 |
|
|
GG AAN DE TOP MET VERBODEN HUWELIJKSINZEGENINGEN
| |
|
|
|
Vraag aan meneer Burggraaf,
Ik wil graag anoniem blijven, maar ik zit met een groot probleem. Ik ben een getrouwde vrouw en lid van de Geref. Gem. Mijn man is van mij gescheiden, omdat hij het hield met een andere vrouw en inmiddels daarmee (burgerlijk) getrouwd is. Nu heb ik een andere (onschuldig gescheiden) man leren kennen, die ik van harte liefheb, en de kerkenraad zegt dat het voor mij geoorloofd is om met hem te hertrouwen, omdat ik de onschuldige partij ben en hij ook. Alleen mijn kinderen maken nogal bezwaar, omdat zij van die nieuwe man niet veel moeten hebben. Ik weet ook dat het heel pijnlijk voor hen is, maar alleen door het leven gaan, zie ik niet zitten. Hoe moet ik met mijn kinderen handelen? Kunt u enig bijbels advies geven?
Bijvoorbaat bedankt,
NN.
------------------------------------------
Mevrouw,
Dit soort vragen heb ik al meer ontvangen, en daaromtrent heb ik uitvoerig ge-ageerd, maar uw verhaal noopt mij opnieuw om ertegen te ageren, omdat de huidige kerken tot kerkelijke bordelen vervallen zijn door schandelijk-brutaal onwettige huwelijken kerkelijk in te zegenen.
Opmerkelijk genoeg zijn het bijna allemaal gevallen die zich binnen uw kerkverband afspelen. De GG spant de kroon in scheidingsgevallen en loopt duidelijk voorop in de kerkelijke bordeel-fanfare. Uw kinderen treuren blijkbaar nog om het treurige geval en protesteren er terecht tegen, maar hoe zit dat met u?
U vraagt om een bijbels advies, maar mevrouw, Gods Woord is geen EHBO-boek dat vol staat met adviezen om de mens te stijven in zijn/haar schandelijke ontrouw en begeerten.
U vraagt, hoe u handelen moet met u kinderen?
Antwoord: Door hen als hun wettige moeder trouw te blijven en uw ja-woord niet te verbreken door een tweede ja-woord te geven aan een gescheiden refo-pooier! "Onschuldig gescheiden", mevrouw, is in uw geval dubbel ongeldig en verdoemelijk.
U zegt dat u die tweede man "van harte liefhebt", maar het is slechts verliefdheid en subtiele hoerentaal. Uit uw verhaal is dus op te maken dat u de prostitutie in wil. Om wat bij te verdienen? Of om uw lusten te botvieren?
Het moge ironisch-radicaal klinken wat ik hier zeg, maar Gods Woord spreekt dienaangaande duidelijke taal en ik heb niet de bevoegdheid om de bijbelse taal te verzachten, noch die te sentimenteren, hoewel met de hand in eigen boezem.
Mevrouw, u speelt wel de zogenaamde onschuldige partij, maar van een onschuldige partij is er na Genesis 3 geen sprake meer. Het is heel pijnlijk dat uw man u ontrouw geworden is, maar de oorzaak moet u niet alleen bij hem zoeken, maar zeker ook en in de eerste plaats bij uzelf. Ik pleit uw hoererende man niet vrij, want hij heeft u schandelijk verlaten, maar u gaat ook niet vrijuit, zeker niet nu u te kennen geeft een andere man te beminnen om met hem een tweede huwelijk aan te gaan.
Uw kinderen zien het goed, mevrouw, en u moet die tweede minnaar dan ook een onbedaarde (figuurlijke) schop geven, zodat hij bij de GG-synode door het raam vliegt op het bord van ds. Van Aalst. Misschien wordt dat GG-kader dan eens eerlijk gemaakt, hoewel daar weinig of geen hoop op is.
Mevrouw, als u zich niet aan Gods Woord onderwerpt, gaat u onvermijdelijk subtiel de prostitutie in met een refo-pooier en voor GG-hoer spelen, aangezien Gods Woord hertrouwen na zulk een (dubbele!) echtscheiding verbiedt en als overspel veroordeelt. Ja, de Waarheid is hard en ik kan er ook geen liefde voor opbrengen voor zulke schandelijk-heidense gevallen. Wel al zou het u allemaal tot schuld zijn, dan kan ik met u eten aan dezelfde tafel.
