 |
|
|
|
De Fransen hadden reeds tegen de Europese grondwet gestemd. Daarmee was het de grondwet in feite afgewezen, omdat het de unanimiteit van alle toegetreden landen vereist. Desondanks werd ook in Nederland een referendum gehouden. Het Nederlandse volk stemde in nog grotere getale tegen de Europese grondwet. Het verdrag zou door de Franse stemuitslag al dood moeten zijn en door het Nederlandse stemuitslag dubbeldood. Belangrijker is echter dat ook in Nederland het verdrag politiek dood had moeten zijn. Desalniettemin tekende premier Balkenende in Lissabon een akkoord tot invoering van de Europese grondwet, inmiddels omgedoopt tot “verdrag van Lissabon”. Daarmee pleegde Balkenende verraad aan het Nederlandse volk.
De rol van de Nederlandse overheid waar het de EU betreft, etaleert een ronduit schandalig disrespect voor de burger en de democratische beginselen. Al tijdens de stemronde voor de Europese grondwet maakt zij weer gebruik van haar bekende, laffe angstzaaimethodes. Op weerzinwekkende wijze toont de overheid, zwelgend in haar hypocriete ‘normen en waarden’, EU-promotiespotjes met beelden van de holocaust, massagraven en omgekomenen, vergezeld van bijschriften als: ‘dit nooit meer’ en ‘het gevaar ligt op de loer!’ Ook stemmingmakerij onder de bevolking schuwt men niet. In de Elsevier van 28 april 2005 verkettert Balkenende tegenstanders door ze weg te zetten als leugenaars.
Op 12 februari 2005 maakt Elsevier melding van het achterdeurtje dat het kabinet aanbrengt: in geval de uitslag van het referendum negatief uitpakt, zal deze niet bindend zijn en de Haagse regenten hem gevoeglijk naast zich neer mogen leggen om de grondwet alsnog in te voeren. Het CDA vindt een ‘harde ja-campagne’ bovendien noodzakelijk en het ‘niet nodig dat overheidsgeld eerlijk tussen voor- en tegenstanders wordt verdeeld’ want het kabinet is niet neutraal in dezen en heeft haar keuze voor de grondwet al had gemaakt. Wanneer het Nederlandse volk in 2005 met een ruime 60% ‘nee’ stemt en bovendien in groten getale is op komen dagen, kan het kabinet er met goed fatsoen onmogelijk meer omheen.
Na het Nederlandse ‘nee’ tegen de grondwet, weigert het kabinet het volk een tweede referendum voor te leggen over het Lissabonverdrag. Net als de talloze vrijheidsbeperkende maatregelen sinds 9/11 jast de regering de Europese grondwet - nu achterbaks omgedoopt tot ‘verdrag’- op 7 juli 2008 alsnog geruisloos door de kamer. Het volksverraad is compleet. Braaf en gezichtsloos als ons land is geworden, schrijft de Volkskrant van die dag dat ons nette burgerland niet langer een buitenbeentje is, tot opluchting van de regering maar toch wel ‘een groot beroep heeft gedaan op de flexibiliteit’ van zijn partners. Balkenende zegt weer een van zijn -ongetwijfeld door Donner gesouffleerde- betekenisloze niemendalletjes op, zoals een echte marionet betaamt: ‘Het ‘past’ Nederland om tijdig de procedure te doorlopen en ‘volmondig’ ja te zeggen tegen het verdrag.’
|
|
|
|
|
|