 |
|
|
HEARTCRY IS EEN ORDINAIRE PINKSTERBEWEGING
| |
|
|
|
Beste meneer Burggraaf,
De zuigkracht van de huidige jongerenorganisaties op kerkelijke jongeren is enorm, maar mijn bezwaren tegen de koers van een beweging als HeartCry is zeker niet minder enorm. Toch denk ik dat de kerken wel hun hand in eigen boezem mogen steken, vanwege het feit dat ze zelf debit zijn aan dit soort jongerenorganisaties. U geeft zelf aan met welke wereldse leegheid de jongeren hun vakantietijd verkwisten via jeugdbonden zoals JBGG en HHJO. Vanuit de JBGG is ook gereageerd op de onbijbelse koers van Stichting HeartCry, (door ds. de Boer geloof ik), maar in de leer van de GG zitten zoveel gaten dat ze meer dan genoeg huiswerk hebben vanwege de dwalingen van binnenuit. Nu zal ik niet durven beweren dat andere kerken er beter af komen en het is wat het geestelijke gehalte van de kerken betreft weinig hoopgevend voor onze jeugd. Ik vertel u geen nieuws, meneer Burggraaf, want op uw website waarschuwt u nadrukkelijk voor de huidige ontwikkelingen op het kerkelijke erf, inclusief de koers van diverse jeugdorganisaties. Maar hoe houden we onze volwassen kinderen dan wel bij de waarheid die naar de godzaligheid is? Soms weet ik met mezelf geen raad en hoe moet ik mijn kinderen dan opvoeden zoals belooft bij de Doop?
met vriendelijke groet,
Mevr. K.N.
------------------------------------------------------
Mevrouw,
Hartelijk dank voor uw briefje, mevrouw. U hebt het goed gezien. In jeugdbonden zoals JBGG, HHJO, SGPJ, enz. enz., zie ik totaal niets. Het zijn ophouders op de weg, waardoor de zonden in de hand gewerkt wordt en de duivel in de kaart wordt gespeeld. Hoe houden we de jeugd erbij? Nou, beslist niet door allerhande (on)kerkelijke organisaties. Daar geloof ik niet in en het is ook niet de roeping van de kerk. Kijk, mevrouw, de opvoeding van onze kinderen ligt thuis en niet in de kerk. Wij willen onze kinderen graag in het gareel en bij de waarheid houden, en krachtens onze verantwoordelijkheid is ons dat ook geboden, en... we hebben bij de Doop belooft om onze kinderen te onderwijzen in de dingen die het Koninkrijk van God aangaan. Aangezien we onze verantwoordelijkheid in het paradijs verzondigd hebben, zitten we als ouders met een hemelhoge schuld, omdat we totaal geen enkele bekwaamheid hebben om onze kinderen in de voorzijde leer te onderwijzen en op te voeden. En die doopbelofte verleent ons die bekwaamheid ook niet. Moeder, het is allemaal vanwege onze onbekeerlijkheid en verharding des harten verzondigd. Zo zijn we onbekwaam tot enig goed, ja, geneigd tot alle kwaad. Het bederf komt niet zozeer van buitenaf, ja ook, maar veelmeer van binnenuit. Het gedichtsel van 's mensen hart is ten enenmale alleenlijk boos. En dan sta je aan het doopvont, als een verbondsbreker die geen kinderen kan opvoeden. 't Kan ook niet, want bekeerde kinderen worden niet door de wil des mans, maar uit God geboren. God zoekt beslist geen brave hendrikken, die menen dat ze bekeerd zijn, zonder dat ze het werkelijk zijn, want voor rijke jongelingsbekeringen ben ik dodelijk bevreesd. Enfin, daarvan kunt u genoeg op de website lezen. Heel die arminiaanse HeartCry-beweging en aanverwante bedrijven, staan op een lijn met de E.O. en zijn een snelle afloop als der wateren. De vader van de verloren zoon zou zijn zoon beslist niet naar genoemde bewegingen hebben laten gaan, maar toen zijn jongste zoon blijk gaf de wereld in te willen trekken, liet hij hem gaan, want voor wereldlingen is er nog hoop, maar voor vermeende bekeerde rijke jongelingen is er geen enkele hoop. Die vader ging aan God hangen, want hij was zelf niet bij machte om zijn zoon te bekeren. Die houding van die vader is echter geen vrijbrief om zodanig als Eli te handelen, die zijn goddeloze zonen -Hofni en Phinehas- niet eens zuur aanzag, maar die Eli-geest van valse verdraagzaamheid heerst in onze dagen. Er is echter ook een ontwikkeling gaande dat refo-ouders hun kinderen zelfs voorgaan in de zonden. De tucht is weg en dan krijg je van die Ikabodkinderen. Hebt ze ook? Ik ook! Er zijn echter ook ouders die de vorming van hun kinderen aan de kerk overlaten, maar dat is een goddeloze gemakzuchtige houding en het getuigt van liefdeloosheid jegens de panden die we van de Heere in bruikleen hebben gekregen. Ook zijn er ouders die zich op onmacht beroepen en nooit een bestraffende vader zijn