Bovendien verbreekt u uw ja-woord voor Gods aangezicht gegeven, door een andere man te trouwen, terwijl uw ja-woord voor Gods aangezicht ongebroken blijft als u ongetrouwd blijft. Uw huwelijk is nu wel gebroken door uw ontrouwe man, maar in geval van hertrouw, gaat ook u uw ja-woord in dubbele zin verbreken door een andere man te trouwen en hem een tweede ja-woord te geven, hetgeen Gods Woord ongeldig verklaart als zijnde schandelijk overspel.
Ik zal u hieronder een verklaring geven van het bijbelse huwelijk en ook de kerkelijke bordelen erbij noemen die zulk een onwettig hertrouwen inzegenen zoals u die nu voorstaat.
De Gereformeerde Gemeente (bij monde van ds. Silfhout en ds. C. Harinck), de PKN (ds. Belder en de rest van zijn collega's), de Christelijke Gereformeerde kerk (ds. P.D.J. Buijs en dr. Velema) en de Hersteld Hervormde kerk (ds. W. Pieters en Co) verkrachten Mattheus 19:9 en isoleren deze tekst van de totaliteit van hetgeen Gods Woord ons leert t.a.v. huwelijk, echtscheiding en overspel.
Mattheus 19:9: "Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel, en die de verlatene trouwt, doet ook overspel."
Mattheus 19:9 wordt door genoemde kerken en dominees gretig aangegrepen om hertrouwen van de verlaten partij te legitimeren, maar de interpretatie die zij aan deze tekst geven berust op een biblicistische goocheltruc, waarmee genoemde kerken tot kerkelijke bordelen zijn vervallen. De Schrift moet altijd met de Schrift vergeleken worden, niet op een biblicistische wijze, maar in tegenwoordigheid Gods. De Schrift verklaart namelijk zichzelf door de Heilige Geest. Mattheus 19:9 moet -als elke tekst- in het kader geplaatst worden van de totaliteit van de Schrift, met name van de Schriftgedeelten die over het huwelijk, echtscheiding en overspel handelen.
Het huwelijk is een door God ingesteld trouwverbond tussen 1 man en 1 vrouw, waarin de man en de vrouw elkaar het ja-woord geven voor God en Zijn heilige gemeente.
Kan dat huwelijks ja-woord legitiem verbroken worden? Kan dat huwelijksverbond legitiem verbroken worden?
Antwoord: Nee, want hetgeen God samengevoegd heeft, scheide de mens niet! (Matth. 19:6b). Op geen enkele wijze mag het huwelijksverbond verbroken worden, TENZIJ er sprake is van overspel/verraad door een van de partijen, dan is echtscheiding een vruchtgevolg van de reeds gepleegde echtbreuk, doch echter niet bevolen. Hertrouwen blijft voor beide partijen sowieso verboden, behalve als de man of de vrouw door de dood wordt weggenomen, is het de overgebleven partij geoorloofd te hertrouwen. Zolang beide partijen in leven zijn, blijft hertrouwen voor beide partijen verboden. Tenminste, dat leert Gods Woord en Gods Woord is de enige gezaghebbende Autoriteit op alle terreinen van het leven.
Als we alleen al Mattheus 5:32 en Mattheus 19:9 met elkaar vergelijken, dan blijkt duidelijk dat Christus absoluut niet leert dat echtbreuk een nieuw huwelijk voor de zogenaamde onschuldige partij bijbels legitiem maakt.
Mattheus 5:32: "Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzake van hoererij, die maakt, dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
Mattheus 19:9: "Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel, en die de verlatene trouwt, doet ook overspel."
Als we deze teksten naar de zin en mening des Geestes lezen, dan blijkt duidelijk dat de ingelaste uitzondering om te scheiden in geval van hoererij, slaat op de eerste gedeelten van de genoemde teksten en niet op de rest wat in de teksten geschreven staat. Christus zegt in beide teksten dat het niet geoorloofd is dat de man de vrouw verlate en andersom, tenzij er hoererij in het spel is. In Mattheus 5:32 zegt Christus duidelijk dat als die man een ander trouwt, dat er dan ook van overspel sprake is.
Als er geen overspel in het spel is, dan is verlaten voor beide gehuwde partners verboden, omdat er van echtbreuk geen sprake is. Verlaat de man toch zijn vrouw in dat geval, dan is hij er de oorzaak van dat zijn vrouw hoereert, omdat de kans bestaat dat die vrouw hertrouwt en dus alsnog overspel bedrijft. Dat staat er in Mattheus 5:32 en in deze tekst ligt het accent op onwettige verlating dat overspel in de hand werkt. In Mattheus 19:9 ligt het accent op onwettige hertrouwing hetgeen puur overspel is. Beide teksten zijn inhoudelijk volstrekt gelijkluidend, doch de Heilige Geest legt hier verschillende accenten.
