 |
|
"Maar als zij wederstonden en lasterden, schudde hij zijn klederen af, en zeide tot hen: Uw bloed zij op uw hoofd; ik ben rein; en van nu voortaan zal ik tot de heidenen heengaan", Hand. 18:6.
|
|
|
Hoewel ds. Charles Haddon Spurgeon geen theoloog van formaat genoemd kan worden, hebben zijn geschriften ontegenzeggelijk wereldwijde invloed gehad en spreekt hij nog nadat hij gestorven is. De laatste levensjaren van Spurgeon -waarbij wij uw gewijde aandacht een ogenblik wensen te bepalen- zijn echter onmiskenbaar gestempeld door een theologische strijd omtrent het gezag van de Heilige Schrift. Onder de titel "Down-grade controversy" schreef ds. R. Shinder, die bij afwezigheid van Spurgeon als vervangend redacteur functioneerde van het blad van Spurgeon "The Sword and Trowel", een geruchtmakend artikel over de Schriftkritische houding van de toenmalige non-conformistische kerken. Shinder schreef dat de prediking van de non-conformisten in toenemende mate een speculatief en moralistisch karakter droegen, zodat de Persoon en het werk van Christus steeds meer op de achtergrond kwamen te staan. Aan de orthodoxe leer en gebruiken gaf men een andere inhoud, die haaks stond op de leer van de Reformatie, de rechtvaardiging van de goddeloze.
Ook bij Spurgeon groeide de overtuiging dat hij de kerkleiders in zijn dagen moest waarschuwen tegen hun (in)tolerante houding jegens het onfeilbare gezag van de Heilige Schrift, waardoor de dwalingen en ketterijen de kop opstaken. In een aansluitend artikel op het artikel van zijn collega-redacteur Shinder, schreef Spurgeon in niet mis te verstane bewoordingen in zijn blad "The Sword and Trowel": "Er is een nieuwe godsdienst ontstaan die even weinig met het christendom te doen heeft als kalk met kaas; en deze godsdienst, gespeend van morele eerlijkheid, werpt zichzelf op als het oude geloof met kleine verbeteringen en overmeestert onder dit voorwendsel de kansels die opgericht werden voor de verkondiging van het Evangelie. De verzoening wordt verachtelijk verworpen, de inspiratie van de Heilige Schrift wordt bespottelijk gemaakt, de Heilige Geest gedegradeerd tot een kracht, de straf op de zonde wordt in een fictie veranderd en de opstanding in een mythe."
Spurgeon heeft bijbels getuigend willen waarschuwen tegen deze heilloze ontwikkelingen op het toenmalige kerkelijke erf, en ernstig willen wijzen op de verwoestende gevolgen ervan. Zijn strijd voor de zuivere waarheid van het Evangelie werd echter al snel gebrandmerkt als een teken van gebrek aan ootmoed en liefde. Onder deze verraderlijke schijnvrome dekmantel sloegen de kerken zijn waarschuwingen in de wind en beschuldigden de waarheidsgetrouwe prins der predikers valselijk van seperatisme. Na zijn dood hebben de kerkelijke ontwikkelingen in Engeland echter bewezen dat Spurgeon het gelijk van Gods Woord aan zijn kant gehad heeft.
Er is echter niets nieuws onder de zon. Onlangs verklaarde een plaatselijke kerkenraad dat zij ontdekt had dat zij krachtens de kerkorde gerechtigd was alle brieven van (gelovige) niet-leden zonder behandeling naast zich neer kon leggen, van welke bijbelse inhoud/waarschuwingen de brieven ook mochten zijn. Van dat "recht" maakte zij dan ook "dankbaar" gebruik om van de getuigende brieven tegen het pro-PKN en kerkpolitieke kerkeraadsbeleid 'af te zijn'. Door heel de bijbel- en kerkhistorie heen is talloze malen gebleken welke verwoestende gevolgen deze verraderlijke antichrist-houding heeft gehad ten aanzien van de kroonrechten van Christus en het geestelijke welzijn van de gemeente(n). Het oordeel dat de Heere Jezus uitsprak over de afvallige gemeenten als Kapernaüm en Bethsaïda, staat niet alleen model voor de genoemde gemeenten, maar ook voor de huidige afvallige gemeenten en kerken en wel in het kader van Hebreeën 6:4. Die de weg geweten hebben en niet hebben bewandeld, zullen met hetzelfde oordeel getroffen worden en met dubbele slagen geslagen worden.
