DE ANTICHRIST

		DE ANTICHRIST         Paus Pius XII is één van de meest sluwe pausen geweest, die ooit op de pauselijke troon zat. Hij wist heel goed, dat de Joden in de 2e W.O. bij hopen afgemaakt werden. Zijn agenten, de Jezuïeten, stonden achter Hitler en het Duitse leger. Als we het werk van de Rome-kenner Avro Manhattan lezen "Catholic terror today" komt de bloeddorstige aard van Rome wel schrikbarend openbaar. De Reformatoren en alle vooraanstaande oudvaders leerden op grond van Gods Woord dat de paus de Antichrist is. Ds. H.J. Hegger ontkent echter zwart op wit dat de paus de Antichrist is. "Antichrist" betekent evenwel: "plaatsvervanger van Christus". Deze godslasterlijke aanmatiging slaat dus voor 100% op de paus en is vastgelegd in de Rooms Catholieke Confessie. Desniettegenstaande noemt ds. H.J. Hegger de Antichrist, Paus Pius XII, zijn lieve broeder in Christus! Het 'Rechte Straatje' van Hegger is dus lang zo recht niet als hij het publiek altijd heeft willen doen geloven, want dit heggeriaanse straatje loopt met een aantal slinkse bochten regelrecht naar het Vaticaan! Uit het onderstaande citaat blijkt dat Hegger in zijn afgoderij volhardt. Citaat uit Heggers Rzb. 47 "In gesprekken met kennissen en vrienden kreeg ik nogal eens te horen dat u over de paus van Rome spreekt als uw geliefde broeder in Christus." A. Boom. Hegger: Ik heb nooit beweerd dat ik "de" paus als mijn geliefde broeder in Christus beschouw, maar enkel: "Wie de Zoon belijdt, heeft ook de Vader" (1 Joh. 2:23). Welnu, deze paus, Benedictus XVI, belijdt Christus als de enige Middelaar tussen God en de mensen. En uit zijn geschriften blijkt duidelijk dat die belijdenis voor hem niet slechts een cerebraal dogma, maar ook doorleefde werkelijkheid is. Mag ik hem dan geen geliefde broeder in Christus noemen, enkel omdat hij lid is van een bepaalde kerk? Het is toch immers niet de kerk die zalig maakt? We worden toch immers enkel behouden door het geloof in Christus als de enige Middelaar tussen God en ons? Ik dacht dat dit de belijdenis is van de Reformatie: Solo Christo, sola gratia, sola fide. (Einde citaat). Uit het bovenstaande citaat blijkt opnieuw overduidelijk dat Hegger ook de huidige Antichrist, Benedictus XVI, zijn 'geliefde broeder in Christus' noemt. Door zijn antichristelijke pro-paus houding maakt Hegger zichzelf tot een Jezuïet; brandt hij zijn handen aan het door Rome vergoten bloed der martelaren en ten diepste aan Christus Zelf. Heggers leugenachtige argumentatie in het bovenstaande citaat raakt kant noch wal, en is zelfs godslasterlijk te noemen. (Zie ook: HEGGERIAANS BEDROG). Bestuur IRS, Onlangs las ik bij iemand een stukje uit het boek van ds. Hegger "Moeder ik klaag u aan", waarin hij o.a. schrijft: "Pius XII, ik wil gaarne veronderstellen, dat gij een kind Gods zijt, dat gij diep in uw hart roemt in de onbegrijpelijke ontferming Gods over uw leven." Hegger noemt deze dienaar en handlanger van de satan, deze Antichrist: "Lieve broeder in Christus!" Mijn vraag: Behoort dit soort heggeriaanse, papistische, zielsmisleidende afgoderij ook tot de doelstelling van Stichting "IN DE RECHTE STRAAT"? G.P.P. Burggraaf ________________________ Geachte mijnheer Burggraaf, Hartelijk dank voor het bericht dat ik van u ontving. Allereerst wil ik opmerken dat u nou niet direct uit een van de meest recente publicaties van IRS citeert. Daarom ben ik zo vrij geweest uw adresgegevens op te nemen voor