|
|
RD-colluminist, J. van Klinken:
Het bekendste boek van de Hattemse cultuurfilosoof dr. F. de Graaff, "Als goden sterven", heeft als uitgangspunt Psalm 82. De Graaff vond daarin een geheim dat hij meende te kunnen ontrafelen. De psalm gaat over goden die zich vergrepen hebben. Daarom zullen ze sterven als een mens. Het is de straf voor hun ongehoorzaamheid.
De kanttekeningen zeggen dat met goden gedoeld wordt op rechters. Zij hebben gesold met het recht en dat rekent God hun zwaar aan. Dat zou de uitleg van deze psalm zijn. Maar De Graaff kan daarin niet meegaan. Hij wijst erop dat de goden volgens de psalm zullen sterven. Dat is hun vonnis. Zouden zij (de goden) zich beter van hun taak hebben gekweten, dan zouden ze dus niet aan de dood onderworpen zijn geweest. Dat kan, aldus De Graaff, nooit op toenmalige rechters van toepassing zijn geweest want die waren net zo sterfelijk als iedereen.
De Graaff houdt het erop dat de goden uit deze psalm echt hebben bestaan. Ze waren "tussenwezens" die de hun opgelegde grenzen overschreden hebben en daarom zijn ze geëindigd als mensen. Een nogal speculatieve exegese die niet wegneemt dat De Graaff een punt had. Psalm 82 bevat een mysterie dat de knapste uitleggers voor grote raadsels stelt.
Klik op de Klik hier link ter inzage volledige RD-artikel
Commentaar
De puur verwerpelijke visie van De Graaff omtrent "de goden" in Psalm 82 die hij als soort kosmische "tussenwezens" tekent, wordt door Van Klinken min of meer gestreeld. Volgens Van Klinken zou De Graaff een punt hebben, hetgeen echter een gruwelijk mispunt is. Psalm 82 zou volgens Van Klinken "een mysterie" zijn, waarvan geen bijbelse exegese tot heden voorhanden is.
Dat heel Gods Woord een mysterie is voor het (vrome) vlees, is openbaar en dat kunnen we ook duidelijk uit Gods Woord opmaken (1 Kor. 2:14). Maar dat wil niet zeggen dat Psalm 82 een soort geheime toverspreuk is, waarvan de betekenis Gods volk voor grote raadsels stelt. Als Van Klinken aan zijn verdoemelijke adamsstaat was ontdekt, had hij het geheim van Psalm 82 door de Heilige Geest geweten.
In Psalm 82 worden de mensen krachtens hun scheppingsoorspronkelijkheid als goden aangemerkt. Immers, we zijn geschapen als kinderen des Allerhoogsten, om God te prijzen, om de aarde te regeren, die te bebouwen en te bewaren. Geschapen in het Beeld Gods waren wij als onsterfelijke kinderen des Allerhoogsten, die echter in ongehoorzaamheid gevallen zijn, de duivel toegevallen, de dood onderworpen en derhalve de (drievoudige) dood als straf op de zonden rechtvaardig moeten ondergaan. "Ik heb wel gezegd: Gij zijt goden; en gij zijt allen kinderen des Allerhoogsten; nochtans zult gij sterven als een mens; en als een van de vorsten zult gij vallen", Ps. 82: 6-7. Ja, dat waren wij, als goden over de aarde en het rijk der dieren gesteld, maar we hebben onszelf door moedwillige ongehoorzaamheid onttroond.
Toen de Farizeeërs Christus belasterden van godslastering, herinnert Christus hen aan hetgeen geschreven is in Psalm 82: "Jezus antwoordde hun: Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd, gij zijt goden? Indien de wet die goden genaamd heeft, tot welke het woord Gods geschied is, en de Schrift niet kan gebroken worden; zegt gijlieden tot Mij, Dien de Vader geheiligd en in de wereld gezonden heeft: Gij lastert God; omdat Ik gezegd heb: Ik ben Gods Zoon?" Joh. 10:34-36. Kortom, bij monde van Asaf roept God de gevallen mens in Psalm 82 ter verantwoording, ja, ter hoge vierschaar!
Ja, het raadsel van Simson en de dromen van de Farao konden de knapste uitleggers niet verklaren, maar de lammeren Christi "spelen ermee", want hetgeen Hij voor de wijzen en verstandigen verborgen heeft, heeft Hij Zijn kinderkens geopenbaard. Amen.
GPPB.
|
|