 |
|
|
VALSE LERAARS NIET GEROEPEN (3)
| |
|
|
|
Geachte meneer Burggraaf,
Ik lees uw website regelmatig en ik heb ook een groot probleem met de preken van ds. A. Simons. Ds. Simons suggereert in een preek (zie gegeven link) dat het gestorven zijn met Christus alleen waar is, omdat het in het Woord staat, maar u maakt m.i. terecht een onderscheid tussen de borgtochtelijke dood van Christus voor de Zijnen, zoals het staat in Romeinen 7:4: "Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus...", en de bevindelijke dood van de oude mens, zoals Paulus beschrijft in Galaten 2:19a: "Ik ben door de Wet der Wet gestorven..."
Dat onderscheid maakt Simons niet, maar leert hij dan wel een Schriftuurlijke rechtvaardigmaking?
preeklink van "de levensheiliging" en "de strijd tegen het zondige vlees":
http://www.cip.nl/preken/index.asp?action=browse_results&result=true&gl=true&page=8&start=71&searchtext=&searchfield=alles&thema_id=&bijbelboek_id=&hoofdstuk=&vers=#
Hoogachtend,
A.L. H.
-----------------------------------
Geachte H.,
U raakt precies de kern van DE dwaling die in onze dagen in de kerken heerst en ook door Paul Washer wordt geleerd, namelijk een veronderstelde rechtvaardigmaking. Ik heb die preek beluisterd en ook Simons leert een veronderstelde rechtvaardigmaking en hamert daarbij eenzijdig op het geloof. Paulus daarentegen maakt eerst melding van de grond van de oude mensdood, namelijk in Romeinen 7:4, maar in Galaten 2:19 zegt hij ook hoe dat nu waar geworden is in zijn leven. Romeinen 7:4 en Galaten 2:19 behoren beiden tot het Woord, maar Simons isoleert de grond van het sterven der Wet genoemd in Romeinen 7:4, van de bevindelijke wetsdood genoemd in Galaten 2:19. Het geloof waar Simons op hamert komt niet verder dan een historisch en een tijdgeloof en derhalve is Simons -en velen met hem- een moderne kuyperiaan. Het gezaaide zaad in de weltoebereide aarde STERFT daadwerkelijk, bevindelijk (Gal. 2:19), OP GROND VAN de dood van Christus (Rom. 7:4).
Het gestorven zijn aan de Wet betekent de dood van de oude mens onder de Wet, maar Paulus is niet door het geloof aan de Wet gestorven, maar door de Wet, en de Wet IS NIET uit het geloof (Gal. 3:12).
Simons leert een voorwerpelijke heils-toe-eigening onder een sentimentele geloofsvlag, maar het gebod komt bij Paulus en al Gods ware volk daadwerkelijk op bezoek als de bediening des doods, alvorens zij in Christus gerechtvaardigd worden. Echter niet als voorwaarde om te kunnen geloven, maar omdat de oude mens nooit geloven zal! Daarom moet de oude mens sterven en dat is een wettisch werk des Geestes middels de bediening des doods, ...opdat ik Gode leven zou (Gal. 2:19b), ofwel Gode levendgemaakt zou zijn. Geen voorwaarde dus, maar omdat de méns voorwaardelijk is en nooit geloven zal, ondergaan de uitverkorenen de wetsdood, omdat ook zij in het werkverbond genaveld zijn! Die navel moet door- en afgesneden worden en dat heeft de dood van de oude mens tot gevolg en dat alles OP GROND van de dood van Christus, op grond waarvan Gods gerechtvaardigde volk achteraf zeggen kan: "Ik ben MET Christus gekruisd....", ofwel MET Hem gestorven.
Dus als dat nu waar is geworden in ons leven, als we door de Wet der Wet gestorven zijn, en het einde der Wet, Christus, ons geopenbaard is tot rechtvaardigheid een iegelijk die gelooft, brengt dat de volgende geloofskennis met zich mee, namelijk: "Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven", Rom. 6:8.
De wedergeboorte gaat nog altijd door de crisis van de dood van Christus en daarbij houd geen mens het op de been, maar dan valt de mens door de trechter van het graf van Christus in de armen van de opgestane Middelaar, Die dood geweest is, doch zie Hij leeft. Zo is Zijn opstanding tot rechtvaardigmaking der Zijnen, want Hij heeft tot mij gezegd in het oordeel van mijn bestaan: "Ik leef en gij zult leven." Zo leeft dien Vorst altoos, zo leeft Hij eindeloos.
Hartelijke groet,
GPPB.
|
|
|
|
|
|