan, op te leggen vanuit een machtige kerkorde die voorschrijft wat wel en niet mag…? GPPB.: Wat bedoel je met menselijke normen? De instelling van de zondag is geen menselijke norm, maar een instelling des Heeren en het is een privilege voor Gods volk, want die wensen bij tijden dat het alle dagen zondag was en dat de Kerk nooit meer uitgaat, zoals ik al eerder heb aangegeven. RvD.: De zondag een 'instelling des Heeren' zie ik nergens in de Bijbel terug. Het is niet van belang maar de Apostelen kozen een praktische dag om bij elkaar te komen. God wil elke dag, maar de mens kan niet elke dag in de kerk zitten. Het nieuwe verbond stelt toch zulke regels niet mee in, dat zijn de geboden die horen bij het oude Testament toch? GPPB.: Als je aan Christus wenst vast te houden, houd je ook Zijn instellingen hoog. De instelling van de rustdag op de eerste dag der week, is trouwens een nieuwtestamentische instelling, zoals ook het Heilig Avondmaal des Heeren dat is. "Doe dat tot Mijn gedachtenis", zegt Christus tot Zijn volk. Je moet Christus dus niet met Mozes vereenzelvigen, want dan begeef je je op glad ijs..... RvD.: 'Christus' instellingen...' Waar staat het? De Wet is toch vervuld? De weg is open tussen ons en de Vader door Christus' werk, er zijn geen Sabbatten meer nodig. Er zijn geen offers meer nodig, er bestaat geen besnijdenis meer, (ook geen vervangers). Het is Volbracht. Het is alleen goed om bij elkaar te komen om God te bidden en te danken, onderwijs te ontvangen, enz.! GPPB.: Als Lukas 22:19, 1 Kor. 11:24-25 "Doe dat tot Mijn gedachtenis", geen instelling van Christus is, wat is het dan wel? Gods Woord leert: "Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben, en wij in de duisternis wandelen, zo liegen wij, en doen de waarheid niet", 1 Joh. 1:6. Zo zijn er ook na de hemelvaart van Christus apostolische instellingen gekomen, zoals de instelling van de armendienst door diakenen, de Woordbediening in de samenkomsten op de eerste dag der week, en wat denk je van de zendingsinstelling/opdracht door Christus verordineert in Matth. 28:19? Dat is niet iets vrijblijvends, zo van: 'Nu ja, het mag, maar het hoeft niet.' Dat te denken is goddeloos en godslasterlijk. De dienst aan Christus gewijd is dus geen vrijblijvende dienst. Als je dat meent ben je antinomiaans. De liefde van Christus is niet vrijblijvend, maar die dringt ons. We zijn dus schuldig lief te hebben en als onnutte dienstknechten de dienst van Christus waar te nemen (Luk. 17:10). Je kunt immers geen twee heren dienen, niet Christus en Belial, niet Christus en de Mammon (Luk. 16:13). Dat er geen O.T. offers meer nodig zijn, hoeft niet met zoveel woorden gezegd te worden, want dat weten zelfs de liberalen nog wel. Ook is de besnijdenis niet meer van kracht, omdat die bloedig was ziende op het offer van Christus dat nog gebracht moest worden, maar de heilige Doop is wel degelijk in de plaats gekomen van de besnijdenis, echter nu onbloedig omdat Christus alles volbracht heeft en nu in de staat van Zijn verhoging verkeert. RvD.: Ik lijk misschien wel een beetje opstandig maar ik wil zo graag vanuit de Bijbel proberen te leven en niet vanuit tradities. Als mij de Bijbel laat spreken sta ik daar graag voor open. GPPB.: Gelukkig dat je dat zegt, want je geeft wel enige aanleiding tot antinomianisme. Gods volk leeft niet door de Wet, maar ze wandelt wel in het pad van Gods geboden, dus náár de Wet, hoewel de Wet hun leefregel niet is, maar het Evangelie van Christus. Het Evangelie is echter niet vrijblijvend, want die de weg geweten heeft en niet bewandelt, zal met dubbele slagen geslagen worden. "Hoe zullen we ontvlieden....." (Hebr. 2:3). Gods verbondswraak is dus veel vreselijker dan de wraak der Wet. Wees dus wel ernstig gewaarschuwd. vr. gr. GPPB.

