|
|
Geachte heer Burggraaf,
Onlangs heeft het RD een artikel gepaatst waarin dr. H. v.d Belt stelt dat "evangelische flexibiliteit sterke bijbelse papieren heeft."
Mijns inziens wil Van de Belt de evangelische cultuur samensmelten met het reformatorische gedachtengoed en andersom. Ik vind dat een kwalijke ontwikkeling en de zoveelste aanval op het ware christendom.
Of denkt u er anders over?
Link artikel:
http://www.refdag.nl/artikel/1435717/Rijke+schatten+voor+medechristenen.html
Hartelijke broedergroet,
P.R. van G.
------------------------------------------
Geachte heer Van G.,
U hebt het goed gezien. Ik had het artikel van Van de Belt reeds gelezen, maar ik vond het de moeite niet om erop te reageren, aangezien het bekend is dat Van de Belt en valse oecumene voorstaat, zelfs met Rome. Omdat u erom vraagt wil ik op het genoemde artikel wel kort ingaan. In de eerste plaats moet gezegd worden dat de dialoog met valse godsdiensten een typisch kenmerk is van de PKN. Sinds Van de Belt met de PKN is meegegaan, heeft hij zich ontpopt als een valse leraar, die niet schroomt om de vervloekte afgoderij (paapse mis) te relativeren en zelfs voor christenen toegankelijk te maken. Hetzelfde doet hij nu met de evangelische beweging.
Valse leraren proberen altijd zoveel mogelijk mensen van de waarheid af te trekken, want dan gaan zij tenslotte niet alleen verloren.
Uit het antichristelijke eenheidspleidooi der valse oecumene van Van de Belt blijkt zonneklaar dat Van de Belt afstand genomen heeft van het reformatorische gedachtengoed, en met name de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze heeft ingeruild voor de rechtvaardiging van de goddeloosheid.
Dat is een trend die zich overigens ook in Hersteld Hervormde en Afgescheiden kringen manifesteert, met name door de antinomiaanse jeugdbonden (HHJO & JBGG) en de interkerkelijke ijdelheidskermissen die als zendingsdagen worden aangekondigd.
Duidelijk is wel dat de Heere Zijn handen van de huidige refo-kerken heeft afgetrokken, ten spijt van de refo-vlaggen waarmee men de antinomiaanse lading dekken wil.
Ik geloof niet in een religie waarin God en de mammon worden vereenzelvigd, al noemt men zich ook duizend keer hersteld en/of gereformeerd. Met zo'n buitenkant-religie heb ik geen enkele affiniteit.
Volgens Van de Belt kunnen we nog veel van de evangelischen leren, en daarmee zet hij zichzelf aan de zijde van de reformatorische christenen. Dat is al een vloek op zich, want ware christenen dienen absoluut niet God en de PKN-mammon tegelijk. Voor mij bestaan er trouwens geen reformatorische christenen en ook geen evangelische christenen. Er is maar 1 Kerk en dat is de 1 heilige, algemene, christelijke Kerk en de rest is steigerhout. Van de Belt wil onder het steigerhout van het Refodom nog wat evangelische steigerpalen plaatsen en andersom, om het gemeenschappelijke kunstlicht van het schijnchristendom extra dimensie te geven.
Leraars als Van de Belt doen er alles aan om de smalle weg des levens en de brede weg des verderfs met elkaar te vereenzelvigen en de reizigers op beide wegen met elkaar te conformeren. Dat is het eigenlijke werk van de duivel, nl. om tot een grote oecumenische samensmelting te komen van 1 wereldreligie en 1 wereldleider: de Antichrist. Aan die valse oecumene werkt Van de Belt actief mee, alleen al door zijn PKN-lidmaatschap en ook aan zijn vruchten heeft hij zich herkenbaar gemaakt.
Van de Belt is voor mij een verre achterneef van Voltaire, aangezien hij een grote voorstander is van "de evangelische flexibiliteit", een flexibiliteit die zich echter alleen op de brede weg manifesteert, maar op de smalle weg des levens niet gevonden wordt. Christus bewoog zich wel vrij tussen de Samaritanen, maar niet om van hen te leren, maar om hen te bekeren en hun vleselijke flexibiliteit (ofwel geestelijke bekrompenheid) tot de wortel af te snijden.
De evangelische flexibiliteit staat dan ook haaks op het leven des geloofs en haaks op het leven uit Christus op de smalle weg des levens.
Van de Belt noemt het aantrekkelijk dat bij de evangelischen praktisch alle middelen geoorloofd zijn om het Evangelie te verkondigen, want -zo zegt hij- het gaat niet om de vorm, maar om de inhoud.
Van de Belt realiseert zich blijkbaar niet dat de zonen van Aäron -die hetzelfde standpunt huldigden- de gevolgen van het gebruik van vreemd en onheilig vuur met de eeuwige verdoemenis hebben moeten bekopen, hetgeen ook geldt voor de zonen van Eli.
Die God is niet veranderd, "want onze God -zegt Paulus- is een verterend Vuur."
Van de Belt zegt wel dat flirten met de wereld afhoereren van Christus is, maar daarbij hoeft hij echt niet met de vinger naar de evangelische beweging te wijzen, want dan kan hij zij hand gevoegelijk in eigen boezem steken. Immers, participeren in een valse en sodomitische kerk (PKN) is veel erger dan flirten met de wereld en afhoereren van Christus. Participeren in een valse kerk is Christus opnieuw kruisigen! Gods Woord spreekt duidelijke taal: "Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn, en gesmaakt hebben het goede Woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw, en afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken", Hebr. 6:4-6.
