 |
|
|
|
In het RD van 18 januari 2006 schrijft ds. W. Pieters onder het kopje "Highway to Hell" over een catechisant die in de wereld leefde en zich op de prediking bekeerd heeft van de kroeg naar de kerk.
In het artikel staat namelijk niet dat betreffende jongere ooit tot het geloof in Christus gekomen is. Volgens ds. Pieters is betreffende jongere echter al een eind op de goede weg...
Als het echter nooit verder gekomen is met die betreffende jongere, dan leert Gods Woord dat hij -net als de rijke jongeling- zich nog steeds op de "Highway to Hell" bevindt.
Een bekering van de kroeg naar de kerk heeft met de waarachtige bekering tot God en het geloof in Christus namelijk niets te maken. Het artikel van Pieters is daarom (voor de zoveelste keer) zielsmisleidend en zijn verhaal staat dan ook haaks op de gelijkenis van de verloren zoon. De verloren zoon bekeerde zich niet van de kroeg tot de kerk, maar viel -zo verdoemd als hij was- onvoorwaardelijk onder God en werd tegen zijn verwachting in door zijn Vader omhelst en op het geslachte Lam onthaald.
In het genoemde artikel zet ds. Pieters zijn 'bekeerde' catechisant (op de vraag over het geloof in en het aannemen van Christus) op het been van Arminius, en geeft als antwoord: "Probeer het maar."
De catechisant antwoordt daarop: "Maar het lukt me niet."
Ja, zo ver is men nu afgeweken van de vrije genadeleer, namelijk van de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze. Men wordt aangespoord om 'het te proberen', een aansporing die -als God het niet verhoedt- in de hel eindigt.
Nog gelukkig dat die jongere ervaart dat "proberen" niet lukt, waarvan ik hoop dat het hem NOOIT lukt, want als 'geloven' hem wel lukt, is genade geen genade meer, maar een werk dat straks eeuwig beweend zal moeten worden...
GPPB.
(Lees ook een aanverwant artikel: INGEZONDEN STUKKEN: 'IN GESPREK MET'...).
|
|
|
|
|
|