 |
|
|
|
Dag meneer Burggraaf,
Hartelijk dank voor uw spoedige antwoord. Mocht het nog eens strekken tot nader onderwijs.
Verblijd zijn met de blijden, och wat verlang ik daar toch naar. Wat verlang ik er naar om er nog eens één tegen te komen, die niet meer om het recht Gods heen kan en ook niet meer wil.
't Is als met een Christen die Getrouwe treft, zoals Bunyan dat beschrijft. 't Is me altijd zo uit het hart gegrepen over de blijdschap van Christen, omdat hij een metgezel had gevonden waarmee hij geestelijk van hart tot hart kon spreken. Hij kwam er op die gehele reis, op de smalle weg des levens, maar twee tegen, die door recht verlost waren. Getrouwe en Hoop. Twee, en dat op een hele levensreis. Nu weet ik wel dat het allegorie is wat Bunyan schrijft, maar het tekent wel de werkelijkheid in onze dagen.
'k Weet nog wel, dat ik daarvan sprak tijdens een inleiding die ik mocht houden, hoe weinigen er zijn die zalig worden. Hoe die Christen zich gevoeld moet hebben, daar wist 'k toen iets van. Er slechts twee tegen te komen en dat in een heel leven. Slechts twee en dat tegenover zovele huichelaars.
U weet ook genoeg af van de vijandschap van de godsdienst, vanaf toen wist ik het ook. Sommigen tijdens die inleiding ontstaken in woede en zeiden: "Het is een schare die niemand tellen kan."
Ik zei: "Ja, dat gaat over straks bij de HEERE, daar zal het een schare zijn die niemand tellen kan, maar hier, hier is het een kleine kudde. 't Is een klein kuddeke, dus nog kleiner dan een kudde..."
De HEERE is recht in al Zijn weg en werk. Hoe ontroert het mij als we dat zingen tijdens de eredienst waar wel 1000 man vergaderd zijn. 'k Moet wenen bij de gedachte of er nog wel 10 bij zijn die dat in waarheid hebben leren uitroepen, want 't is toch zo'n ontzaglijk stuk...
Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen die Zijn Naam ootmoedig vrezen. Waar zijn ze toch gebleven, ik ken er hier geen. En u zit ook nog zo'n 7000 km verder weg... Maar toch ben 'k blij dat de HEERE u uitgestoten heeft in Zijn wijngaard en dat er nog een mediamiddel is om u te kunnen spreken. De HEERE geeft me nu de vrijmoedigheid om nog iets te schrijven, morgen kan 't wel weer weg zijn, als de strijd van buiten en de vrees van binnen de overhand krijgen, onder de toelating Gods. Daarom ben ik zo blij dat ik nu iets mag schrijven.
Och, dat psalmversje, "Gij weet o God, hoe 'k zwerven moet op aard", en: "Ik ben o HEER' een vreemd'ling hier beneên, laat Uw geboon op reis mij niet ontbreken..." is me zo dierbaar, want 'k mag toch weten dat er bij de HEERE een fles is, waarin hij de tranen vergaart die in Christus geweend zijn. Nooit zo verheugd geweest om een fles, dan om die fles. Weet u wat nou het grootste geluk is, Burggraaf? Dat de HEERE nog leeft en dat Hij Zijn volk zal zaligen dwars door alles heen. In de HEERE ligt de zaligheid vast van al Zijn volk! Ik ben nog zo onbekeerd, maar 'k zou nog eens bekeerd kunnen worden, want de HEERE leeft. "HEERE bekeer me, zo zal ik bekeerd zijn!"
Toen 'k net in de strijd was, begreep ik die tekst niet. Als God een mens bekeert, dan is hij toch bekeerd? O, wat ben ik daar toch beschaamd mee uitgekomen, met m'n bekering. Zo'n groot beest geworden bij de HEERE, en dat met en na ontvangen genade.
Het beschaamt me dat er zo staat: "Vergeet een jonkvrouw haar versiersel of een bruid haren bindselen? Nochtans is Mijn volk Mij vergeten, dagen zonder getal." Och, HEERE, och wierd m'n ziel nog es door U gered...!
O Burggraaf, heb je dat ook weleens van die tijden dat je zo'n vrijmoedigheid hebt om de HEERE aan te lopen als een waterstroom. Klein te mogen spreken van uzelf en met alle lek en gebrek, groot van de HEERE! O, wat heb 'k dat toch weinig, en dat alles door eigen schuld.
't Is zo m'n verlangen om nog eens als een wegwijzer te mogen wezen, die de weg mag wijzen en mag voorleven voor anderen. De HEERE weet het.
Verblijd te zijn met de blijden...! M'n geliefde ouders, m'n hele familie is onbekeerd, terwijl ze onder het Woord van de levende God verkeren. Aan een zijden draad hangen ze boven een geopende hel. En ze weten het niet...
Maar 'k moest het door 's HEEREN welbehagen leren, dat ik zelf aan een zijden draadje boven een eeuwige ondergang hing. En als je dat voor jezelf gaat beleven, dan leef je de hachelijke situatie van je broer, zus, vader of moeder ook in.
'k Ben onderlaatst nog wel bemoedigd geworden toen ik hoorde van een meisje dat ze vastgelopen was met al d'r goeie voornemens en dat ze iets miste in de prediking.
Er wordt altijd heel rechtzinnig gezegd, door vele predikanten: "Vlucht naar de HEERE met al je zonden en leg ze aan Zijn voeten neer."
Weet u wat dat meisje tegen mij kwam te beklagen? Dat ze zo weinig van d'r zonde afwist, dat was d'r grootste smart geworden, God te missen en ze kon de ware diepte van die onpeilbaar diepe val in Adam niet peilen. Niet meer te weten hoe ooit Psalm 32:3 ber. waar zou moeten worden voor haar. O, wat was ik toen al blij om dat te horen. Zie, en daar mocht ik haar vertellen dat zij niets mee hoeft te brengen, dat het niet aan haar kennis van d'r ellende ligt, want dan preken we nog een wegje van beneden naar boven, maar dat is het toch niet! Toen mocht ik eens ruim spreken van die Weg die van Boven naar beneden gebaand is en dat de HEERE doodt en doet leven. Dat we onszelf niet hoeven doden, gelukkig niet...
Maar dan lees ik weer in het Woord: "Gedenkt aan de vrouw van Lot." Uitgeleid uit het Sodom der zonde, maar nooit aangekomen in het Zoar der gerechtigheid. O, wat valt de genade toch vrij. Twee op een bed, eeuwig wel, eeuwig wee...
Burggraaf, ik moet stoppen
'k Wil besluiten met te zeggen dat ik vast geloof, dat de HEERE van u afweet, en dat Hij de vrucht op uw werk niet zal doen ontbreken. We zijn dan wel ver van elkander verwijderd, maar er is een volk hier op aarde wat zal aankomen van het Oosten en Westen, van het Noorden en Zuiden, en dat volk zal aanzitten in het Koninkrijk Gods.
HEERE, wanneer komt de dag, dat ik bij U wonen mag. Ja, Heere Jezus, ja, kom haastiglijk...
Maranatha!
Uw vriend in de HEERE, E.
-------------------------------------
Amen. GPPB.
|
|
|
|
|
|