toezending van ons magazine. Zo kunt u binnenkort gemakkelijk beoordelen of IRS zich momenteel met papistische afgoderij bezighoudt. Dominee Hegger heeft in zijn boek "Moeder, ik klaag u aan" (7e druk, 1996) het roomse leer- en regeerstelsel ook genoemd: "de meest geraffineerde uitvinding van de duivel". Volgens ons heeft hij daarmee voldoende duidelijk zijn houding tegenover Rome aangegeven. Ik hoop hiermee uw vraag beantwoord te hebben. Met vriendelijke groeten en hoogachting, Stichting, In de Rechte Straat, A. v. B. ________________________ Geachte heer Van B. (IRS) Blijft staan dat ds. Hegger dé ANTICHRIST zijn lieve broeder in Christus noemt. Dit veegt alle 'reformatorische' belijdenissen van Hegger van tafel, want die een vriend der wereld is, wordt een vijand van God genaamd. De paus is niet zomaar een persoon, maar dé ANTICHRIST. Ook met de onderstaande recensie van drs. K. Exalto over het genoemde boek van Hegger komt openbaar dat de theologie van Hegger feitelijk onder een dak met Rome valt! Bovendien is Hegger nu lid van de PKN, een antichristelijke kerk. Neem me niet kwalijk, maar u bent dus behoorlijk door Hegger betoverd. vr. gr. G.P.P Burggraaf ________________________ Geachte heer Burggraaf, Hartelijk dank voor uw reactie. Draagt u alstublieft ons werk met allen die daarbij betrokken zijn op in uw gebeden. Dát is nodig. Met vriendelijk groet, Stichting, In de Rechte Straat, A. v. B. ______________________ Geachte heer Van B. (IRS), Het is mij niet gegeven te bidden voor een zaak die de Antichrist, de paus, in de arm neemt en zich via Hegger met deze handlanger van de duivel verbroederd. Voor degenen die de zonde doen tot de dood mogen we niet eens bidden. (zie: 1 Joh 5:16c en Kantekeningen!), laat staan voor de Antichrist. Ik heb uw ziel op het oog en die van de uwen. Ik heb u willen waarschuwen vanuit de liefde van Christus. Breek met die goddeloze Hegger-theologie, of wilt u uw ziel voor een appel en een ei aan de duivel prijsgeven? De Heere verhoede het. vr. gr. G.P.P. Burggraaf PS. 1: Mijn commentaar op de verhumaniseerde arminiaanse leer van ds. H.J. Hegger is beschreven in: "Mijn genade is u genoeg" ISBN 907610056X PS. 2: Mijn briefwisseling met en afscheid van ds. H.J. Hegger is beschreven in: "Het water des levens" ISBN 9076100691 PS.3: In een van zijn rondzendbrieven doet H.J. Hegger de volgende oproep: "De stichting In de Rechte Straat zoekt een gelovig christen, met Katholieke wortels, die lid wil worden van hun bestuur. Het bestuur wil namelijk graag mensen in hun midden hebben die het rooms-katholicisme van binnen uit kennen. Weet u iemand? Ja? Dan graag bericht aan hjhegger@planet.nl. Commentaar op PS.3.: Jammer dat de paus, die volgens Hegger helemaal aan de gestelde eisen voldoet, uit de tijd is, want dan had die "lieve broeder in Christus", zoals Hegger Pius XII noemt, nog een taak binnen de IRS kunnen vervullen..... -GPPB. PS. 4: Reeds lang geleden is er tegen de arminiaanse leer (ook tegen die van ds. Hegger) een prachtig Schriftuurlijk boekje geschreven: "HET ARMINIAANSE GERAAMTE", van de hand van ds. W. Huntington SS. In dit boekje bewijst Huntington dat de arminiaanse leer geheel voortkomt uit het verbroken werkverbond en dat arminianen geheel steunen op en werken met de algemene liefde, maar dat die liefde met de verkiezende liefde Gods in Christus NIETS te maken heeft. Dit boekje stijgt nog steeds in waarde en betekenis, ook voor onze tijd.

