 |
|
|
|
Geachte heer Burggraaf,
Ik las in Artikel: BEWUSTELOZE VDBERGLEER, dat ds. J.A. van den Berg in Zuid Afrika door een hond gebeten is. Mijn vrouw, die over mijn rug heenlas, moest gieren van het lachen en ik kon me ook niet meer goed houden. U kan soms bijzonder smakelijk schrijven. Weet u nog niet zoiets grappigs, want het wordt saai in de `gereformeerde` media.
hartelijke groet,
Jako en Natalie B.
------------------------------------------------
Beste Jako en Natalie,
Ik schrijf niet om mensen aan het lachen te maken, echt niet, maar soms moet je enige ironie gebruiken om het vacuum verpakte christendom in onze dagen een weinig te ontzenuwen. Dat verhaal van die hondenbeet heeft VDB zelf geschreven, maar ik moet eerlijk zijn, toen ik het las, werkte het ook danig op mijn lachspieren. Mijn vrouw moest me tot bedaren brengen, want ik weet in zo`n geval moeilijk de maat te houden. Ds. JAVDB getuigde met zijn hondenbeet-verhaal echter van weinig zelfkennis. Och, ja, misschien zijn veel ex-NHK-predikanten om die reden wel in de PKN terechtgekomen. Hoe het ook zij, een hond blaft als zijn baas in gevaar is en het sprookje dat blaffende honden niet bijten, is reeds lang achterhaald en daarvan kan ds. JAVDB meepraten. En geestelijk is het ook zo. Als Christus en Zijn leer gediskwalificeerd en aangevallen worden door de huidige geesten der Verlichting, dan zal een rechtgeaard kind/knecht van God zijn stem verheffen met macht, en als het moet zijn tanden laten zien en van zich afbijten. Niet met het zwaard van Petrus, maar met de scherpte van het Woord der Waarheid. En soms moet je geen scherpe bijbeltaal bezigen, maar met heilige ironie de leugen ontmantelen, anders verspeel je je messen.
Ja, zo kropen er eens twee ratelslangen ergens in de woestijn.
Vraagt die ene slang aan die andere slang:
`Zeg collega, weet jij of we giftig zijn?`
`Hoezo?` vraagt collega-slang.
`Wel`, -zegt die eerste slang- `ik heb op mijn tong gebeten...`
We zouden deze anekdote ook op de paus kunnen toepassen..., zijn roomse ratel laat hij nog goed horen en zijn tong spreekt addervergif.
Ik wil hiermee zeggen, dat ernst en ironie niet perse elkaars tegenpolen hoeven zijn, ook niet op geestelijke gebied. Op de berg Karmel had Elia nog maar net de spot gedreven met de afgod baäl en zijn priesters en direct daarna bad de profeet ernstig tot God om al die baälpriesters en het volk te laten zien wie de ware God was; baäl of God. Aangezien er in onze dagen talloze refobaäls in omloop zijn, ben ik een beetje bij Elia in de leer gegaan om de juiste behandeling er op toe te passen. Och, en ook de nodige zelfspot kan van een hoop rechtzinnigheid zonder wezen bewaren.
Hartelijke groet,
GPPB.
|
|
|
|
|
|