|
|
Pleidooi van prof. Schuurman krijgt vervolg
RefDag: 12-03-2010 10:40 | Kerkredactie
WAGENINGEN – Christenen en moslims kunnen samen streven naar een vreedzame samenleving met een cultuurontwikkeling die de schepping respecteert. Dat is de boodschap van een boek van zowel christelijke als islamitische wetenschappers dat vrijdagmiddag in Wageningen wordt gepresenteerd.
Aanleiding voor de publicatie vormde de afscheidsrede van prof. dr. ir. E. Schuurman in 2008 als hoogleraar reformatorische wijsbegeerte aan Wageningen Universiteit. Het technisch-wetenschappelijke denken in het Westen heeft geleid tot de huidige crises in de voedselvoorziening, de economie, het klimaat en de energievoorziening, zo stelde de scheidende hoogleraar.
Het roer moet om in het Westen, aldus Schuurman destijds. Het christelijke gedachtegoed kan daarbij een belangrijke rol spelen. Maar ook moslims kunnen daarbij helpen, stelde hij. Het christendom en de reformistische islam hebben volgens hem genoeg raakvlakken om samen te zoeken naar een menselijk en duurzaam alternatief voor het huidige westerse culturele denken.
Klik op de Klik hier link ter inzage volledige RD-artikel
COMMENTAAR
Dat God de wijsheid der wijzen zal doen vergaan, is mij al lange tijd gezegd van 's Heeren wegen. Dat feit is dan ook duidelijk hoorbaar, tastbaar en zichtbaar in onze dagen. De verstandsloze kretologie die zogenaamd christelijke politici slaan is ronduit bizar. Ook op het kerkelijk erf weet men zich niet meer bijbels gezaghebbend uit te drukken. Het sjoemelen in de marge zowel op politiek als op kerkelijk terrein lijkt norm te zijn. Bijbelse radicaliteit wordt van de hand gewezen als fundamentalisme. De Christus der Schriften wordt door talloze refo-kelen als een humanist gepropagandeerd. Ondertussen wordt de Waarheid verkracht en de leer van de apostelen en profeten, waarvan Christus de uiterste Hoeksteen is, wordt meer dan geweld aangedaan. Het Refodom heeft generaal gesproken afstand gedaan van de waarheid van het Evangelie.
Voor de zoveelste keer blijkt dat uit het initiatief van dr. E. Schuurman (CU), die een maatschappelijk samenwerkingsverband wil promoten tussen christenen en moslims. Prof. Schuurman pleegt een aanslag op Gods rechtmatig bezit (Ps. 2:8) en daarmee loochent hij ook de theocratie.
De duivel is al eeuwen bezig om dit soort samenwerking te bewerken die prof. Schuurman voorstaat en nu heeft de duivel tal van refo-trawanten in zijn dienst om de samenstemming tussen Christus en Belial te verwezenlijken, hetgeen evenwel tot mislukken gedoemd is.
Dat prof. Schuurman zich hiervoor leent, is niet zo verwonderlijk. Zijn CU-lidmaatschap is daarvan mede het gevolg. De CU staat voor ChristenUnie, maar het christelijke gehalte van de CU is net zo 'christelijk' als de 'C' van het liberale CDA.
Een christen is een christen altijd en overal. Een waar christen is het eigendom van Christus en is ook Zijn getuige in de maatschappij, altijd en overal. Prof. dr. H. Jochemsen, die samen met dr. ir. J. van der Stoep de redactie voerde over het boek van Schuurman, geven een definitie die haaks staat op Gods Woord: "Wat ons betreft zijn er fundamentele verschillen. Maar wij leven als aanhangers van verschillende godsdiensten in dezelfde wereld."
Een waar christen is geen aanhanger van één van de vele religies, maar een levend lidmaat van de Eén Heilige, Algemene, Christelijke Kerk, waarvan Christus het Hoofd is. Dat is geen religie, waar je veel of weinig aan doet en waarvan je een fervent of gematigd aanhanger van bent, NEE, de levende Kerk is ver boven de laakbare definitie van Jochemsen en Van der Stoep verheven Een waar christen behoort tot een totaal ander Koninkrijk dan het koninkrijk van de duivel, namelijk het Koninkrijk van God en Christus.
Tijdens de verzoeking in de woestijn deed de duivel al een poging om met Christus samen te werken, door Hem al de koninkrijken der aarde te geven op voorwaarde van een knieval voor hem, terwijl de aarde met haar inwoners al van den beginne alleen God toebehoren. "De aarde is des HEEREN, mitsgaders haar volheid, de wereld, en die daarin wonen", Ps. 24:1.
God is de Schepper van hemel en aarde en heeft alle macht in hemel en op aarde Zijn Zoon toegekend: "Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting", Ps. 2:8.
