 |
|
|
DIEP VERDRIETIG, NOCHTANS...!
| |
|
|
|
Geachte heer,
U geeft woorden aan gevoelens die toch nog bij enkelen (hopelijk velen) leven. Niet iedereen leeft gerust voort, al heb je niks aan algemene overtuiging. Het is geen hellend vlak meer omlaag, maar een glijbaan omlaag. Kijk naar de huidige refo-kleding en leefwijze, materialisme! Hoeveel geld wordt daarin gestoken! En Friedenstimme of de GBS enz. maar bedelen om een paar honderd euro voor een paar Bijbels. Zelfs in uiterlijke zin is elk besef van de ernst van het leven weg, ook in de kerkgang, wat er 25 jaar gelden toch nog wel was binnen "onze" gezindte. Diep verdrietig word je daarvan, ook omdat je je kinderen al zou je het willen bijna niet eens meer kennis kan laten maken met mensen zoals (heb ik het goed) uw ome Jan en tante Lena en hun leefwijze. Ik heb zulken ook gekend, en nog slechts enkelen, en men doet hun leven af als zwartgallig, maar je moet met ze kennis gemaakt hebben om te weten hoe ze leefden. Ik heb heimwee naar zulke mensen, dat zijn geen farizeeërs, maar omdat ze zichzelf kennen staan ze nooit boven anderen. Ze vonden hun leven in een Ander. De kenmerken van de zaligsprekingen zie je min of meer terug, en dat betekend hier in aanvang al een zalig leven. Ik heb er zelf bij gezeten en ze hebben vaak meer humor, ontspanning en gezelligheid als anderen die zwaar zitten te doen met strakke gezichten omdat ze denken dat dat bij dat 'andere leven' hoort...
Bid a.u.b. voor ons! Het wordt pas bang als er niet meer gebeden kan worden tegen zoveel weerspannigheid in...
Hopelijk blijft dit in Nederland nog waar:
Voor elk die in het duister dwaalt,
verstrekt dees Zon een helder ligt,
dat hem in schauw des doods bestraal,
op het vredepad zijn voeten richt.
Anders is er geen hoop meer voor ons en weet ik het niet meer.
Wilt u a.u.b. doorgaan met uw schrijven? Niet dat het leuk is, maar beter in het klaaghuis als op de kermis, zeker weten, ik heb het ervaren toen we een tijd terug naar een condoleance gingen waar hoop mocht zijn voor de overledene. In eigen kracht kan ik niet tot Zijn eer leven, Zijn Naam niet belijden, geen vervolging of verdrukking ondergaan. De vrees voert de boventoon: hoe zullen we varen als verdrukking komt? Als we moeten sterven? Wat kan ik anders als hopen op Hem, kijken naar die opgerichte koperen slang of er nog beterschap is voor een gebetene. Het ligt niet aan Hem, maar wij hebben de kloof door onze zonden gemaakt. Maar hoe kan je hopen op vergeving als elke dag alles weer mis is. Dat wij niet zijn wie we moesten zijn en niet doen wat we hadden moeten doen. Dat elke dag weer. 'Een groot beest bij U.' Ik krijg het niet bij elkaar. En je leeft met je gezin temidden van een 'Refodom' waar het gaat zoals u dus ook weet en waar ik me steeds vervreemder voel. Ik kan niet op de hei gaan wonen, ze moeten naar school enz. Je wilt niet weten hoe men op 'eigen' scholen erbij loopt. Voor schandaal. Hoe snel veranderingen gaan! De wederhouder* in het geweten wordt ook weggenomen. Ik kan en wil daar niet in meegaan, wie mij achterlijk vindt die vindt dat maar, dan kruip ik wel met een boek in een hoek en ze hebben geen idee hoe goed dat soms is. Dan hoef ik niks anders meer, geen wereld in elk geval.
Elia dreef de spot met de Baälpriesters op de Karmel: "hij is op reis, hij is doof, hij slaapt." Ik kan u wel begrijpen met uw spot, ironie, cynisme. Als ik mensen volgens de laatste mode (zie diverse sites van kledinghandelaren) naar de kerk zie strompelen op hoge hakken en te korte rokken zeg ik ook wel eens: kijk, daar gaat een behoeftige ziel die op de knieën gelegen heeft vanmorgen of er nog een kruimeltje mag overschieten voor een arme onwaardige...Als zo'n ondernemer als College Style meent 'onze' gezindte dienstbaar te zijn met z'n assortiment heeft men het helemaal mis: ik haat die mode die 'onze' vrouwen voor spot over de wereld doet gaan. Die vrouwen willen het zelf trouwens ook, en daarmee geven ze aan veel wereld in hun hart te hebben. Daar zal 'tante Lena' geen last van gehad hebben: "wat moet ik vandaag aan voor kleren...", of ze moet ooit erg arm geweest zijn.
Gelukkig is er nog een volk wat aan het oorspronkelijke levensdoel gaat beantwoorden: ze zullen Zijn lof verkondigen tot in eeuwigheid. Omdat Hij het heeft gedaan. Hij heeft ze opgeraapt, wakker geschud, hen omgekeerd, bekeerd in engere en in ruimere zin, hun voeten op het pad des levens gezet. Wandelend in de waarheid (door Gods genade) ervaren ze Zijn vrede en hebben ze uitzicht op het eeuwige leven, want de beginselen daarvan voelen ze soms al. In hen niets, maar alles uit Hem. God geve het mij en mijn gezin en ons allen. Wat is Ps. 73 ook mooi! Die beesten vallen altijd weer, helemaal uitgerangeerd en mislukt, in dat Vangnet, maar o wonder, er nooit door. Ook Petrus niet. 'Ik heb voor u gebeden...' Ja, ootmoed en verwondering zal er zijn als iemand op z'n plek gebracht is. Een goede toetssteen!
met vriendelijke groet,
K.L.
PS: Van H. Veldkamp geleerd: Wederhouder: geweten in mensen, gezag binnen gezin en kerk, overheid en wetgeving. "Wat hem (de duivel) wederhoudt weet gij."
|
|
|
|
|
|