Vele kerken en dominees zien in Mattheus 19:9 blijkbaar een opening die hertrouwen voor de zogenaamde onschuldige partij schijnt te legitimeren, inclusief de kerkelijke inzegening. Maar we hebben u reeds uit en door de Schrift bewezen dat genoemde kerken met deze volstrekt onbijbelse visie puur overspel legitimeren en die ook nog eens kerkelijk inzegenen en daarmee het oordeel Gods tastbaar, zichtbaar en hoorbaar op hun halzen gehaald hebben.
Bovendien bevat Gods Woord naast Mattheus 19:9 nog een groot aantal teksten die hertrouwen na echtscheiding letterlijk verbieden, ten spijt van welke reden dan ook die men daartegen in stelling brengt. Al deze teksten veroordelen hertrouwen na echtscheiding als overspel. Volgens de interpretatie van degenen die Mattheus 19:9 aangrijpen om tot hertrouwen na echtscheiding te legitimeren, zou Mattheus 19:9 dus in strijd zijn met de andere bijbelteksten, teksten waaruit letterlijk blijkt dat hertrouwen na echtscheiding verboden is, omdat hertrouwen na echtscheiding overspel is, op welke manier dan ook, uitgezonderd 1 Korinthe 7:15, een tekst waar we nog nader op terug komen in dit bestek.
Voordat we verder gaan citeren wij hieronder eerst de andere bijbelteksten die over deze aangelegen zaak handelen.
Markus 10:11-12: "En Hij zeide tot hen: Zo wie zijn vrouw verlaat, en een andere trouwt, die doet overspel tegen haar. En indien een vrouw haar man zal verlaten, en met een anderen trouwen, die doet overspel."
Lucas 16:18: "Een iegelijk, die zijn vrouw verlaat, en een andere trouwt, die doet overspel; en een iegelijk, die de verlatene van den man trouwt, die doet ook overspel."
Rom. 7:2-3: "Want een vrouw, die onder den man staat, is aan den levenden man verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans. Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen mans wordt."
1 Kor. 7:10-11: "Doch den getrouwden gebiede niet ik, maar de Heere, dat de vrouw van den man niet scheide. En indien zij ook scheidt, dat zij ongetrouwd blijve, of met den man verzoene; en dat de man de vrouw niet verlate."
1 Kor. 7:39: "Een vrouw is door de wet verbonden, zo langen tijd haar man leeft; maar indien haar man ontslapen is, zo is zij vrij, om te trouwen, dien zij wil, alleenlijk in den Heere."
Het huwelijksverbond gaat men dus aan voor het leven. Zo heeft God het huwelijk ingesteld, als een trouwverbond voor het leven. Man en vrouw geven elkaar hun huwelijks-ja-woord voor het leven. Wie daaraan tornt, doet aan Schriftkritiek en maakt zichzelf censurabel. Het huwelijk ziet op Christus en Zijn gemeente, en de man die zijn vrouw verlaat is een verrader van zijn eigen ja-woord en een deserteur van zijn eigen vrouw. Dat geldt ook voor de vrouw die haar man verlaat of van hem scheidt.
Ds. W. Pieters heeft een boekje geschreven, getiteld: "Wat is de bijbelse grond voor echtscheiding?"
Ik heb dat boekje niet gelezen, maar ik heb wel eerdere artikelen van ds. Pieters over dit onderwerp gelezen, waarin hij duidelijk op de schaats rijdt van zelf-interpretatie en menselijke drogredenen, een visie, die we weerlegd hebben in het boekje: "Zijn trouw aan Isrel nooit gekrenkt", en ook op deze website worden het huwelijk, echtscheiding en overspel uitvoerig aan de orde gesteld in het licht van Gods Woord, inclusief de heersende dwalingen op dit gebied.
De titel van het genoemde boekje van vriend Pieters deugt al voor geen millimeter.
ER BESTAAT NAMELIJK GEEN BIJBELSE GROND VOOR ECHTSCHEIDING!
Volgens de genoemde titel zou het betekenen dat er een bijbelse grond bestaat voor de zonde!
Gods Wet en de leer van Christus laten geen ruimte open voor de zonde van echtscheiding. Echtscheiding is zonde en Gods Woord geeft geen enkele grond om de zonde te legitimeren. Het huwelijk is een levenslang trouwverbond tussen 1 man en 1 vrouw.