Als een kerkenraad en/of kerken het bijbelse getuigenis krachtens het ambt aller gelovigen in de wind slaan, zogenaamd om de eenheid te bewaren, is het oordeel der verwoesting onomkeerbaar. In dat geval is een kerkreformatie ten enenmale uitgesloten, hetgeen door Gods Woord en ook in de kerkgeschiedenis duidelijk wordt bewezen. Zo heeft de NHK door de invoering van de leervrijheid en haar Schriftkritische houding haar eigen ondergang bewerkt. Ook binnen de PKN kan er nooit sprake zijn van een gemeente van Christus, omdat de PKN een valse kerk is en al haar voorgangers krachtens haar valse belijdenis (objectief) valse leraren zijn.
Spurgeon zegt dat een kerk die een eenheid voorstaat ten koste van de Goddelijke waarheid veeleer het kenmerk draagt van een samenzwering dan van een gemeenschap der heiligen. Dat geldt echter niet alleen voor de PKN-gemeenten, want zodra het gezag van de Heilige Schrift ter discussie wordt gesteld, of men slaat alle Schrituurlijk getuigende waarschuwingen in de wind, dan houdt men op gemeente van Christus te zijn, welke kerk het ook betreft.
Als rechtzinnige ambtsdragers en gelijknamige kerkleiders die zelf de Bijbel als het onfeilbare Woord Gods erkennen en het Evangelie van vrije genade belijden, de waarschuwingen van andere leden van het lichaam van Christus in de wind slaan en nalaten de strijd aan te binden tegen de neonomiaanse dwalingen van binnenuit, de heggeriaanse ketterijen van buitenaf en de live opgenomen simonsiaanse misleidingen, dan staan zij hoofdschuldig dat de moderne theologie terrein wint, Gods volk betoverd wordt en hele gemeenten afvallig worden aan de zaak van Christus en derhalve aan de verwoesting zijn overgegeven.
De valse getuigen die Christus, Stefanus en Paulus ervan betichtten dat zij lasterlijke dingen tegen de Wet Gods leerden, zijn eveneens springlevend in onze dagen. Ik heb het onlangs nog weer eens aan den lijve ondervonden. Onder het mom van "praktische heiligmaking" zijn er velen zwanger van Schriftkritiek, isoleren de waarheid van Gods Woord van het totale verband van de geopenbaarde heilsleer en verzaken om in de bressen te gaan staan om het op te nemen voor de kroonrechten van Christus als het puntje bij het paaltje komt. Dezulken zeggen op het standpunt te staan van het puriteinisme en/of het piëtisme (ofwel het neogereformeerde standpunt), maar de praktijk leert dat als je een tijdje met dezulken wandelt dat de meesten van hen net zoveel van de bediening der Wet en de allesomvattende leer van Christus afweten als een kip van spruitenplukken afweet. Met alles kunnen zij heulen, inclusief met de PKN. Ze zeggen tegen te zijn, maar als het om gezichtsverlies gaat dan is het verrotte PKN-fundament ineens "secundairy" (van minder belang). Ja, dat is het principe van het gros regel-des-levens mensen, maar ondertussen lappen zij de Wet Gods aan hun godsdienstige laars, al naar gelang de wind waait. U ziet, dat als het in hun kerkstraatje te pas komt, dan kiezen dezulken zowel kerkelijk als geestelijk voor het huis op de zandgrond, want het fundament is toch 'secundairy' in hun ogen. Met de dwaze bouwers vieren zij feest en degenen die hun huis op de Rots gebouwd hebben gaan zij uit de weg. Degenen die echter zo redeneren en leven zijn mijn geestelijke broeders niet; het zijn verklaarde vijanden van het kruis van Christus. Er is echter