 |
|
|
|
Geachte meneer Burggraaf,
Citaat uit de brief:
Ik heb veel van uw artikelen op uw website gelezen en hoewel ik vele bekende geluiden daarin lees en die grotendeels onderschrijf, lukt het me niet om u in een historische contekst te plaatsen. Kunt u niet een praktisch kader aangeven (vanuit het verleden), zodat ik uw manier van schrijven beter kan plaatsen?
Hartelijke groet, L. M. v. M.
Geachte heer L.M. v. M.,
"Hij moet wassen en ik minder worden." Ik dit kader schrijf ik u. Uit de vele reacties via emails en brieven, kan ik opmaken dat velen met 'mijn manier van schrijven' totaal onbekend zijn, hoewel anderen het wel kunnen plaatsen, ook vanuit de Schrift en de historie. Aangezien onze kerkelijke leidsleiden het gevaar van een herhaalde escalatie conform het Antiocheense conflict -tussen Paulus en Petrus- niet onder ogen zien en/of willen zien, zodat de waarheid van het Evangelie meer dan in het geding is geraakt, is mij de last opgelegd hiertegen te ageren. Eerst met de nodige interne brieven en boeken en nu ook publiek via de website. Ik ben me ervan bewust met diverse artikelen soms heftige reacties op te roepen, maar de slaap waarmee kerkelijk Nederland -generaal gesproken- bevangen is, is van dien aard, dat een gemoedelijke klop op de deur geen enkel effect heeft, hoewel ik ervan overtuigd ben dat geen enkele manier van schrijven daar opzich iets aan kan veranderen. Gods Woord laat echter duidelijk zien, dat een bepaalde manier van spreken en/of schrijven -als de Heere meewrocht- voor de nodige effecten zorgde (ten dode of ten leven), zoals we bijv. bij de oordeelsprediking van Jona kunnen zien; bij Amos -'koeien van Basan'-; bij Johannes de Doper (Luk. 3:7); bij Christus jegens het Sanhedrin (Matth. 23:33 - Luk. 4:24-31); bij Stefanus (Hand. 7:51); bij Jakobus (Jak. 5:2); bij Paulus (Gal. 3:1), enz.
U mag dus niet denken dat ik mezelf een bepaalde manier van schrijven heb toegedacht, want ook alle manieren van schrijven moeten de toets van het Woord kunnen doorstaan, hoewel elk vogeltje wel zingt zoals het gebekt is. Muggezifters -die bij het lezen van één scherp woord en/of alinea, het kind met het badwater weggooien- en daarmee alles op hun eigen mesthoop gooien, blijf je altijd houden, maar aangezien het Evangelie nu eenmaal niet naar de mens is en dat ook nooit geweest is, blijft de godsdienstige Jood zich eraan ergeren. Vele godsdienstige belijders hoorden de Heere Jezus gaarne spreken, maar toen Hij in Lukas 4:24-31 ging separeren tussen 'schijn en zijn', wilden al die 'gemoedelijke' luisteraars Hem van de steilte te pletter gooien en dat is nog niet veranderd en het zal ook nooit veranderen. Sommige lezers van onze website doen zich zodanig vroom voor alsof zij nog meer liefde zouden hebben dan Christus, maar trap dezulken niet met het Woord op hun vrome tenen, want dan barst er een adder uit. Och, er is niets nieuws onder de zon. Een profeet is nu eenmaal niet ge-eerd in zijn vaderland en in zijn huis. Gode de eer! Tot zover wat betreft mijn verwijzing naar Gods Woord.
Wat de historie betreft, kunt u veel van mijn artikelen wellicht vergelijken met de "De Zamenspraken" van Jean Louis Bernhardi (1811-1873), een publicist, die zijn polemische periodieken schreef in een kerkelijk verwarde tijd (1859-1873), maar door een breed kerkelijk publiek werden gelezen en tenslotte een oplage bevatte van wel 20.000 stuks. Bepaalde geestelijke en politieke zaken werden in 'De Zamenspraken' van Bernhardi veel radicaler aan de orde gesteld dan vanaf de doorsnee kansels en in de plechtiger sprekende standaardwerken gebeurde, en dat maakte dan ook de nodige reacties los, zowel in positieve als in negatieve zin. Zijn 'Zamenspraken' oefende een niet geringe invloed uit onder het eenvoudige volksdeel en dat moesten zelfs de kerkelijk geleerde heren toegeven, hoewel dikwijls met een niet aflatende afgunst. De bittere gevolgen van die afgunst zijn Bernhardi dan ook niet bespaard gebleven, maar hij is de strijd reeds lang te boven en mag nu de eerkroon dragen. Bernhardi is ondertussen bij velen in het vergeetboek geraakt, maar voor sommigen spreekt hij nog nadat hij gestorven is. Ik voel me dan ook zeer verwant met Bernhardi -ook wat het inhoudelijke van zijn schrijven betreft- zonder een slaafse volgeling van hem te zijn en dat was Bernhardi ook niet van Kohlbrugge, hoewel hij inhoudelijk dezelfde taal sprak en vanuit dezelfde Bron bediend werd. Ook de grote opwekkingsprediker, George Whitefield, bediende zich van een "agressieve" prediking, die in onze dagen nagenoeg onbekend is en nog minder in praktijk gebracht wordt, maar waarvan de vruchten onder de doorwerking van Gods Geest niet uitbleven. Doch wie roemt, roeme in de Heere! Hopend u hiermee van dienst te zijn geweest, verblijven wij met vriendelijke groet en hoogachting.
Gode bevolen, GPP. 'Bernhardi'
PS. Lees meer over Jean Louis Bernhardi in het boek: ISBN 9033105136.
Geachte meneer Burggraaf,
Hartelijk dank voor uw snelle en uitgebreide reactie. Ik heb het boek van Bernardi inmiddels in huis en ik heb er al een stuk in gelezen. Ik kan u nu volledig plaatsen en ook beter verstaan, hoewel ik u zeker niet in een hokje plaats. De Heere zegene u in het schrijven.
Hartelijke groet,
L. M. v. M.
|
|
|
|
|
|