 |
|
|
GEEF MIJ JEZUS, OF IK STERF.............
| |
|
Lees meer over tante Lena en ome Jan in: 'Het handschrift uitgewist.'
|
|
Waarde vriend en broeder Burggraaf,
Wat leven we toch in turbulente tijden, vooral op kerkelijk gebied. De kerken verscheurd en verdeeld, de ware broeders verstrooid. Ach, wat een droeve toestand. Ik kom nergens meer, niet op zendingsdagen, niet op gezelschappen. Het is alles de dood in de pot. Enkele tientallen jaren geleden werkte de Geest nog krachtig. Op zendingsdagen, te weten de Harskamper zendingsdag, zendingsdag van stichting Macedonie, zendingsdag in Almkerk op de 2e Pinksterdag. Ontmoetingsdag in Ede. Op die dagen hadden we dierbare ontmoetingen en gesprekken met het oude volk van God. Anton de Bruyn was er bijna altijd, tante Lies Enderlee, enz. maar al die oudjes zijn allemaal al heengegaan. Velen verstaan de taal niet eens meer die toen nog gehoord mocht worden en verstaan. Ik herinner me ook uw vader, hij was er ook bijna altijd en ook u heb ik toen leren kennen. Wat was dat toch een gezegende tijd, mijn broeder. Het gehalte van de huidige gezelschappen valt doorgaans bitter tegen. Ach, en we moeten de oorzaak maar bij onszelf zoeken. Maar ik bedoel eigenlijk te zeggen: de leiding ontbreekt. Er is geen leiding meer, geen geestelijke leiding. Het gaat nu veelal over 'het geloof', maar de ouden spraken eruit, namelijk uit het geloof de tale Kanaans. Ik heb het artikel gelezen over 'DOOR RECHT VERLOST'. Kostelijk man! Ja, Du Marchie was nog een echte! En ach, nu zijn er velen met een zucht en een traan al bekeerd en 'gearriveerd', maar men weet niet meer van een afsnijding, laat staan van een overzetting in Christus. Men weet niet meer van het recht Gods, of men wil er niets van weten. Ach, van nature wil geen mens er iets van weten. De mens is een vijand van zijn eigen zaligheid. Dat wordt zo weinig meer gepreekt. Het lijkt wel of men vandaag de dag gewillig is om zalig te worden, maar ik word er niet jaloers op, nee, de Heere heeft mij wel wat anders geleerd. Er is er maar Een gewillig en dat is Christus. Gods volk wordt op rechtsgronden zalig en buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Dat volk wordt gewillig gemaakt, om zalig te worden? Nee, om verloren te gaan, want God is zo goed en zij zo slecht. O, als onder dat heilige recht, de ziele niet meer vecht, maar billijkt zondeloon, wat haar ook overkoom, rechtvaardigend haar God, wat eeuwig is haar lot, enz. Ja, kostelijk gedicht, man, en je hebt er goed aan gedaan om dat gedicht te plaatsen, want ze weten tegenwoordig nergens meer van, hoewel er ook nog zijn die het mogen kennen.
Vriend Burggraaf, ik zou zeggen, laat die godsdienst maar waaien en ga door met artikelen schrijven over onze dierbare Heere Jezus, Zijn gangen, Zijn staten, Zijn ambten en hoe Hij Zijn volk redt van het vonnis der Wet. Geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.
Hartelijke broedergroeten,
J.F.
Geliefde broeder J.F.,
Wat een verblijdend bericht om van u te horen. U bent wel een tijd uit het oog geweest, maar niet uit het hart. Ja, ik hijg ook naar die tijd waarover u rept in uw brief. Ik kan me u nog goed herinneren, Ja, die tijd was een gezegende tijd. Er zijn er toen velen toegebracht tot de gemeente die zalig moet worden. Laten we den Heere smeken of die tijd weer mag terugkomen, hoewel gerechtigheid voor Zijn aangezicht zal gaan. Velen van Gods volk zitten in de eenzaamheid, maar de Heere wil dat ze elkaar opzoeken, samenkomen, gemeenschap der heiligen hebben, met Christus de oudste Broeder, in het midden. Ik ben echter niet als degenen die geen hoop hebben, broeder. Hij zal Juda's steden herbouwen uit het stof. Ja, die oudjes zijn allemaal zo'n beetje afgereisd naar Immanuels land. Ik denk ook aan tante Lena en ome Jan, u wel bekend. Dat waren geoefende kinderen Gods, vooral tante Lena. Aan tante Lena en ome Jan hebben we dierbare herinneringen. We kwamen er iedere week en als we dan weer weggingen zeiden ze: "Niet te lang wegblijven, hoor." Ja, waar liefde woont, gebiedt den Heere Zijn zegen. Ik heb ze 'de laatste der mohikanen' genoemd en een en ander over hen geschreven in 'Het handschrift uitgewist'. Ja, broeder, het lijkt allemaal wel verdwenen. Ieder leeft op zichzelf en je bent bijna nergens meer welkom, omdat je niet over koetjes en kalfjes wil spreken, maar over het Ene Nodige. Nee, nu hebben ze bijna allemaal een 'priveleven'. Gods oude volk leefde echter van de ontmoetingen, want leven zoekt leven, en dan liet de Heere Zich dikwijls niet onbetuigd. Tante Lena zei weleens: "Vroeger, als Gods ware volk elkaar twee weken niet gezien had, gingen ze aan de hemel hangen of er wat was." Ja, nu kunnen ze elkaar missen als kiespijn, ook op de gezelschappen. En als de liefde is geweken, dan verdraagt men ook de waarheid niet meer. Velen van Gods volk hebben zich verzwagerd met de godsdienst en dan wijkt de Heere. De rechterstoelen die onder het oude volk werden opgericht, zijn nu ingewisseld voor ligstoelen en strandstoelen. Maar laten we niet klagen, broeder, maar dragen en bidden om kracht. De Heere werkt altijd, ik mag er soms nog van horen. Hij zoekt nog steeds zaad om Zijn Koninkrijk uit te breiden. De duivel roert zijn staart en doet velen 'samen op weg' gaan, maar het is samen op de brede weg des verderfs. O, als onze vaderen nog eens konden gadeslaan wat men met de NHK, de kerk der vaderen gedaan heeft, wat men met het kerkrecht Gods gedaan heeft, o, dan zouden ze terstond een heilige oorlog beginnen en de valse vrede doorsteken en ontmaskeren. Broeder, o, nee, er is geen verheffing mogelijk, maar ik wilde wel dat ik zo getrouw mocht zijn als onze vaderen. Vergeleken bij hun getrouwheid aan de Naam en de zaak des Heeren, dan is mijn schrijverij maar knikkerspel. De Heere is evenwel machtig te verlossen door velen of door weinigen. Hij houdt getrouw Zijn Woord en Hij zal aan Zijn verbond gedenken, ja, tot in het late nageslacht. Wachtenstijd is stervenstijd, maar Hij zal komen en niet achterblijven, want Hij laat Zijn volk niet eindeloos in het verdriet. Wacht dan ja wacht, verlaat u op den Heer'. Doe allen de groeten die Sion niet gram zijn.
Eveneens de hartelijke broerdergroet,
GPPB.
|
|
|
|
|
|