niets nieuws onder de zon. Kerkelijke en geestelijke kameleons zijn al zo oud als de Bijbel oud is: "Al degenen, die een schoon gelaat willen tonen naar het vlees, die noodzaken u besneden te worden, alleenlijk opdat zij vanwege het kruis van Christus niet zouden vervolgd worden", Gal. 6:12. Ondertussen weten zij wel een joodse samenzwering te organiseren tegen degenen die getuigen tegen het huidige kerkpolitieke en roomse wanbeleid en als de Heere de laatsten een uitleiding geeft uit het kerkelijke diensthuis, dan heeft men benen te kort om dit voor hen zo verlossende nieuws aan de man te brengen en tegelijk met meerderheid van stemmen dezulken te veroordelen als scheurmakers en verbondsbrekers. Dat de verbondsmatige Joden, die zich steevast op het verbond beriepen, een aantal jaren na het profetische getuigenis van Christus omtrent de verwoesting van de tempel bij hopen als lijken onder het verwoeste tempelpuin bedolven lagen, lijkt voor het huidige verbondsmatige christendom een achterhaald feit te zijn. En men denkt werkelijk dat God een ledig Toeschouwer is van de reeds talloze kerkelijk samenzweringen in onze dagen, waardoor het getuigenis krachtens het ambt aller gelovigen totaal genegeerd wordt, een godtergende zonde waarvan geen kerk in onze dagen is uitgezonderd.
Welaan, volk des Heeren, het is ons voorzegd dat de Heere Zijn volk leidt over gebaande en ongebaande wegen, door goed en kwaad gerucht, door allerlei lijden en smart, nood en dood, maar zal Hij die onze zaak voor Zijn rekening genomen heeft, ons verlaten en vergeten? Zal Hij degenen, die Hij voor tijd en eeuwigheid vooor Zijn rekening genomen heeft en van Zijn Naam en leer doet getuigen het aan iets doen ontbreken? Zal de strik die menige vogelvanger der hel ons legt onze voet kunnen vasthouden? Ja, zal Hij, Die ook Zijn Eigen Zoon niet gespaard heeft, maar Hem voor ons allen overgegeven heeft, ons met Hem niet alle dingen schenken? (Rom. 8:32).
Het 'evangelische' PKN-leger en/of kerkelijk herstelde zedenmeesters in onze dagen kunnen en willen nu eenmaal niet verstaan dat de heiligmaking niet in onze macht ligt. Ook dat is ons voorzegd. Wie de Geest van Christus niet heeft, verstaat niets van het wandelen naar de Geest, maar verlaat zich op het doen der Wet 'door genade', hetwelk niets anders is dan eigen werk en vrome aanstellerij. Wie niet uit God geboren is, verstaat er niets van om zijn kruis dagelijks op te nemen en het Lam te volgen waar Het ook heengaat. Heel de godsdienstige wereld steunt op eigen inzichten, kracht en verstand en is altijd druk in touw om degenen die het van de genade alleen moeten hebben en zich als een onvruchtbare (wat een genade!) waarnemen, te bestrijden, verdacht te maken en te negeren, zogenaamd omwille van de eenheid der kerk en de gemeenschap der (on)gelovigen. Zij willen koste wat het kost dode vruchten op de plank en stellen alles in het werk om onderzoekende en gewetensvolle vragen uit de weg te gaan en zich van het getuigenis der Schrift en des Geestes te ontdoen, zelfs met uit de Bijbel geplukte teksten. Dezulken propageren een liefde zonder recht en een valse verdraagzaamheid des duivels, om de (valse) eenheid der kerk te bewaren, maar van een Christus die krachtens de moederbelofte niet gekomen is om vrede op aarde te brengen, maar veeleer verdeeldheid, moeten zij niets, maar dan ook niets