 |
|
|
GODS VOLK KAN WEL IN DE ZONDE VALLEN, MAAR ER NIET IN LEVEN, ONMOGELIJK!
| |
|
|
|
Van een inzender:
U schrijft in het artikel "Zondagsheiliging Vandaag": "Gods volk kan niet eens in de zonden leven en die het wel kunnen zijn Gods kinderen niet!"
Vraag: Hoe was dit dan bijv. bij koning Salomo en zijn honderden vrouwen met hun afgoden?
groet, NN.
------------------------------------------------------
Beste vriend,
Ja, Gods volk kan wel in de zonden verstrikt zitten, soms lang zelfs, maar ze hebben hun hart er niet in, want dat is VERnieuwd door Gods Geest. Gods volk is zowel vlees als Geest, 100% vleselijk, verkocht onder de zonde, doch in Christus zijn ze volmaakt, zonder enig gebrek. Dat gold vanzelf ook voor Salomo, hoewel hij God wel vreselijk getergd heeft met zijn polygamie en al die heidense afgoderij. De gevolgen van die zonden zijn dan ook niet uitgebleven; het rijk scheurde in tweeën, nl. in de tien en de twee stammen Israëls. Salomo was een kind Gods, met bijzondere uitnemende wijsheid bekleed, maar hij heeft desondanks zwaar gezondigd en deed wat kwaad was in de ogen des Heeren. Toch leefde Salomo niet in de zonden, want Paulus leert ten aanzien van al Gods volk: "Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade te meerder worde? Dat zij verre! Wij die der zonde gestorven zijn, hoe zullen we nog in dezelve leven?" Rom. 6:1-2. Gods volk kan wel in de zonde vallen, erin verstrikt zijn, maar ze leven er niet in, omdat zij in de hoedanigheid van de oude mens onder de Wet niet meer leven. Ook een kind van God op zijn slechtst (bijv. Salomo) leeft niet in de zonden, terwijl een hypocriet op zijn best niet anders dan in de zonden leeft. Degenen die in de zonden leven, hun hart, hun leven en hun bestaan erin hebben, zijn onder de Wet en zullen door de Wet geoordeeld worden. Gods kinderen zijn niet meer onder de Wet, maar onder de genade en zullen door het Evangelie geoordeeld worden, omdat zij reeds geoordeeld zijn en in Christus vrijgesproken. Gods kinderen zijn zichzelf niet meer, maar het eigendom van Christus. Te zeggen dat Gods kinderen in de zonden kunnen leven, zou betekenen dat Christus over dezulken geen macht heeft en dan zou ook hun geloof voor een tijd kunnen ophouden te bestaan. Dat is echter onmogelijk, want Christus staat er Borg voor dat hun geloof niet zal ophouden. In de zonden leven, kan trouwens alleen als we nog een oude mens zijn, omdat we geen nieuw schepsel in Christus zijn. Zijn we door de wedergeboorte een nieuw schepsel in Christus geworden, dan is de oude mens gestorven in de dood van Christus en leeft de oude mens niet meer. Gods kinderen zijn geen oude mens meer, hoewel ze vanwege het lichaam der zonde geheel vleselijk zijn, zoals ook Paulus leert in Rom. 7:14, maar ze kunnen niet in de zonden leven, want dat behoort tot het leven onder de Wet. Als Gods volk in de zonden zou kunnen leven, dan is Christus tevergeefs gestorven en dan zou Hij ook geen Koning over Zijn volk kunnen zijn. God wil evenwel genade verheerlijken en daartoe moeten ook de zonden van de geroepen heiligen medewerken ten goede, hoewel dat feit nimmer de zonde als zonde verkleint en vergoeilijkt. Nee, bijv. Simson, David en Salomo zijn voor hun publieke zonden zwaar gekastijd, maar hun leven was niet de zonde, maar Christus. Een onbekeerd mens leeft altijd in de zonden, omdat hij onder de Wet verkeert en alleen maar zondigen kan, en omdat hij een oude mens is en derhalve geen leven in Christus deelachtig is. Die oude mens is Gods volk kwijt, die oude mens onder de Wet is met Christus gestorven en derhalve zijn Gods kinderen ook der zonde gestorven, hoewel het lichaam der zonde, het vlees, één klomp zonde is en blijft. Paulus zegt ergens: "Ik dan doe de zonde niet meer, maar de zonde die in mij woont." Dat geldt voor al Gods kinderen. Ze doen de zonden niet meer, ook niet als zij zondigen. Ja, het is paradoxale geloofstaal en geen begripsleer. Ik heb die leer echter niet verzonnen, maar er wel een weinig van beleefd en soms mogen we er ook een weinig van verstaan. "Ik leef, doch NIET meer ik, maar Christus leeft in mij. En hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God." In de zonde vallen? Ja, dagelijks, maar erin leven? Onmogelijk, want mijn Leven is Christus, niet door eigen keuze, maar door soevereine vrijmachtige genade in de toegerekende gerechtigheid Christi, op grond waarvan ook de Geest der heiligmaking in ons woont, Die ons leidt en regeert en ook de liefde Gods in het hart heeft uitgestort van elk kind Gods. Gods volk is van de macht der zonden verlost en leeft derhalve niet meer in de zonde, want voor hen geldt: "De zonde zal over u niet heersen, want gij zijt niet onder de Wet, maar onder de genade." Dat gold vanzelf ook voor Salomo, maar die man moest het ook van genade hebben. En daarom klinkt het: "En zie, meer dan Salomo is hier." Salomo is gevallen, maar de meerdere Salomo is staande gebleven. Dat is de zaligheid! Christus, Die mij leven geeft, nee, die mijn Leven is! En als dat waar is in ons leven, dan heeft de zonde geen macht meer over ons, hoezeer we er ook in verstrikt kunnen zijn. Gods kinderen leven op kosten van en voor de verantwoordelijkheid van Christus en om die reden worden zij ook Vaderlijk gekastijd, opdat zij Zijner heiligheid deelachtig zouden worden, die zij in Christus volkomen hebben! Gods volk zondigt elke dag, terwijl de zonde hen de DOOD geworden is. Welnu, hoe zouden zij, wiens Leven Christus is, Die de dood verslonden heeft tot overwinning, het leven nog in de dood hebben? Onmogelijk! Want God is niet een God der doden, maar der levenden en de levenden, de levenden zullen Hem loven, gelijk ik heden doe, namelijk in Juda, de Godlover, Wiens eigen ik ben. Halleluja!
groeten,
GPPB.
|
|
|
|
|
|