		HEGGER TERUG NAAR AF EN ONDER ÉÉN DAK MET ROME         Onderstaande boekrecensie is nog niet verjaard! Recensie door drs. K. Exalto De armslag is breed. Ik heb het over het nieuwste boek van ds. H. J. Hegger, ”Eén in de levende Christus”. Kardinaal Simonis telt ook mee: hij krijgt al op de eerste bladzijde de gelegenheid om een aanbeveling te schrijven. Onmiddellijk daarop volgt een waarderend woord van dr. B. Plaisier, secretaris-generaal van de Nederlandse Hervormde Kerk: „Ds. Hegger geeft een duidelijke aanzet tot een oecumenisch gesprek waarin de persoon en de aanwezigheid van Christus centraal staan.” – „Niet de verschillen zijn voor hem het opvallendst, maar de overeenkomsten.” Positieve meelezers bij het ontstaan van dit boek blijken de volgende personen te zijn geweest: C. J. N. de Korte, rooms priester, Koos Smits, pastoor te Hengelo, en Martie Dieperink. Opvallend is de bijval uit rooms-katholieke hoek. Het boek kent na een inleiding drie delen. Boven deel I staat: Wij zijn het in veel met elkaar eens. Boven deel II: Christenen stellen elkaar vragen. Boven deel III: Hoe gaan we samen verder? Na elk onderdeel is het refrein: Samen terug naar de levende Christus. Op de bladzijden 19 tot 21 vinden wij het kernadvies van het boek. Niet meer met elkaar polemiseren, zegt Hegger, maar in liefde luisteren naar Christus en naar elkaar. De kerkelijke banvloeken die men in het verleden elkaar heeft toegevoegd, laten voor wat ze zijn. Dus vraag 80 van onze Heidelbergse Catechismus kan tussen haakjes. Voor de theologische stelsels van vroeger en van nu geldt hetzelfde. „Opdracht is de Christusverkondiging van anderen te waarderen, ook al zouden wij haar liever wat anders formuleren.” Bommenwerpers Bij dit kernadvies van Hegger heb ik wat kritische vragen. Niet meer polemiseren – maar Paulus en de andere apostelen hebben dat blijkbaar hard nodig gevonden. In Galaten 1 tref ik zelfs een vervloeking aan. De waarheid ging de apostelen boven alles. Trouwens, Hegger zelf ontkomt ook niet aan polemiek. Wie niet meegaat met zijn oecumenisch streven, schaart hij onder de bommenwerpers. En wat zeggen de lezers van dit boek van het volgende zinnetje, dat Hegger blijkbaar met instemming van een ander heeft overgenomen: „Wij, reformatorische christenen, laten de Bijbel liever liggen, ingepakt in de leerstellingen van de belijdenisgeschriften, met daaromheen vaak nog een extra papiertje oudvaders.” Is dat polemiek of niet? Het klinkt veelbelovend als Hegger schrijft: „Wij zijn het in veel met elkaar eens”. Hij doelt hier op protestanten en rooms-katholieken. Is het waar wat hij zegt? We mogen verschillen niet verdoezelen. Ik denk aan de galgen, brandstapels en schavotten waarop duizenden protestantse christenen het leven lieten. Zo diep zaten de verschillen! De waarheid was hun liever dan hun leven. Christus is niet te scheiden van Zijn Woord en Waarheid. Wat ons van Rome scheidt, zijn niet slechts, zoals Hegger steeds zegt, „accenten.” Het ging om waarheid of leugen, om hemel of hel, om Christus of de antichrist. En dat geldt vandaag nog. Kloof Ik zou Hegger willen vragen: Gaat u niet veel te nivellerend te werk? Eén voorbeeld: U durft het blijkbaar aan om de afschuwelijke gruweldaden van de roomse Inquisitie én het feit dat de protestantse overheid in de dagen van de Republiek de uitoefening van de roomse eredienst, dus de viering van de mis, slechts in schuilkerken toeliet, zonder meer naast elkaar te zetten. U verwijt de één het één en de ander het ander, alsof er niet een hemelsbreed verschil is tussen het één en het ander. Als ik even persoonlijk mag zijn (Hegger is het ook): Toen ik