De wereld is het wettig eigendom van God en ALLEEN Gods kinderen zijn de erfgenamen daarvan.
Schuurman ventileert leugens als hij zegt: "Het christendom en de reformistische islam hebben volgens hem genoeg raakvlakken om samen te zoeken naar een menselijk en duurzaam alternatief voor het huidige westerse culturele denken."
Schuurman gelooft dus niets van de moederbelofte: "En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar Zaad; datzelve zal u den kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen", Gen. 3:15.
Deze moederbelofte beslaat alle terreinen van het leven, de maatschappij, de kerken, ook waar de troon des satans is, want er is geen millimeter grond op aarde, waarvan God niet kan zeggen: "Dat is Mijn!"
Alleen ware christenen kunnen de wereld claimen, omdat zij de rechtmatige erfgenamen daarvan zijn. De alleenheerschappij van Christus laat zich op geen enkel terrein verenigen door een samenwerking tussen Christus en Belial.
Ook gelooft Schuurman niets van hetgeen Christus gezegd heeft in Mattheus 10:34: "Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard."
Prof. Schuurman wil vrede, vrede en geen gevaar en durft het aan om de woorden van Christus te relativeren door te pleiten voor een mogelijke samenwerking met moslims.
Ook het cultureel maatschappelijke denken moet volledig onderworpen zijn aan het gezag van Gods Woord en elke samenwerking met valse religies is rebellie jegens God.
Dat we leven in een multiculturele samenleving doet aan het gezag van Gods Woord niets af. Christenen claimen met de theocratische norm elk terrein van het leven. Als dat niet het geval is, is er geen sprake van ware christenen.
Christenen kunnen dan ook niet participeren met een parlementaire democratie. Of zij regeren volgens de theocratische regeernorm, of in het geheel niet.
Christenen kunnen nooit kiezen tussen twee kwaden, hetgeen echter op grote schaal gedaan wordt, met name door de SGP, om over het christelijk gesausde wanbeleid van de CU nog maar te zwijgen.
Van elke samenwerkingsvorm tussen verschillende religies is het ware christendom ten enenmale uitgesloten. Vanzelf zijn de moslims onze naasten en dienen wij hen in te winnen voor de dienst van enige ware God, maar van een culturele samenwerking met moslims kan geen sprake zijn, laat staan dat er sprake kan zijn van een vreedzame samenleving waarin christenen en moslims de handen ineenslaan.
Gods Woord leert duidelijk: "Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis? En wat samenstemming heeft Christus met Belial, of wat deel heeft de gelovige met den ongelovige?" 2 Kor. 6:14-15.
De Kanttekeningen zeggen bij dit tekstgedeelte: "Dat is een juk, of gemeenschap met degenen, die van ongelijke religie zijn, gelijk de afgodische heidenen waren. Waarmede hij niet allerlei gemeenschap verbiedt, want dat zou strijden met hetgeen hij gezegd heeft 1 Cor. 5:10, maar alleen zulke gemeenschap, waardoor zij ook tot de gemeenschap van hunne afgoderij of andere zonden zouden worden gebracht, of de ongelovigen in hunne zonden gesterkt; en is ene gelijkenis, genomen uit de wet, Deut. 22:10, waar God verbiedt, dat zij in het ploegen den os en den ezel niet zouden samenvoegen."
De Kanttekeningen zeggen bij 1 Kor. 5:10 het volgende: "Namelijk alzo de wereld vol is van zulke mensen, waar gij dagelijks mede te doen hebt, welker voetstappen gij niet moet volgen, maar die gij moet zoeken voor Christus te winnen; Matth. 5:16; Ef. 5:11. En hoewel dit op alle eeuwen past, zo paste het nochtans allermeest op die eeuw, in welke het heidendom de overhand had, die allen afgodendienaars waren, daar deze andere zonden gemeenlijk op volgen."
Dus er kan alleen omgang zijn met moslims en met mensen die een andere godsdienst aanhangen in het kader van het zendingsbevel zoals beschreven staat in Matteus 28:19; en vanzelf ook in het kader van het maatschappelijk verkeer, waarin allerlei mensen allerlei mensen ontmoeten en met elkaar te maken hebben. Maar een georganiseerd samenwerkingsverband die in het kader staat van een principieel betere samenleving met mensen van een valse religie, is ten allen tijde uit den boze.
Geleerden, zoals prof. Schuurman, die dat wel leren en voorstaan, willen barmhartiger zijn dan God, doen afstand van het ware geloof en loochenen de moederbelofte, omdat zij een vredige samenleving prefereren boven de keuze van Mozes, namelijk: "Verkiezende liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben; achtende de versmaadheid van Christus meerderen rijkdom te zijn, dan de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des loons", Hebr. 11:25-26.
GPPB.
|
|