Lees ook aanverwante artikelen en voer de onderstaande linken in uw browserregel.
http://www.derokendevlaswiek.nl/INGEZONDEN_STUKKENVALSE_DOCTRINE_PAUL_WASHER.html
http://www.derokendevlaswiek.nl/PERSBERICHTENHEART_CRY_PAUL_WASHER.html
http://www.derokendevlaswiek.nl/PERSBERICHTENSHOWBUSINESS_HEARTCRY.html
--------------------------------------------------------------------
|
|
|
Geachte Burggraaf,
Ik heb de Amerikaanse evangelist, Paul Washer, gehoord op de Heart Cry Conferentie in 2008. Ik was belangstellend en ben eerst erg onder de indruk geweest van Washer. Hij is beslist niet saai, maar juist charismatisch en dat is wat we zo node missen in de huidige prediking in onze dagen. Ook spreekt Washer heel veel waarheid, of in ieder geval wat erop lijkt, en dat maakt het erg moeilijk om met het juiste onderscheid te luisteren. Maar wat mij wel opviel is dat Washer het bijna uitsluitend heeft over een nieuwe christelijke levensstijl en de vruchten van de wedergeboorte, waarbij hij eenzijdig de nadruk legt op een overwinningsleven over de zonde en de wedergeboren mens in staat acht om de duivel te wederstaan. Maar als ik Zacharia 3 lees, dan lees ik daar dat de hogepriester Josua met bevuilde klederen staat voor het aangezicht van de Engel Gods en dat de duivel aan zijn rechterhand staat, om Josua te wederstaan en aan te klagen bij God. Nergens lees ik dat Josua zich tegenover de duivel rechtvaardigt, maar wel dat Christus de duivel bestraft en hem het zwijgen oplegt en Josua bevestigt in zijn verzoende betrekking met God. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Washer de wedergeboren mens centraal stelt en de vruchten van de wedergeboorte fundamenteel stelt voor de zaligheid.
Ik weet dat u al eens gewaarschuwd heeft tegen de leer van Paul Washer (dat heeft me veel geholpen om met enig bijbels onderscheid te luisteren) en ook waarschuwt u voortdurend tegen het arminiaanse gehalte van stichting Heart Cry, maar ik word wel hevig geslingerd omtrent de toeëigening van het heil. Paul Washer legt alle nadruk op het bevel van bekering en geloof, maar hij schijnt met dat bevel heel goed uit de voeten te kunnen, alsof de mens in staat is om op dat bevel in te gaan. God beveelt de mens om zich te bekeren en te geloven en de mens neemt de volgende stap naar God toe en gaat op het bevel in. Is die voorstelling van zaken geen verkapt remonstrantisme? Ik doe met deze vraag niets af van de bijbelse eis van bekering en geloof, maar als de mens in staat geacht wordt om op de eis der bekering in te gaan, is dan de schuldvraag wel relevant?
hartelijke groet en veel zegen op uw werk,
V. K.
--------------------------------------
Geachte V.K.,
U bent een van de weinigen die deze dingen die u opsomt omtrent de prediking van Paul Washer onder ogen zien en constateert. Daar bent u niets mee, maar ik verblijd me er wel over als er nog een opmerken is omtrent de verfijnde dwalingen die in onze dagen opgang maken.
Het is zoals u zegt, bij Paul Washer (en bij het gros belijders in onze dagen) gaan de vruchten zichtbaar voorop, maar Gods Woord leert ons dat de geroepen heiligen in de eeuwige heerlijkheid zullen rusten van al hun arbeid en dat hun werken (des geloofs) hen zullen volgen (Openb. 14:13), zo zelfs dat zij zich geen enkel geloofswerk zullen herinneren, hetgeen Christus duidelijk leert in Mattheus 25:37-40.
