|
|
Calvijn roept christenen op tot heiliging van hun leven. Ds. A. Bloemendal citeert de reformator in reactie op een lezing van ds. M. Karens. (Lees gehele RD-artikel via de 'Klik hier'-link)
Commentaar
Zowel de visie van ds. M. Karens als die van ds. A. Bloemendal, kunnen de toets van Gods Woord niet doorstaan. Ds. Karens beweert dat heiligmaking sterven is aan de zonde, terwijl Gods Woord leert dat de oude mens gestorven IS als wij een nieuw schepsel in Christus zijn. Gods volk IS der zonde gestorven (Rom. 6:2) door de dood van Christus. Paulus getuigt daarvan in Galaten 2:19a: "Ik ben door de Wet der Wet gestorven...." Wie de wetsdood gestorven is, is ook der zonde gestorven. Heiligmaking is wel een stervend leven, maar alleen in het kader van Galaten 2:19a, namelijk van het gestorven zijn. De oude mens kan stervende zijn, maar dat heeft niets, maar dan ook niets met de ware heiligmaking te maken. Gods volk heeft geen oude mens meer, omdat die gestorven IS. "Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd IS, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen`, Rom. 6:6. Gods volk is wel 100% vlees, ja, geheel vleselijk, verkocht onder de zonde, maar het lichaam der zonde van Gods volk is gans wat anders dan de oude mens. Gods volk heeft helemaal geen oude mens meer, omdat de oude mens de onwedergeboren Adam is onder de Wet. De oude mens is de mens van nature onder de Wet, maar niet de nieuwe mens in Christus onder de genade. Gods volk is geen twee-mens, zoals veelal wordt beweerd, maar een volkomen nieuw schepsel in Christus. De oude mens is niet meer. "Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden", 2 Kor. 5:17.
Wat ds. Bloemendal beweert is Calvijn laten buikspreken, maar daar bewijst hij niets mee. Laat Calvijn maar voor de troon staan, want die man kan je niet helpen. God heeft ons Zijn Woord gegeven. Wat ds. Bloemendal nevens ds. Karens suggereert, namelijk dat HeartCry ons wellicht een spiegel zou voorhouden, is zowel absurd als onbijbels. De zielsbedriegelijke arminiaans/pelagiaanse religie van HeartCry is genoegzaam weerlegd. Heiligmaking is geen streven, maar een genadegift. HeartCry vergoddelijkt het vrome vlees met heiligheidsperfectionisme (= brutale en verwaande hoogmoed) en als Bloemendal hen daarin volgt, is hij idem dito. Gods volk IS volkomen heilig in Christus en de volkomen heiligmaking van Christus die op rekening van Gods volk gezet is, is altijd maar ten dele in beoefening. Gods volk heeft geen heiligmaking ten dele, maar een volkomen heiligmaking, hoewel ten dele beoefend. Streven naar heiligmaking suggereert een heiligmaking ten dele. Dat is rooms. Gods volk is heilig in de heiligmaking van Christus en de Geest der heiligmaking doet hen wandelen in Gods geboden, maar vraag het hen zelf niet, want dan zeggen Gods kinderen allemaal: "Ik ben een groot beest bij God."
De Heilige Geest doet Gods volk evenwel jagen naar de prijs der roeping Gods, namelijk door het geloof, waartoe zij van Christus Jezus gegrepen zijn, en dat is geen onvruchtbaar leven, maar wel alleen en geheel in Christus. Bij streven naar heiligmaking heeft men vrucht voor ogen, maar dat leert Rome, want die vrucht in het vizier hebben, hebben in het geheel geen vrucht en dus ook nooit genoeg aan Christus. Gods volk ziet overigens geen vruchten van zichzelf, want de werken gaan niet voorop, maar zullen hen volgen (Openb. 14:13). De vruchten die ze zien zijn de vruchten aan de Boom die de takken dragen. Wat doet een tak aan de vruchten? Dat moet men mij eens vertellen. De leer van de ingestorte heiligmaking moge geestelijk vooruitstrevend en hemelsgezind klinken, maar is puur Rooms, ofwel onder de Wet en onder de toorn Gods. Gods volk draagt gewenste vrucht op Gods tijd en die vrucht is voor hen al van eeuwigheid voorbestemd. Daar kan geen mens iets toe of af doen, noch met streven, noch met lijdelijkheid. Bovendien leeft Gods volk meestal in herfst- en wintertijd waarin zij niets dan onvruchtbaarheid gewaar worden en inleven. En als de zomer uitspruit en de zangtijd genaakt, worden ze nog zwarter als de nacht, omdat de Zonne der gerechtigheid haar beschijnt. O, dan roept de Bruid het uit: "Ik ben zwart", ja, ja, "doch lieflijk in Zijn oog." Want Christus, omhelst Zijn zwarte Bruid in haar totale vleselijkheid, omdat ze lieflijk is in Hem. Dat kan de vooruitstrevende godsdienst niet verdragen, en Gods volk kan het soms niet dragen. O, die liefde is te zwaar om te dragen; o, die volmaakte gerechtigheid en volkomen heiligheid van de Schoonste aller mensenkinderen en dat voor zo'n dode hond als ik ben. Ja, en na 't zure geeft Hij 't zoet en spreekt Hij naar haar hart: "Geheel zijt gij schoon, Mijn vriendin, en er is geen gebrek aan u`, Hoogl. 4:7.
En als Christus mij nu GEHEEL schoon verklaart en gans geen gebrek in mij ziet, wat moet ik dan nog doen? Streven om nog schoner te willen zijn dan ik in Christus ben? Dat is de hoogste brutaliteit van werkheiligheid en niet anders dan verdoemelijke hoogmoed. In Christus ben ik die ik ben, namelijk volmaakt rechtvaardig en volkomen heilig, al sta ik ook tot mijn nek in de zonde, dan nog ben ik volmaakt heilig in Hem. Dat kan de godsdienst helemaal niet verteren en begint gelijk met antinomianerij te etiketteren. Gods volk gaat echter wenend over de zonden, terwijl de godsdienst geheel zonder de Wet leeft met streven en doen, en hun verdoemenis dagelijks groter maken, omdat zij niet uit Christus leven. Gods volk is 1 klomp zonde en leeft in en uit Christus als 1 brok vlees, doch geheel rechtvaardig in Hem. Ja, zo reist Gods volk naar Jeruzalem en die het anders leren zijn zwanger van de Wet en hebben aan Christus geen deel en geen boodschap. Christus is mijn Heiligmaking en als Hij het is voor mij, hoef ik het niet meer te zijn. Amen, lieve Heere Jezus, GIJ zijt het voor mij, totaal en geheel en ik leef, doch niet meer ik doch Christus leeft in mij, omdat Hij voor mij gestorven en opgestaan is en ik met Hem en in Hem. Ik dank God door Jezus Christus, Hem alleen! Amen.
GPPB.
|
|