 |
|
|
|
Geachte broeder in de Heere,
Het persbericht tegen dat korte haar en die open jurken van mevr. Guit en mevr. Schaafsma vond ik wel treffend, ja. De zonde is geen zonde meer. Zullen wij, die der zonde gestorven zijn, er nog in kunnen leven? Dat zij verre! (Rom. 6). En toch, ik weet er soms geen raad mee, met dat inwendig bederf, bedoel ik. Paulus wist er ook geen raad mee (Rom. 7). En als dat inwendig bederf al zo vreselijk is (en het wordt gaande erger), hoe zouden we dan in het uitwendige bederf (o.a. kort haar en open jurken) nog vermaak hebben? O, mijn ziel kleeft zo dikwijls nog aan het stof, maar 'k mag wel weten dat mijn zonden om de verdienste van Christus' wil vergeven zijn. De aanvankelijke hoop dat ik ooit nog eens een goed mens zou worden, is bij mij de bodem ingeslagen. 'k Heb aan Jezus genoeg, Hij is mijn Alles, en ook mijn goede Mens. Mevr. Guit zegt "veel van de Heere te hebben gekregen", maar "veel" is niet Alles....
Sterkte in de Heere toegewenst, geachte broeder!
mvg.
Mevr. A. W.
----------------------------------------------
Geachte medestrijdster in den gelove,
Hartelijk dank voor uw briefje, mevrouw. Ik kan er hartelijk "amen" op zeggen. Zeg dat wel, het wordt erger en niet beter met dat lichaam der zonde, doch in Hem zijn we volmaakt, de Heere, onze Gerechtigheid! Gods volk kan inderdaad nooit in de zonden leven, laat staan de zonde goedpraten. Van de wereld kan ik het verdragen, maar van de vrome godsdienst niet. Het zal Sodom en Gomorera verdraaglijker zijn in de dag des oordeels dan genoemde godsdienst.
U slaat de spijker op de kop. "Veel" is niet Alles. Veel van de Heere gekregen te hebben, zoals mevr. Guit beweerde, wil nog niet zeggen dat men Zijn eigendom is. Heel veel mensen kunnen zeggen wat mevr. Guit zegt, zelfs in de weg der voorzienigheid. Hoewel de voorzienigheid Gods groot is, is voorzienigheid nog geen zaligheid. De wonderen der voorzienigheid is veel, maar de zaligheid in Christus is alles. Dat geldt ook voor de gaven die de Heere elk mens geeft elk naar zijn mate, maar Paulus zocht niet de gave, maar de vrucht in Christus. En dan is er nog een groot onderscheid tussen genadegaven en natuurlijke gaven. De gevolgen van natuurlijke gaven zijn niet zelden eigen eer en mensverheerlijking en die opgaande weg gaat zonder waarachtige bekering via de hemelpoort ter helle, maar de genadegaven in Christus maken een mens Gods nietig in eigen oog voor God en die mens gaat door de hel ten hemel. Zo'n niets-mens gaat groot van God spreken en zet op de [vrome] mens een domper des doods. Een mens kan zeggen veel gekregen te hebben en desondanks alles nog komen te missen. Ezau zei ook: "Ik heb veel" (gekregen), maar Jakob mocht door vrije genade bij de Heere vandaan zeggen: "Ik heb Alles."
Wie zingt er mee?
"Weg wereld, weg schatten,
Gij kunt niet bevatten
Hoe rijk ik wel ben.
'k Heb alles verloren,
Doch Jezus verkoren,
Wiens eigen ik ben."
Hartelijke groet en Gode bevolen,
de uwe in Jezus,
GPPB.
|
|
|
|
|
|