Paul Washer moge heel veel waarheid preken, maar ten eerste is zijn optreden nogal optochtelijk en in lijn met de Amerikaanse televisiedominees. In de tweede plaats vindt Washer het blijkbaar nodig om de lachers op zijn hand te krijgen, hetgeen gewoon is bij het gros Amerikaanse predikers, waardoor de eerbied voor het Woord volledig zoek raakt. Dit zijn zaken waarmee Washer zich ongeloofwaardig maakt als zijnde een ware geroepen knecht van God. Bovendien stelt Washer inderdaad de vruchten des geloofs als een soort aanvullende gerechtigheid op de gerechtigheid van Christus, hoewel hij dit zo niet letterlijk zal zeggen. Maar Washer is veel meer moralist dan hij zelf erkennen zal. Washer legt namelijk volledig de nadruk op een christelijke levenswandel als bewijs van het in Christus zijn, maar het grote gevaar van zijn manier van preken is, dat men van de vruchten de Boom maakt, terwijl het in het leven der genade juist andersom gesteld is, namelijk dat de Boom de vrucht maakt, want -zegt Christus- uw vrucht is UIT Mij gevonden (Hos. 14:9).
Washer heeft het constant over een veranderd leven jegens God, maar over de ware toepassing van het heil is hij uiterst vaag. Washer legt alle gewicht op het geloof, en in het kader van de toepassing van het heil speelt de gelovige mens volgens Washer een actieve rol met zijn geloof en ook met zijn nieuwe levensstijl, terwijl in die voorstelling Christus slechts toeschouwer is. Op deze wijze wordt de schuldvraag wel heel vaag, en dan heeft de Wet ook geen functie meer, maar die dat zo voorstellen, leven in een droomwereld, want die voorstelling is niet het Evangelie van Christus. Aan de Wet, maar ook aan het Evangelie komt geen mens te pas, ook niet met zijn zogenaamde geloof. Niet het geloof, maar de Waarheid zal u vrijmaken (Joh. 8:32) en de Waarheid is een Persoon, dat is Christus. Het geloof opzich rechtvaardigt de mens niet, zoals Washer wel leert, want het is Gód alleen Die de goddeloze rechtvaardigt om niet en dat gaat vanzelf niet buiten het geloof om, maar het geloof is op geen enkele wijze de bewegende oorzaak van de rechtvaardigmaking, want dat is God Zelf, in Christus.
Niet het geloof, maar de Zoon van God spreekt de dode zondaren zalig in de toepassing en daarom geloven zij (Joh. 5:25). En geheel daarmee overeenkomende, leert de Heilige Geest in Johannes 8:36: "Indien dan de Zoon u zal vrijgemaakt hebben, zo zult gij waarlijk vrij zijn."
Dus op de vrijmaking des Zoons volgt in orde het geloof. Die orde keert Washer om en zelfs vele oudvaders hebben dat gedaan, maar dezulken verstaan de Joodse manier van spreken niet als het gaat over de rechtvaardiging door het geloof, een zaak overigens waarmee de kerk staat of valt.
Aan de toerekening van de gerechtigheid van Christus kan geen inwendige aanvullende heiligheid worden toegevoegd, want dat is juist wat Rome leert en ermee ter helle vaart.
Nu komend op uw vraag: Vanzelf blijft de eis van bekering en geloof volledig staan, maar die eis werpt de mens op zijn verantwoordelijkheid die hij in het paradijs totaal verzondigd heeft. Dus blijft er een verdoemelijk verloren adamskind over, met maar 1 recht, de welverdiende straf en geen mensen met een veronderstelde inwendige heiligheid.
