|
|
Meneer Burggraaf,
Na het lezen van uw radicale website-artikel "OP DE BRES VOOR KERSTEN" in de rubriek: INGEZONDEN STUKKEN", las ik ook het artikel in het RD (klik op: Klik hier) over een 50-jarig jubileum van een ouderling (dhr. Kriekaard) van de Ger. Gem., die daarin zijn ambtelijke loopbaan de revue laat passeren. Er zijn blijkbaar toch nog bekeerde en geroepen ouderlingen in de Ger. Gem. Of kan het verhaal van genoemde ouderling ook de toets van Gods Woord niet doorstaan?
vr. gr. A.J. K.
Geachte heer. K.,
Toen ik uw email las, moest ik gelijk denken aan hetgeen Christus zegt in Lukas 12:14: "Mens, wie heeft Mij tot een rechter of scheidsman over ulieden gesteld?" Ik ben namelijk niet geroepen om bepaalde personen op echtheid van bekering en/of roeping te controleren, want hun ja-woord bij de bevestiging van hun ambt, is uitgesproken voor God en de Heere weet feilloos wie Hij geroepen heeft en wie niet. Bovendien heb ik nooit beweerd dat er geen bekeerde en geroepen ambtsdragers meer zijn, hoewel ze wel weinig in getal zijn in onze dagen. Genoemde ouderling laat ik met een gerust hart voor God liggen. God is Hartekenner, wij niet. Wel mag men reageren op hetgeen personen publiek zeggen/schrijven, ook aangaande bekering en roeping tot het ambt. Afgezien van de persoon, is het verhaal van genoemde ouderling een typisch vaag Ger. Gem. relaas. "Ingewonnen worden" voor een ambt heeft niets te betekenen als er geen bekering en roeping van Godswege aan ten grondslag ligt, om nog maar niet te spreken over het Schriftgegeven dat het 'nieuwelingen in de genade' niet toegestaan is om een ambt te aanvaarden. Hoe dat allemaal bij genoemde ouderling ligt, laat ik buiten beschouwing, ik vraag me alleen af wat iemand beweegt om met zo'n verhaal in de publiciteit te treden. 50 jaar ambtsdrager zijn is toch geen verdienste? Waar lezen we dat in Gods Woord? Ik lees van Paulus niets over een ambtsjubileum. Wel van vijfmaal 40 stokslagen min 1, enz. Ook lees ik van Paulus WAT de Heere aan zijn ziel gedaan had, o.a. in Rom. 5:1 en Gal. 1:15-16, maar daarvan wordt niets vermeld in het RD-artikel door genoemde ouderling. Bovendien is een roeping van Godswege geen misschientje en beslist niet: 'vandaag wel en morgen niet'. De bekering is krachtdadig en de roeping tot het ambt is ook krachtdadig, even afgezien van de (helse) bestrijdingen die er zeker op volgen. Ook de uitdrukking: "Ik ga het proberen" komt in de Schrift niet voor en riekt naar vleselijk activisme. Het feit dat genoemde ouderling het ambt blijkbaar heeft neergelegd om naar een andere plaats te kunnen verhuizen, is ook in strijd met Gods Woord. Ouderling ben je voor heel je leven en het democratische kerksysteem is van God niet, laat staan om eigenhandig voor een ambt te bedanken. Ambtsdragers die hun ambt zonder geldige reden kunnen neerleggen, zijn nooit geroepen geweest. Dat de Heere voor Zijn Eigen werk instaat, is onbetwistbaar, maar wordt dat niet veel te gemakkelijk gezegd als genoemde ouderling niet weet of er ooit vrucht op zijn arbeid was? Ik zou geen dag rust meer hebben, maar anderen kunnen er blijkbaar 77 jaar mee worden.
Kriekaard: "Een mens kan zo veel verbergen. Als de Heere in het hart werkt, komt hij daar niet snel mee voor de dag. Boston zegt: "Dat is geheim." Dat weet je dan niet altijd."
Ja, en met de bovenstaande leugen wordt de Ger. Gem. opium weer toegediend met Boston als dekmantel en zo slaapt de goe-gemeente rustig verder. De rijke man sloeg zijn ogen op in de eeuwige pijn, omdat hij het ook niet (altijd - dus nooit) wist of zijn staat voor God wel in Christus was. Het bleek evenwel dat de man zich voor eeuwig had bedrogen. Hoewel zalig worden een ontzaggelijk geheim is, wil dat beslist niet zeggen dat Gods volk niet weet uit welke nood en dood zij verlost zijn. Die dat niet weten noemt Gods Woord dwaze maagden, ofwel rijke jongelingen en laatstgenoemde kunnen zich heel arm en droevig voordoen, maar ze zijn rijk en verrijkt, hebbende geens dings gebrek. Genoemde ouderling besluit zijn relaas wel heel opvallend met rijke jongelingstaal: "Je laat zo veel achter, hé."
Meneer K., laten we om Christus' wil maar afzien van achtbare personen, van kerken en van ambtsdragers, die bij hopen verafgood worden, want je komt er bedrogen mee uit en je ziel lijdt er schade van. God ware volk heeft op al het hunne de dood geschreven, ook op hun dienstjaren in Gods Koninkrijk, want zij zijn met het Lam alleen tevreden, voor tijd en eeuwigheid beiden. Dat is hun Enige Troost en de rest achten zij schade en drek.
Wat u aangaat, laat dit uw zieleworsteling zijn: "Mijn ziele doorzoekt gij uw lot. Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?" Strijd gij om in te gaan door de enge Poort! Velen zoeken in te gaan, maar zullen niet kunnen. Waarom niet? Ze hebben vele geestelijke doe-het-zelf goederen, waarvan zij geen afstand kunnen doen, al niet in hun leven, laat staan bij het sterven. Och of dat gij heden bekende, wat tot uw vrede is dienende...
vr. gr. GPPB.
|
|