Dat er in de refo-kerken een hiërarchische structuur heerst, volgens Van de Belt, is maar al te waar, en dat is er dan ook een bewijs van dat er voor het levende Kind en het getuigenis geen plaats meer is in de kerken, maar dat geldt ook voor de evangelische kerken. Ik heb er ruime ervaring in opgedaan, en de evangelische bewegingen zullen nooit het ergoed van de Reformatie accepteren, omdat zij die met opgeheven hand verworpen hebben.
Van de Belt tekent dan ook een totaal vals beeld van de evangelische beweging, alsof de evangelischen wel open staan voor het getuigenis van Jezus en de Geest der profetie. Vergeet het maar! In de evangelische kerken stapt men met zeven mijlslaarzen over de bediening des doods, die van de Wet, heen, en dat heeft een wettische heiligmaking tot gevolg, hetgeen we ook zien bij de hartkraai-beweging van Arjan Baan. De oude mens met zijn overwinningsleven (ofwel vleselijke heiligmaking) zal met de rijke man zijn ogen opslaan in de hel, als God het niet komt te verhoeden.
De volgende absurde en bizarre stelling van Van de Belt: "De evangelische beweging is ook aantrekkelijk vanwege de nadruk op de concrete levensheiliging", is zo rooms als een kroot en een bewijs dat Van de Belt een loopje neemt met de absolute eis van Gods Wet en die eis met een ingebeelde christus gladstrijkt. De evangelische beweging neemt de Wet ter hand als regel der gehoorzaamheid, maar die gehoorzaamheid wordt bij de evangelischen niet aan Christus ontleend en ook niet door het geloof verstaan, maar is een produkt van het vrome antinomiaanse vlees. Het bijbelse feit dat de Wet geen gehoorzaamheid werkt, maar overtreding, wordt in de evangelische beweging totaal ontkend en genegeerd, hetgeen echter ook geldt voor de refo-kerken in het algemeen. Van de Belt levert zelf het bewijs dat hij totaal onkundig is aan de geestelijkle bediening van de Wet en derhalve zonder de Wet leeft, zoals Paulus in zijn eertijds. Ja, uw spraak maakt u openbaar, heer Van de Belt.
Dat de evangelischen niet zo achterbaks en vals getuigend achterdochtig zijn dan de refo's is een feit, maar dat wil niet zeggen dat we kwa religie bij de evangelischen kunnen aansluiten, want die religie begint in het gevoel en wordt beheerst door de ratio van het verdorven vlees. In de kerken van het Refodom voel ik me eveneens allerminst thuis. De evangelische beweging probeert mij Christus op te dringen en het Refodom probeert mij Christus afhandig te maken. Henoch wandelde met God en dat is mij alles, in Christus.
Van de Belt ageert rationeel en pelagiaans, maar daarmee houdt hij dan ook een totaal andere religie aan de hand dan Gods Woord ons leert.
De biblicistische uitleg die de evangelischen omtrent de Bijbel hanteren, staat in bijna alle gevallen haaks op de zin en mening des Heiligen Geestes en daar kom je dan ook bedrogen mee uit.
Van de Belt vindt de eenvoud bij de evangelischen omtrent de toe-eigening van het heil heel aantrekkelijk. Van de Belt: "Wat de evangelische geloofsbeleving aantrekkelijk maakt zijn ten slotte ook blijdschap en de geloofszekerheid. Wie in Jezus Christus gelooft en Hem aanneemt als Redder en Heer, die heeft het eeuwige leven. Eenvoudiger kan het niet."
Dit soort geloofsbeleving noemt men eenvoudig, maar ondertussen grijpt men zelf hetgeen de mens alleen deelachtig kan worden in het kader van de persoonlijke schenking, of toerekening van de gerechtigheid van Christus, in de weg van rechtspraak en vrijspraak.
De eenvoud waarop Van de Belt roemt, is geen bijbelse eenvoud, maar vleselijke gemakzucht, ofwel een vleselijk greep naar het heil. Het gevolg daarvan is vleselijke zekerheid en sentimentele blijdschap. Met name Amerika gaat ten onder aan dit soort vleselijke religie, waarin de Geest des Heeren ten enenmale gemist wordt. Ik zeg niet dat er helemaal geen kinderen Gods binnen de evangelische beweging gevonden worden, maar die zijn wel stuk voor stuk betoverd. Maar dat geldt ook binnen de refogelederen. Gods oude volk zal zich in de doorsnee refo-religie absoluut niet meer herkennen en ik ook niet. Wat zegt een ondertekening van de Drie Formulieren van Enigheid als de religie van de belijdenis gemist wordt?
Van de Belt wil de refo's aanzetten om de rijke erfenis van de Reformatie over te dragen aan de evangelische beweging. Hij gaat er dus van uit dat reformatorische christenen sowieso bekeerd zijn en dat zij in staat zijn om het erfgoed van de Reformatie in evangelische kringen te introduceren. Een grotere illusie kan ik me op dit moment niet indenken. De evangelische kerken lijken een open deur naar de wereld voor te staan, maar in werkelijkheid zijn ze zo sektarisch als het maar wezen kan, alleen al omdat het gros evangelischen leeft vanuit een wettisch schijnbeginsel, maar bovenal omdat de evangelische beweging de leer van de Reformatie -de rechtvaardiging van de goddeloze- verworpen heeft en tot rationeel, emotioneel, pelagianisme is vervallen. Reformatorische verdieping van de evangelisch beweging -zoals Van de Belt voorstaat- is de grootste illusie die men zich bedenken kan. Bovendien, in de huidige reformatorische beweging ontbreekt elke bijbelse diepgang en zal er van een echte vernieuwing geen sprake kunnen zijn, totdat genoemde bewegingen zich radicaal tot God bekeren, gepaard gaande met de vrijwillige strafaanvaarding: "Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig."
Eveneens hartelijke broedergroet,
GPPB.
|
|