Er bestaat trouwens geen inwendige heiligheid, waarop Washer (en Rome!) juist zo de nadruk legt, want de Goddelijke natuur, die al Gods kinderen deelachtig zijn, bestaat niet uit ingestorte heiligheid, maar uit de inwoning van de Heilige Geest en anders niets. De wedergeboren mens ondergaat geen substantiële verandering, waartoe Washer neigt, maar blijft vleselijk, verkocht onder de zonde, zolang zijn ziel in het lichaam der zonde woont. Met Romeinen 7:14 weet Washer dan ook geen raad en zijn achterban, stichting Heart Cry, ook niet. Zij schrijven Romeinen 7:14 toe aan Paulus in zijn onbekeerde eertijds, maar dat is een fundamentele dwaling, want Romeinen 7:14 wordt alleen NA ontvangen genade gekend en doorleefd, uit oorzaak van de geestelijkheid der Wet.
Washer doet ook voorkomen alsof de zonde alleen bestaat uit wereldgelijkvormigheid, maar dat hij de bekeerde mens met zijn nieuwe levenswijze centraal stelt is feitelijk een nog grotere zonde, want daardoor wordt Christus verduisterd als de Enige Gerechtigheid die voor God geldt. Paulus wenste niets anders te weten dan Jezus Christus en Dien gekruisgd, maar wel in het kader van Wet en Evangelie en daarin participeert de bekeerde mens in het geheel niet mee. Bij Washer speelt de praktische heiligmaking een zaligmakende rol, maar dat is er een bewijs van dat hij aan de dodende bediening der Wet geen kennis heeft, want dan blijft er alleen maar een groot beest bij God over. Een mens kan de veroordelende bediening der Wet ondervinden; hij kan de vloekende bediening der Wet ondervinden; hij kan zelfs de verdoemende bediening der Wet ondervinden, maar als hij van de dodende bediening der Wet vreemdeling blijft, zal hij ook vreemdeling blijven aan hetgeen Paulus zegt in Galaten 2:19: "Ik ben door de Wet der Wet gestorven...", waarin Paulus melding maakt van de bevindelijke wetsdood van de oude mens, Saulus van Tarsen. Washer stapt met zevenmijlslaarzen over Galaten 2:19 heen, terwijl Galaten 2:19 een bijbelse toetssteen is voor het geloof, waar niemand omheen kan. Galaten 2:19 is geen voorwaarde voor de zaligheid waaraan een mens moet voldoen, maar genoemde tekst zegt alles over de feitelijke bediening des doods, namelijk die van de Wet, die zich ongevraagd aandient en het vonnis des doods de zondaar presenteert. De oude mens moet sterven, want anders kan er geen nieuwe mens in Christus opstaan. Romeinen 7:4 vormt de grond van de dood van de oude mens, maar Galaten 2:19 toont de bevinding daarvan aan, ofwel de toepassing. Galaten 2:19 is echt geen wiskunde, maar Paulus zegt wel nadrukkelijk dat hij alleen spreekt tot degenen die de Wet verstaan, want die alleen weten het bij geloofsondervinding.
Christus trouwt geen oude mens, maar een reine maagd en dat in gemeenschap van goederen. Hij tot zonde gemaakt, opdat wij zouden zijn rechtvaardigheid Gods in Hem.
De nieuwe mens in Christus is Christus in mij en niet de vrome mens met een ingebeelde lading aan verworven heiligheid, want zulke mensen vertegenwoordigt de rijke jongeling, maar die man is ermee in de eeuwige dood uitgekomen. Ik heb zelf talloze video-preken (wat optochtelijk) van Washer gehoord, maar daarin zegt hij steeds dezelfde dingen, stelt dezelfde vragen en zijn preken lijken meer op een afspeelplaat die blijft hangen dan op een Schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Het acteursoptreden van het gros Amerikaanse dominees, dat deels ook Washer's drijfveer is, is mij zeer wel bekend, maar het wekt zeker geen jaloersheid bij verloren zondaren, want ook bij Paul Washer moet je zelf het geloof meebrengen.