dit las, begon het binnen in mij te koken. Collega, lees eens het Martelarenboek, en lees dan eens een boek over de situatie van de rooms-katholieken in ons land, bijvoorbeeld in Amsterdam, in de zeventiende eeuw. Hopelijk gaat dan uw hart spreken en kiest u voor Christus' arme bloedgetuigen en ziet u tegelijk de nog altijd gapende kloof. De verschillen tussen Rome en de Reformatie worden in Heggers boek niet geheel verzwegen, maar het is steeds zo half om half, zo flauwtjes. Een voorbeeld: avondmaal en mis worden nauwelijks uit elkaar gehouden, wederzijds is er het genieten van Christus' tegenwoordigheid. Om dit te bewijzen wordt door Hegger een uitspraak van Calvijn aangehaald uit de Institutie IV, 17. Calvijn erkent daar dat het geheimenis van Christus' tegenwoordigheid al ons begrip te boven gaat. Mijn repliek: Zeker, maar Hegger zegt er niet bij dat dezelfde Calvijn even tevoren met de paapse mis radicaal heeft afgerekend. Misoffer Hegger zet steeds rooms-katholieke en protestantse uitspraken naast elkaar, meer náást dan tegenóver elkaar. De ernst van de zaak ontgaat hem blijkbaar. Het gaat om waarheid of leugen. Laat hij toegeven dat het om veel meer gaat dan om een andere formulering. Wie Maria en de heiligen vereert, doet te kort aan Christus, al spreekt hij nog zo vroom over Hem. Wie het misoffer aanbidt, pleegt afgoderij. Op het punt van de aflaten ontbrandde de reformatie van de kerk. Wie de paus accepteert, onteert Christus als onze enige Koning en Wetgever. Wie niet tot in het diepst van zijn ziel ervan overtuigd is zonder enige verdiensten alleen uit genade zalig te moeten worden, kan niet behouden worden, hij zij rooms of protestant. De zaak staat op scherp en mag niet versluierd worden. Mooie formules helpen niet. De eenheid dient door ons gezocht te worden, de waarheid ook. Anders mis ik Christus, die de Weg, de Waarheid en het Leven is. Bron: Reformatorisch Dagblad

		EEN GREEP UIT DE PAUSELIJKE KETTERIJKAST VAN ROME         Ds. H.J. Hegger voert voortdurend een vurig pleidooi voor een verbroedering met zijn roomse geloofsgenoten, inclusief de paus(!), door de ketterijen van Rome te relativeren tot bijzaken! Hieronder krijgt u een indruk van een 16-tal ketterijen, waarmee Rome FUNDAMENTEEL afwijkt van de leer van Gods Woord en die van de Reformatie en dus een valse kerk is! Ketterij 1 De Roomse kerk noemt zich 'de alleen zaligmakende en onfeilbare kerk'. Deze alleen zaligmakende kerk is belichaamd in de priesterschap, met aan het hoofd de zogenaamde 'onfeilbare' paus. Ketterij 2 Rome leert dat de paus 'de plaatsvervanger van Christus' (= Antichrist) op aarde is. Groter zonde bestaat niet! Door de onfeilbaarheidsverklaring van de paus op het concilie in 1870 werd aan de paus pauselijke oppermacht over kerk en wereld toegekend, terwijl Gods onfeilbaar Woord leert dat Christus alleen Hoofd van de Kerk is, Koning der koningen is en alle macht heeft in hemel en op aarde. Ketterij 3 De kloosters zijn er gekomen om zich zogenaamd van de wereld af te zonderen en de leer der goede werken te bevorderen, maar het werkelijke doel was om door de kloosters de kerkelijke (terreur)macht van Rome uit te breiden. Kloosters zijn bij uitstek broedplaatsen van de duivel gebleken. Ketterij 4 De Jezuieten-orde is ingesteld om het doel van de roomse kerk te bevorderen en het protestantisme te onderdrukken. De Jezuieten hielden er een zedenleer op na (casuistiek), waarbij het doel de middelen heiligde. De moord op Willem de Zwijger door Balthazar Gerards en de gruwelijke slachting onder de Hugenoten in de Bartholomeusnacht (24 aug. 1572) zijn daarvan sprekende bewijzen. Ketterij 5 De