Een inzender merkte op:
"Er is iets gaande met Nederland, en geen mens is meer te vertrouwen. Ik wist niet dat een godsdienst-mens zo verrot kon zijn, ook wist ik vanwege internet niet dat er zoveel godsdienst was, maar in alle kerken lijkt/is het zonder God...."
|
|
|
De uitlatingen van dr. G. Harinck omtrent homosexualtiteit staan niet op zichzelf. Hierin staat hij namelijk niet alleen op het kerkelijk erf, maar vertolkt wat al in veler harten leeft. Er is nauwelijks tegengetuigenis. De van God vervloekte PKN-prohomo-kerkorde wordt zo onderhand doodgezwegen, men is er reeds aan gewend. De uitspraken van Harinck zijn alleen maar een vertolking van hetgeen een groot deel belijders voorstaat, maar er nog niet openlijk vooruit durft te komen. De spijtbetuigingen van Harinck omtrent zijn "misverstane" uitlatingen maken de zaak alleen nog maar erger en bespottelijker. De redactie van het RD geeft dit soort sodomitisch "nieuws" zonder bijbels commentaar weer. (Lees het RD-artikel via de 'klik hier' link).
"Bevindelijk" Nederland heeft zich achter de kerkzuiltjes teruggetrokken en doet er vroomsoortig het zwijgen aan toe. Achter de genoemde zuiltjes fluistert men elkaar in de oren dat het allemaal bergafwaarts gaat, maar ondertussen wast men de handen als een pilatus in onschuld. Er is geen publiek en bijbels getuigenis meer en dan wordt het volk ontbloot. Lot waarschuwde nog ernstiglijk in Sodom, maar nu heerst de valse vrede, gelijknamige vrijheid en verraderlijke broederschap. Het komt allemaal hiervandaan, dat de herders geen herders meer durven zijn, laat staan dat men elkaar durft te bestraffen in het kader van Galaten 2. David stond in de bressen als er een roofdier de kudde belaagde, en Paulus stond in de bres voor de waarheid van het Evangelie (Gal. 2), maar sinds de Afscheiding heb ik nog nooit gehoord dat een dominee zijn leven waagde voor de schapen en zichzelf veil had voor de ere Gods. Het krachtig getuigenis en het vlammend protest tegen de zonden van land en volk -zoals vooral de Schotse vaderen in de praktijk brachten- wordt nu ingewisseld met een gedrochtelijke gestalte van ootmoed, waarmee men de ergernis van het kruis teniet doet, om maar niet vervolgd te worden. Geert Wilders gaat er in objectieve zin nog voor door het vuur, maar het kerkelijke kader zwijgt en kijkt toe. De protesten zijn zo walgelijk algemeen, dat velen zich afvragen wie er in de kerk -op en onder de kansel- nog te vertrouwen is. Er heerst angst, de ware liefde is verkild, ook onder Gods volk. De Wet van Christus -om elkaars lasten te dragen- wordt met de daad verloochend. Eigenbelang en angst geven de toon aan op het kerkelijke en politieke erf en dat is dan ook duidelijk waarneembaar in de vruchten. Wee welks land wiens koning een kind is, wee die kerk wiens herders zichzelf weiden. De wereld komt er open voor uit, maar waar is het publiek getuigenis van Gods knechten op de straten?
Niet een profeet is ons tot troost gebleven en Gij alleen weet hoelang dit duren zal.
Ja, toch EEN, Wiens Naam is Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst, Immanuel. En Hij heeft tot mij gezegd: "En ziet, Ik ben met ulieden, al de dagen tot de voleinding der wereld. Amen", Matth. 28:20.
GPPB.
|
|