Washer heeft wel een punt, namelijk jegens het antinomianisme, dat in onze dagen zeer in zwang is, met name bij de kerkelijke jeugdbonden van de Gereformeerde Gemeenten (JBGG) en van de HHK (HHJO) die door het kerkelijke kader met vakantie-entertainment op de bredde weg des verderfs ter helle worden gejaagd. Als het gaat over de zonden haten en laten, voel ik me meer verbonden met Paul Washer dan met genoemde kerken, want in genoemde kerken is de zonde geen zonde meer, maar dan kan genade ook nooit geen genade zijn en dan is preken over genade meer vloeken dan preken.
Er zou van de leer van Paul Washer veel meer te zeggen zijn, maar zijn fundamentele dwaling bestaat hieruit, dat hij de doorgang door de Enge Poort met een historisch geloof overbrugt en dat hij de smalle weg vereenzelvigt met een nieuwe levenswandel, terwijl zowel de Enge Poort als de Smalle Weg Christus in eigen Persoon tekent. Christus is niet alleen de Deur; Hij is ook de Weg, ja, de Waarheid en het Leven. Washer leert wel dat de rechtvaardigmaking een rechtvaardigverklaring is op grond van de gerechtigheid van Christus, maar dat Christus de Kerk ook geschonken is tot Heiligmaking, als zijnde mijn enige Borgheiligheid voor God, daarvan rept Washer niet en dat komt dat hij uiterst vaag is over de toe-eigening van het heil door de weg van recht. Dwaalt men in de rechtvaardigmaking, dwaalt men in alles. Washer eigent zich de vrijspraak denkbeeldig toe, maar Gods ware volk weet zich daadwerkelijk vrijgesproken van schuld en straf in de toepassing van een belofte Gods in Christus en dat hebben zij zelf uit Zijn Eigen mond gehoord door Woord en Geest. Het feit dat Christus goddelozen en doden zalig spreekt in de tijd waarvoor Hij te Zijner tijd gestorven is, blijft bij Washer een onaangeroerd feit. Maar het spreken van de Borg in de toepassing des harten in de dood van ons werkheilige Adamsbestaan is de zaligheid van Sion en de oorzaak van mijn geloof in Hem en van allen die Zijn verschijning liefhebben, als oorzaak van Zijn liefde tot hen.
Ook het feit dat Gods volk aan de straffe hunner ongerechtigheid een welgevallen heeft, wordt op de agendapunten van Washer niet aan de orde gesteld. Zalig worden gaat nog altijd door de weg van het recht, want de Heere zal een afgesneden zaak doen op aarde, zoals Paulus verwoordt vanuit de bevinding der zaken in Galaten 2:19a en in die weg komt God in Christus aan Zijn eer en de ziel aan de zaligheid, want het Einde der Wet is Christus, tot rechtvaardigheid, een iegelijk die gelooft. Zalig worden is onmogelijk aan 's mensenzijde, hoewel kinderlijk eenvoudig als het geheel en al van God in Christus uitgaat, maar als de vrome mens er met zijn vieze vingers tussenzit, met heel zijn rijke jongelings-levensstijl zal het einde de dood zijn. Zalig hij/zij die het mag gebeuren dat God naar recht hem/haar niet zal schuldig keuren, omdat het zwaard dat voor de goddelozen uit Romeinen 5:6 bestemd was, door de Herder is opgevangen met Zijn dierbaar Middelaarshart dat brandt van eeuwige liefde voor verloren zondaren. Geachte V.K., het was me aangenaam met u te spreken, en ik wens u alle licht der genade toe en de nodige onderscheiden kennis in Christus. 'k Ben wat uitgebreid geweest, maar ik gun niemand een ingebeelde hemel, maar wel een geopenbaarde Christus in de toepassing des harten, Die de zondaar in kwestie rechtvaardigt en zalig speekt op grond van Zijn Eigen gerechtigheid, opdat hij/zij zou zijn, rechtvaardigheid Gods in Hem.
Hartelijke groeten en Gode bevolen,
GPPB.
|
|