roomse Inquisitie, is een kerkelijke (terreur)rechtbank, die duizenden 'ketters' en 'afvalligen' heeft gefolterd en tot de brandstapel heeft veroordeeld. Ketterij 6 Rome verbiedt bijbelverspreiding en elke paus vervloekt de protestantse bijbelgenootschappen. Ketterij 7 De wedergeboorte valt bij Rome niet samen met de rechtvaardiging door het geloof. Rome miskent en loochent de toegerekende gerechtigheid van Christus als de enig geldende gerechtigheid voor God, waardoor Gods volk voor God kan bestaan. Onder de rechtvaardiging door het geloof verstaat Rome: heilig worden ten dele door eigen werk en ten dele door samenwerking met de goddelijke genade. Door bij de goede werken drie zaken toe te voegen, namelijk vrijwillige armoede, onthouding van het huwelijk en absolute gehoorzaamheid aan de geestelijke overheid, kan men tot de heiligenstand geraken die zelfs tot verzoening van anderen kan dienen. De zogenaamde heiligenverering is hiervan het gevolg. De bijbelse heilszekerheid door het geloof is door Rome tot op de huidige dag vervloekt. Ketterij 8 De sacramenten zijn de door Rome erkende genademiddelen en niet Gods Woord en de prediking van het Evangelie. Ketterij 9 Het vormsel (handoplegging door de bisschop) is bij Rome een afzonderlijk sacrament en is een soort bezegeling van de Doop. Ketterij 10 De communie of Eucharistie (de mis) is ook een sacrament en behelst een deelname aan het misoffer of avondmaal. Het Lichaam van Christus verandert in brood en wordt hostie = offer (slachtoffer) genoemd. Hierbij wordt het enige, unieke en algenoegzame Offer van Christus miskent en is dus een vervloekte afgoderij. Ketterij 11 De Biecht is ook een sacrament en daardoor worden de zonden na het doopsel bedreven, door de priesterlijke macht vergeven. De macht van de vergeving der zonde ligt echter alleen bij God en Christus. Ketterij 12 Het vagevuur loutert de zielen der gelovigen om voor de zonden die na de Doop begaan zijn te boeten. Het vagevuur is dus een tijdelijke gematigde hel. Naar de daadwerkelijke hel gaan allen die buiten de gemeenschap der kerk gestorven zijn. De aflaten dienen er toe om voor de zielen van de gestorvenen de tijd in het vagevuur in te korten, na betaling van een grote som gelds. De aflaathandel floreerde sterk onder Tetzel. Ketterij 13 Het laatste oliesel is een sacrament, de zalving met gewijde olie aan stervenden om vertrouwen in te boezemen. Calvijn noemt dit sacrament 'een toneelspelers huichelarij'. Ketterij 14 Het huwelijk is ook een sacrament en Rome verklaart het burgerlijk huwelijk onecht en het protestantse huwelijk noemt Rome een onwettige samenwoning. Ketterij 15 Celibaat (ongehuwde staat) is aan priesters opgelegd en in 1074 door paus Gregorius VII met geweld ingevoerd. Ketterij 16 Maria-, beelden- en reliquieenverering, kruisteken, wierook en wijwater. Maria is -volgens Rome- een middelares tussen de mens en Christus. Zondaren dienen zich eerst tot Maria te wenden in het gebed (Ave Maria) en niet direct tot Christus. Een vervloekte afgoderij. Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Rome is en blijft een valse kerk en de paus de Antichrist, de mens der zonde. De zekerheid des geloofs is door Rome op het concilie van Trente vervloekt en daarmee de leer van Christus. Deze vervloeking kan nooit herroepen worden, want het is de zonde tegen de Heilige Geest en kan niet vergeven worden. Rome zal daarom nooit meer deel uit kunnen maken van de ware Kerk, integendeel, ze zal vernietigd worden, nog voor de wederkomst van Christus op de wolken des hemels. Dat leert Gods Woord duidelijk in Daniel en in Openbaring. GPPB.

http://www.derokendevlaswiek.nl