		DE ZONDAGSHEILIGING IS EEN TOETSSTEEN VAN HET CHRISTELIJK GELOOF         De heiliging van de sabbatdag op de zevende dag der week behoort tot de mozaïsche wetgeving en was een toetssteen van het zedelijke leven van het volk Israël. De heiliging van de dag des Heeren daarentegen, behoort tot de nieuwe bedeling en is een toetssteen van het christelijk geloof. Hoe moeten we dit verstaan? Allereerst moeten we onderscheid maken tussen het Joodse gebruik van de sabbatdag in het kader van de ceremoniële wetgeving en de heiliging van de eerste dag der week in de nieuwe bedeling. Sinds het volbrachte werk van Christus is het Joodse gebruik van de sabbatdag van geen betekenis meer, netzomin de besnijdenis dat is, hoewel het zeker niet verkeerd is om op zaterdag Gods Woord te bedienen (zoals ook de apostelen wel deden in de synagogen), als het maar niet ten koste gaat van de zondagse eredienst. Als we in dit artikel spreken over de sabbat spreken we niet over het wettische misbruik van de sabbatdag zoals de Farizeëen ingevoerd hebben, maar over de oudtestamentische instelling van de sabbatdag op de zevende dag der week. In het O.T. moesten de Joden de sabbatdag op de zevende dag der week heiligen, naar het gebod des HEEREN, maar de zevende dag is niet de rustdag voor de christenen en ook niet voor de joodse christenen. De zevende dag is de dag van de volheid der Schepping, de dag waarop God rustte van Zijn werken, maar aangezien de schepping door de zondeval verwoest is, is ook de rust op de zevende dag - de dag waarop God rustte van al Zijn werken- verwoest. Het volk Israël werd onder de Wet geplaatst om de oorzaak van de geschonde rust te doen kennen en uit te zien naar de beloofde Rustaanbrenger, Jezus Christus. Aangezien Christus het Begin der Schepping Gods is, is Zijn opstandingsdag op de eerste dag der week, het begin der herschepping Gods. Gods kinderen zijn verlost van de vloek der Wet en staan onder het gezag van Christus, dienen Hem in nieuwigheid des Geestes en niet in de oudheid der letter. Christus heeft dus met Zijn dood de oude (gebroken) stand van zaken opzij gezet en Zijn volk vrijgemaakt van de dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods (Rom. 8:21. Het is volstrekt onmogelijk op de sabbat te rusten in een wereld van zonde en dood. De liefde kan in deze ondergaande wereld niet rusten, alleen maar werken en sterven. De sabbatdag op de zevende dag der week is niet verschoven naar de eerste dag der week, nee, de sabbatdag op de zevende dag duidt op de aardse rustdag, maar zondagsheiliging op de eerste dag der week duidt op de hemelse en eeuwige rustdag. De zevende dag moeten we niet met de eerste dag der week verwarren, want anders verwarren we de aardse met de hemelse dingen. Immers, het Koninkrijk van Christus is niet van deze wereld, evenmin de gemeente van Christus dat is, hoewel zij nog wel in de wereld is. Gods volk aan deze zijde van het graf staat dus tussen het kruis en de heerlijkheid van de eeuwige sabbat in. "Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen, die boven zijn , waar Christus is, zittende aan de rechter hand Gods. Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn. Want gij zijt gestorven, en uw leven is met Christus verborgen in God", Kol. 3:1-3. Al degenen die de sabbatdag (op de zevende dag) willen houden, loochenen de herschepping aller dingen en zoeken een koninkrijk op deze aarde te bouwen. Sinds de uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag staat Gods volk echter in een totaal nieuwe bedeling. Gods vrijgemaakte volk leeft niet in een kloosterachtige sfeer waarin de heiliging van het vlees de toon aangeeft, nee, Gods volk is aan alle lege vormen van louter vleselijke vroomheid gestorven (Gal. 2:19). In Kol. 1:1-5 worden de heerlijkheden van