 |
|
|
ONBEKEERD KINDEREN DOPEN?
| |
|
|
|
Meneer Burggraaf,
Maar mogen ongelovige ouders hun kinderen ten kinderdoop houden ?
mvg. Cornelis B.
---------------------------------
Beste Cornelis,
Niemand op het erf der kerk heeft het recht om onbekeerd te zijn, laat dat duidelijk zijn.
Al in het O.T. was het echter niet al Israël wat Israël heette, maar de kinderen van onbekeerde O.T.-ouders moesten wel besneden worden. Dat eiste God. Zo is het ook met de doop van kinderen van ongelovige (onbekeerde) ouders in het kader van het verbond. God eist die kinderen ten doop, OMDAT het verbondskinderen zijn. Met het geloof of het ongeloof van de ouders staat of valt de doop van hun kinderen niet. Doopouders moeten alleen "ja" zeggen t.a.v. de christelijke opvoeding van hun gedoopte kinderen. Dat mogen zij vanzelf niet ongelovig doen, maar als zij dat wel in ongeloof doen, dan nog moeten hun kinderen gedoopt worden. De tucht gaat niet over hun te dopen kinderen, maar over het ongelovig geven van het jawoord. Daar moet de kerkenraad wel op toezien, maar in vele gevallen is het huisbezoek en de tucht hieromtrent een wassen neus en niet meer dan een theoretisch gebeuren. Dat geldt ook t.a.v. belijdenis doen.
'Belijdenis doen' in onze dagen is in 99% gevallen een dode formaliteit. Een uitwendige belijdenis van de waarheid is voor de ziel in kwestie zeer schadelijk. Belijdenis des geloofs moet zijn belijdenis van het ware geloof, van een ieder persoonlijk. De huidige kerken zijn al blij als belijdeniscatechisanten belijdenis doen van de waarheid. Dat betekent dat men blij is met aangeplakte leden, of men gaat er bijvoorbaat van uit dat men het ware geloof heeft, maar voor God zijn dat geen leden die God kunnen behagen en dezulken zijn ook geen leden van de heilige, algemene christelijke Kerk, maar bastaards.
Nochtans moeten alle verbondskinderen gedoopt worden. Ouders, gelovig of ongelovig, hebben op de kinderdoop als zodanig geen enkele inbreng.
Blijft staan dat doopouders niet ongelovig mogen zijn en daarop moet de kerkenraad wel degelijk toezien, maar nogmaals, verbondskinderen van ongelovige ouders op het erf der kerk mogen van de doop niet worden uitgesloten. Niet de ouders, maar God eist die kinderen ten doop. Aangezien de tucht weg is, worden de sacramenten op grote schaal ontheiligd. Leer en leven wordt aangepast naar de geest der verlichting van deze tijd, of op een wettische wijze toegepast naar de letter en niet naar de Geest. Op huisbezoek moeten avondmaalgangers worden ondervraagd op het ware geloof en niet op een formalistische belijdenis. De vraag aan avondmaalgangers moet zijn: "Hoe bent u aan Christus gekomen?" Zulk soort vragen worden nauwelijks meer gesteld, omdat ouderlingen zelf van de zaak niets afweten. Hoe zouden dezulken gemeenteleden onder de tucht kunnen zetten? Of men gaat er gewoon vanuit dat avondmaalgangers bekeerd zijn en dan komt ook de tucht vanzelf niet ter sprake en dan gaat iedereen weer opgelucht naar huis. Het gros dominees gaat er prat op dat de kerk niet over harten kan oordelen, maar dat zegt men alleen om de tucht achterwege te laten. De kerkenraad heeft wel degelijk de plicht om de geesten te beproeven of zij uit God zijn. Maar de geest des onderscheids is weg, en daarmee is ook de tucht weg. En als de tucht ontbreekt, trekt de Heere Zich terug en dan is men blij met dode leden, met volle avondmaalstafels waar God niet vanaf weet. Dan blijven de bannen in de gemeente liggen, omdat de dominees hun handen in het badwater van Pilatus wassen en in hetzelfde water de voeten van de huichelaars wassen. Zo zijn er al veel Sardis-gemeenten waar God de kandelaar heeft weggenomen en Zijn volk eruit gehaald heeft. En daarvan geldt: "Ik weet uw werken, dat gij den naam hebt, dat gij leeft, en gij zijt dood."
De huidige kerken hebben Gods verbondswraak ingeroepen met dode traditie, met papieren belijdenissen, met theoretische huisbezoeken en met preken waarin de bijbelse separatie ontbreekt. Het is al IKABOD wat kerk heet. Men is blij met de 99 schapen, maar dat ene verloren schaap buiten de legerplaats waarover God in Christus Zich heeft ontfermd, wordt door de huidige kerkherders volstrekt genegeerd en doodgezwegen. God zal die huurlingen zeker bezoeken. Vele kerken kakelen over "de ordelijke (kerk)weg", maar dat men zelf onordelijk te werk gegaan is en zich afgescheiden heeft van de kerk der vaderen, daar hoor je geen sterveling over. Of dat men pretendeert hersteld hervormd te zijn, is net zo goed onordelijk in de ogen van de HEERE Sebaoth. Aangeplakte kerken, aangeplakte leden, aangeplakte belijdenissen is een vrucht van de kerkelijke democratie. De mens erin en God eruit.
Er is echter niets nieuws onder de zon. God bouwt Zijn Kerk uit de heggen en stegen der wereld en gaat de westerse kerken -generaal gesproken- voorbij, hoewel Gods Woord niet gebonden is, ook niet in de kerken. God heeft de huidige kerken echter een kracht der dwaling gezonden, wat tot gevolg heeft dat men blij is met aangeplakte leden met de schijnliefde in het vaandel. Nochtans zal God aan Zijn verbond gedenken, maar gerechtigheid gaat voor Zijn Aangezicht en Hij zal de schuldige geenzins onschuldig houden (al is men ook tien keer bekeerd), want God is een God van recht, Die door de vlakke velden gaat, Zijn Naam is HEERE der heren.
Hartelijke groet,
GPPB.
|
|
|
|
|
|