hebben. Dezulken kunnen zich heel innemend en vroom voordoen, hebbende de Wet als regel van hun leven, maar ondertussen verzetten zij zich met hand en tand tegen het ware geloof en durven het aan om de geïnspireerde paulinische leer met de antinomiaanse leer van het dwaallicht dat Agricola heet te vereenzelvigen, waarbij zij er wel voor zorgen niet de naam van Paulus te noemen, maar de paulinische theologen, zoals bijv. dr. Kohlbrugge, dr. Bohl en dr. Huntington SS voor antinomianen uit te maken en zo de Heilige Geest te wederstaan en Christus opnieuw kruisigen in Zijn ware volk en knechten. Ja, en dezulken willen met een vrome smoes doen voorkomen dat Calvijn verder geleid zou zijn dan Luther, omdat Calvijn het te doen was hoe God in ons leven aan Zijn eer komt, terwijl Luther -volgens zeggen- "is blijven steken" bij de rechtvaardigheid des geloofs.
Degenen die dit soort neonomiaanse ONZIN omtrent Calvijn en Luther heimelijk of openbaar leren en beweren zijn voor mij DE valse leraren in onze dagen, ook al zijn zij tien keer van het hersteld verband en/of refokrant. Dezulken zijn constant bezig om naast de toegerekende gerechtigheid van Christus door het geloof middels een soort ingestorte werkheilige kracht een heiligmaking op te bouwen, uit te bouwen en daarin zodanig denken toe te nemen, totdat men de volmaaktheid bereikt heeft, om dan..., ja wat dan? Om er dan achter te komen dat hun 'evangelische' lampen van werkheiligheid en goede werken uitgaan en dan zal blijken dat zij de Deur gesloten zullen vinden, omdat zij naast de geloofsgrond van 'Jezus alleen' nog zakken vol werkheilige en gangbare munten in stelling brachten, menende het getuigenis van de wijze maagden in de wind te kunnen slaan en met een aanvullende gerechtigheid voor God te kunnen bestaan. O, hoe subtiel de valse leraren in onze dagen tewerk gaan, daar is Geesteslicht voor nodig, met name om hun blauwdruk-bediening te kunnen onderscheiden van de bediening des Geestes. Dezulken hebben echter een wezenlijk kenmerk waaraan zij te herkennen zijn, en dat is, dat zij nooit beantwoorden aan de ware liefde, maar die doorlopend schenden. Daarbij komt, dat degenen die door de liefde van Christus gedreven worden in het kader van de leer van Christus door dezulken van liefdeloosheid en van gebrek aan ootmoed beschuldigd worden, zoals we ook in het geval van Spurgeon hebben gezien.
Tenslotte wensen wij ook een waarachtig kenmerk noemen waaraan de ware Sionieten te herkennen zijn, hetgeen u vinden kunt in 2 Timotheus 3:12: "En ook allen, die godzaliglijk willen leven in Christus Jezus, die zullen vervolgd worden." Ja, dezulken zullen naar het Woord des Heeren Jezus van allen gehaat worden, terwijl de valse leraren en hun volgelingen door het blinde volk ge-eerd en geprezen worden en het 'wee u' uit Lukas 6:26 aan hun laars lappen, totdat de boeken worden geopend en de waarheid aan het licht gebracht wordt. Dan zal voor Gods ware volk en kinderen echter ook de lang verwachte belofte in vervulling gaan, namelijk dat God alle tranen van hun ogen zal afwissen; en dan zal de dood niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan (Openb. 21:4). "En Die op den troon zat, zeide: Ziet, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zeide tot mij: Schrijf, want deze woorden zijn waarachtig en getrouw", Openb. 21:5. Amen.
GPPB.
|
|
|
|
|
|