het ware christendom voorgesteld die haaks staan op de onvruchtbare en wettische vormen van vleselijke en wereldse godsdiensten, van welke aard ook. Het ware christendom bestaat niet louter uit belijdenissen en leerstellingen, maar is gevestigd in het hart. Christus zegt tot Zijn discipelen: "Het Koninkrijk Gods is binnen ulieden", Luk. 17:21. Dus de sabbatdag in de oude bedeling heeft een andere plaats en een andere betekenis dan de eerste dag der week (de dag des Heeren) in de nieuwe bedeling. De sabbatdag in de oude bedeling heeft rechtstreeks betrekking op het bondsvolk Israël en het was een teken van Jehova's verbond met het volk der Joden en een toetssteen van hun zedelijke toestand. Zo is de heiliging van de eerste dag der week een toetssteen van de geestelijke toestand van de gemeente Gods. De betekenis van de sabbatdag is echter nooit door het Joodse volk begrepen. Christus alléén heeft de ware betekenis van de sabbatdag in praktijk gebracht en daarmee ook het 4e gebod volkomen vervuld, maar werd evenwel voor een sabbatschender en wetsovertreder uitgemaakt. Dat is nog niet veranderd. Degenen die de voetstappen van Christus drukken, krijgen dezelfde verwijten naar het hoofd geslingerd, want een dienstknecht is niet meerder dan zijn Meester. Christus heeft het de Zijnen voorzegd: "Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook u haten." Christus heeft aan de betekenis van de sabbatdag evenwel de juiste Inhoud gegeven en dat is dan ook op een volkomen wijze gebleken in Zijn leven, in Zijn dienen en in Zijn sterven. Christus brak met de joodse sabbatstraditie en genas vele zieken op de sabbatdag en bracht daarna de sabbatdag door in het graf en heeft de vijandschap in Zijn vlees te niet gemaakt, namelijk de Wet der geboden in inzettingen bestaande; opdat Hij die twee in Zichzelven tot een nieuwen mens zou scheppen, vrede makende (Ef. 2:15). Op de eerste dag der week verrees Christus uit het graf en luidde met Zijn opstanding uit de doden een nieuwe bedeling in, waarvan Hij de Eersteling is. Daarvan getuigt de apostel Paulus in 1 Korinthe 15:20-23: "Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn, want dewijl de dood door een mens is, zo is ook de opstanding der doden door een Mens, want gelijk zij allen in Adam sterven, alzo zullen zij ook in Christus allen levend gemaakt worden, maar een iegelijk in zijn orde: de Eersteling Christus, daarna die van Christus zijn, in Zijn toekomst." De eerste dag der week (de dag des Heeren) is dus niet een veranderde sabbat, maar een geheel nieuwe dag met een eigen grondslag en betekenis. Christus verrees uit het graf op de eerste dag der week en heeft een leeg graf achtergelaten en heeft met Zijn opstanding een eeuwige waardij aan Zijn verdiensten gegeven. Degenen die de zevende dag als sabbatdag willen handhaven, loochenen feitelijk het volbrachte werk van Christus, omdat zij vast wensen te houden aan de schaduwendienst van de oude bedeling in inzettingen bestaande. Dezulken verstaan de betekenis van de sabbatdag niet, noch de betekenis van de eerste dag der week. Gods volk gedenkt niet de joodse sabbat, noch een heidense zondag, maar de dag des Heeren. Op die dag kwamen de apostelen bijeen om het Woord te bedienen, het Avondmaal te vieren en de armendienst te gedenken. De dag des Heeren is dus allesbehalve een rustdag voor het lichaam, want het is een dag van heilige afzondering om bezig te zijn in de dingen des Vaders en in de dienst der barmhartigheid. Geldt dat niet voor alle dagen? Jazeker, maar de Heere heeft speciaal een dag daarvoor afgezonderd, de dag naar Zijn Naam genoemd (de dag des Heeren), opdat we de dienst des Heeren zouden waarnemen tot verheerlijking van Zijn grote Naam en tot zaligheid van zondaarszielen. GPPB.

http://www.derokendevlaswiek.com