voor hun kinderen. Als je als vader je kinderen -hoe oud zij ook zijn- niet met je mond kan regeren, vormen en opvoeden, dan is er wezenlijk iets mis. Want dat betekent dat je kinderen dan geen respect meer voor je hebben. Waarachtige bekering en de vreze des Heeren zijn dus eerste vereisten om je kinderen met schuld te vormen. Opvoeden van kinderen is een schuldkwestie, mevrouw, want met de opvoedingsplicht en de doopbelofte neemt de mens toch een loopje, wie hij ook zij. En wetticisme is er meer dan genoeg, maar daardoor vermenigvuldigt de ongerechtigheid. Genade maakt geen wettische mensen, maar schuldige mensen, ook jegens hun kinderen. De oorzaak van de onbekeerlijkheid van onze kinderen moeten we dus bij onszelf zoeken en als we zelf de oorzaak geworden zijn van onze eigen onbekeerlijkheid en die van onze kinderen, en de schuld aanvaarden, dan hebben we onze kindereen ook niet meer over voor het bedrog en het geseculariseerde vermaak van de genoemde jongerenbewegingen. Zonder het ware geloof kunnen we God echter niet met een godsdienstige opvoeding voor onze kinderen behagen. Dat betekent niet dat als we als ouders nog onbekeerd zijn, we onze kindereen dan maar zelf de dienst laten uitmaken. Er is echter geen enkele remedie voor onbekeerlijkheid. We mogen niet eens onbekeerd zijn, daarvoor bestaat geen enkel bijbels recht. En als we de Heere mogen vrezen, dan zal de GENADE het doen. Wat doen? Om een levend voorbeeld voor onze kinderen te zijn, namelijk in Christus. Dan gaan we onze kinderen bij God brengen in den gebeden, want dan wordt hun onbekeerlijkheid onze onbekeerlijkheid. Kinderen kunnen van ons als ouders alleen maar de verdoemenis erven, en toch maar rijke jongelingen kweken in de hoop dat God het in rekening zal brengen. Als dat zo is: dwazen die we zijn! Aan de andere kant: als vaders zich als pantoffelhelden gedragen jegens hun kinderen, dan zal God zulke vaders bezoeken met de roede en bittere tegenheen. Als je kinderen in de wereld en in de zonde leven, dan zal een rechtgeaarde vader en/of rechtgeaarde moeder de handen NOOIT in onschuld kunnen wassen, maar de tucht -gedrenkt in de liefde- handhaven. Er heerst wat dat betreft een vervloekte Eli-geest en in de meeste refogezinnen is er sprake van een gezagscrisis. Een vader is gezagsdrager in zijn gezin, ja, profeet, priester en koning. Zo wil God het hebben en wee die vader die zijn gezag niet uit God en uit Zijn Woord ontleent. Een vader die zijn ongehoorzame kinderen nooit vermaant en/of bestraft, heeft zijn kinderen -hoe oud zij ook zijn- voor de hel over. Openbare bestraffing is altijd nog beter dan verborgen liefde. Ouders die hun kinderen hun eigen gang laten gaan en hen niet met alle stemmigheid regeren en nalaten de tucht waar te nemen, zijn de meest liefdeloze ouders. Ik kom soms ouders tegen die er zelfs op een subtiele wijze prat gaan als hun kinderen zich in de zonden uitleven. Die houding is wel de meest laakbare en roept Gods verbondswraak in. Het zijn ook vreselijke ouders die hun kinderen toevertrouwen aan genoemde kerkelijke zomerkamp-jeugdbonden en allerhande jongerenorganisaties, want dat zijn gladde wegen naar de hel. Als we werkelijk zouden beseffen dat "Wij met onze kinderen aan allerhande ellende, ja, aan de verdoemenis zelf onderworpen zijn", dan is het onmogelijk om ze nog een dag in die doodsstaat te stijven. Hoe houd je de jeugd erbij? Door ze kwijt te raken in God, een andere weg is er beslist niet. Hoe raak je ze kwijt in God? Dat is al geschied bij de Doop. Kinderen dopen is kinderen in de handen van God overgeven en u voelt wel aan, dat kan alleen door het geloof. Leerde de huidige christenheid haar doop eens door het geloof verstaan, dan was ze gered.
Dus mevrouw, laat al die genoemde jeugdbonden en dat gelijknamige heartcry-organisme maar varen, en valt den Heere te voet voor uw kinderen, gelijk die Kananiëtische vrouw voor de voeten van Jezus deed voor haar van de duivel bezeten dochter. Zulke kinderen hebben we allemaal van nature, maar wat wordt het toch weinig beseft. Voor refoland geldt eveneens: "En Hij kon niet velen krachten doen vanwege hun ongeloof." De Heere mocht ons en onze kinderen nog des ontfermens gedenken en Zijn verbond onder ons bevestigen, want God zal Zijn Waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken, tot roem van vrije genade.
Hartelijke groet,
GPPB.
|
|
|
|
|
|