 |
|
|
HOE WEET JE ALS DE HEERE TOT JE SPREEKT?
| |
|
|
|
Een inzendster vraagt:
Ik worstel met het feit hoe je kunt weten of de Heere tot je spreekt. De duivel kan immers ook teksten in zijn mond nemen en je die voorhouden. Hoe kan ik het onderscheid weten?
mej. M. v. L.
----------------------------------
Beste mej. Van L.,
Er is een hemelsbreed onderscheid tussen het spreken Gods en de ingevingen van de duivel. De Heere spreekt altijd als Gezaghebbende, dat kan de duivel niet. Als de duivel Gods Woord op de lippen heeft, spreekt hij als een papegaai, maar niet met de Autoriteit waarmee God spreekt. Als God zaligmakend in je hart spreekt, gaat er kracht vanuit en als Hij spreekt dan is het er, als Hij gebiedt, dan staat het er. Als de duivel spreekt blijf je altijd in het onzekere, maar als God spreekt werkt dat wat uit in je leven. Ook maakt de Heere altijd plaats voor Zijn beloften en toezeggingen. Aan het spreken Gods in Christus gaat altijd een voor het vlees dodende ontlediging vooraf. Ten aanzien van het spreken Gods, moet je jezelf bij twijfel altijd drie dingen afvragen:
1. Wat ging eraan vooraf?
2. Hoe was ik eronder?
3. Wat volgde erop?
Aan het spreken Gods in de toepassing des harten gaat -we zeiden het reeds- een ontlediging vooraf. De Heere spreekt de mens zalig (rechtvaardiging) in zijn totaal verloren en goddeloze staat. De Heere laat Zijn woorden (beloften) echt niet ter aarde vallen. Daar wordt dus plaats voor gemaakt in de weg der ontdekking, in de weg van omkomen, in de weg van verloren gaan.
Op het moment als de Heere in je hart van vrede spreekt, ben je totaal lijdelijk t.a.v. de werken der Wet. Onder het spreken Gods in Christus ben je een lijk voor de Wet, dus aan de Wet gestorven (Gal. 2:19).
Het gevolg van het (vrij)spreken Gods is vrede met God door onze Heere Jezus Christus. Als de Heere Jezus je vrijmaakt, ben je ook werkelijk vrij en verheugd in God, naar waarde nooit te danken. De vrucht van het spreken Gods in Christus is dan ook: aanbidding, eer en dankbare lofgezangen. Gods volk wordt wedergeboren door het spreken Gods en altijd in de dood van haar bestaan: "Doden zullen horen...."
Van het spreken Gods in Christus wordt Gods volk verzekerd, omdat de Heere de belofte in je hart gesproken, gaat bevestigen in de weg van het wonder. Daaraan kun je het ook weten. De Heere bevestigt altijd Zijn Eigen werk. Hij spreekt levendmakend en rechtvaardigmakend in je totale verlorenheid en als je alles weer kwijt bent voor je waarneming, of als je het van blijdschap eigenlijk nog niet goed geloven kan, gaat de Heere door de Heilige Geest der belofte bevestigen van hetgeen Hij voor het eerst tot je ziel gesproken hebt.. Zalig worden heeft echter niets te maken met 'het krijgen van teksten'. Je hebt mensen die altijd maar teksten zeggen te krijgen, maar daarin is God niet. Gods volk ontvangt geen teksten, maar Christus en Zijn gerechtigheid, in de vergeving hunner zonden! Gods volk hangt niet aan de belofte, maar door het geloof aan de Belover, omdat God Zich aan Zijn volk verbonden heeft door de band der volmaaktheid, de liefde. Het spreken Gods in Christus kan geschieden door de onmiddellijke inspraak des Geestes, echter altijd op grond van Gods Woord. Het geschiedt gewoonlijk d.m.v. de prediking des Woords en dikwijls ook door het lezen van Gods Woord. Ook gaat het spreken Gods altijd gepaard met de liefde die dan uitgestort wordt in je hart. En de liefde bewaart hetgeen de Heere spreekt in het wedergeboren hart, zoals we dat ook zien bij de moeder des Heeren: "Maria bewaarde deze woorden alle te zamen, overleggende die in haar hart", Luk. 2:19. Geen leed kan dat ooit uit je geheugen wissen, maar dat werkt ook geen zelfverzekerdheid. Integendeel, de zekerheid des geloofs ligt niet in de mens, maar is een werk des Geestes. "Dezelfde Geest getuigt met onze geest dat we kinderen Gods zijn", Rom. 8:16.
Als de Heere in je hart van vrede gesproken heeft, ga je er ook van getuigen. Dat is ook een waarachtig kenmerk van het ware geloof dat door de liefde is werkende. Velen in onze dagen koesteren een stiekeme bekering. Dezulken doen zich dikwijls heel 'nederig en ootmoedig' voor, en ze vinden het juist een kenmerk als zij er niet over spreken, maar vraag niet hoe zij Christus hebben leren kennen, want dan staat de wagen stil, of zij worden boos. Zo was het niet in het leven van de Samaritaanse vrouw. Dat mens ging er spontaan van getuigen door de Heilige Geest: "Komt ziet de Mens, Die mij gezegd heeft, alles wat ik gedaan heeft, is Deze niet de Christus?"
Komt luistert toe, gij Godgezinden,
Gij die den Heer' van harte vreest.
Hoort wat mij God deed ondervinden,
Wat Hij gedaan heeft aan Mijn Geest!
Als de Heere in je hart van vrede spreekt, krijg je ook een tong der geleerden om van Hem te getuigen, hoewel het Koninkrijk Gods niet gelegen is in de woorden, maar in de kracht des Geestes. Je kunt dat niet maken, ook niet als je het leven in Christus mag kennen, maar als de Heere het geeft, moet je ervan getuigen, want anders zouden zelfs de stenen gaan spreken. De bekering tot God en het geloof in Christus is dus niet een doel in zichzelf, maar de herschepping in Christus brengt ons terug in onze herstelde betrekking met God. Met welk doel? Om God groot te maken. Daarvoor zijn we geschapen! De Heere zegt van Zijn volk in Jesaja 43:21: "Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen." Och, Gods ware volk moet er nog steeds aan beginnen, maar straks zullen ze beginnen om nooit meer te eindigen, want het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen!
Gode bevolen,
GPPB.
|
|
|
|
|
|