In geval van overspel, wordt echtscheiding door Christus niet gelegitimeerd als zijnde bijbels, want dan zou Christus de zonde legitimeren, aangezien de overspelende partij al echtbreuk gepleegd heeft met de daad van overspel. Christus leert dat de overspelende partij verlaten mag worden, omdat de overspelende partij reeds echtbreuk heeft gepleegd. In geval van overspel is er al sprake van een echtscheiding door de daad van overspel zelf, en als de overspelende partij niet door de andere partij verlaten wordt, moet de tucht op dat huwelijkspaar in werking treden en moet er een daadwerkelijke en kerkelijke schuldbelijdenis, inclusief een verzoening plaatsvinden tussen die beiden, wil er weer sprake zijn van wettige huwelijksvoortzetting.
Als de vrouw of de man toch besluit om te scheiden, dan leert de Heilige Geest in 1 Korinthe 7:10-11: "Doch den getrouwden gebiede niet ik, maar de Heere, dat de vrouw van den man niet scheide. En indien zij ook scheidt, dat zij ongetrouwd blijve, of met den man verzoene; en dat de man de vrouw niet verlate."
Dat "ongetrouwd blijven" wordt door de huidige kerken hoerachtig in de wind geslagen, maar dat 'ongetrouwd blijven' na verlating slaat ook op de man die zijn vrouw in geval van overspel verlaat en andersom. Alleen de dood van een gehuwde man of vrouw legitimeert hertrouwen voor de achtergebleven weduwe of weduwnaar, volgens de heilige Schriftuur.
Er is slechts 1 geval waarin hertrouwen geoorloofd is na (ongeoorloofde) echtscheiding, nl. nadat een ongelovige vrouw scheidt van haar waargelovige(!) man, of dat een ongelovige man scheidt van zijn waargelovige vrouw. In dat geval; wordt de verlaten broeder of zuster in Christus niet dienstbaar gehouden en mag hij of zij OM CHRISTUS' WIL hertrouwen, zoals in 1 Korinthe 7:15 uitdrukkelijk geleerd wordt. "Maar indien de ongelovige scheidt, dat hij scheide. De broeder of de zuster wordt in zodanige gevallen niet dienstbaar gemaakt; maar God heeft ons tot vrede geroepen", 1 Korinthe 7:15.
Let wel: alleen als de ongelovige wederhelft scheidt van de gelovige wederhelft omwille van het geloof van de gelovige partner, mag de gelovige man hertrouwen; absoluut niet om andere redenen. Als de ongelovige vrouw van de gelovige man scheidt omdat zij bijv. die man niet meer zou liefhebben, mag die gelovige man niet hertrouwen. Bovendien scheidt niet de gelovige man van de ongelovige vrouw, want dat is ongeoorloofd. Ook hier is er geen sprake van een bijbelse grond voor echtscheiding, want die ongelovige vrouw scheidt onwettig van haar gelovige man, doch die man mag om Christus' wil wel hertrouwen, omdat hij IN CHRISTUS onschuldig is.
Vele kerken en dominees verkrachten ook deze tekst (1 Kor. 7:15), door er een algemeen godsdienstige lading aan te geven, buiten het ware geloof om, om zo elke kwaadwillige huwelijksverlating als grond aan te voeren voor een hertrouwing. Paulus spreekt echter nadrukkelijk over een waargelovige die na verlating door de ongelovige partij mag hertrouwen OM CHRISTUS' WIL!
Stel dat de rijke jongeling een vrouw zou hebben gehad die hem verlaten had omwille van zijn stipte uitwendige vroomheid, mocht die rijke jongeling op grond van 1 Kor. 7:15 niet hertrouwen, om de eenvoudige reden dat die onbekeerde rijke jongeling volstrekt onder de wet en in de dienstbaarheid verkeerde. Paulus zegt daartegenover dat de ware gelovigen in Christus niet dienstbaar gemaakt worden, als hun ongelovige wederhelft van hen scheidt. Op deze tekst kunnen de onbekeerden geen aanspraak maken, wat wel massaal gedaan wordt door genoemde refo-kerken en haar voorgangers. Laat de hoererende Hofni en Phinehas en Gods oordeel over hen, de huidige refo-dominees tot een waarschuwing zijn.
Bezint dus eer gij begint aan een verboden huwelijk, mevrouw, al zouden alle GG-dominees in de rij staan om uw tweede huwelijk in te zegenen; keer weder tot de Heere, voor Wiens aangezicht u uw ja-woord reeds hebt uitgesproken en verstuur dit schrijven per omgaande maar aan al die GG-dominees, die met hun kerkelijke bordeelhandel voor God niet kunnen bestaan.
Met vriendelijke groet,
GPPB.
|
|
|
|
|
|