|
|
Principes in de praktijk
11-12-2009 16:47| gewijzigd 11-12-2009 18:10 | L. Vogelaar
Veertig jaar geleden werden de eerste stappen gezet naar de stichting van reformatorische scholengemeenschappen voor middelbaar onderwijs. Klein begonnen, groot gegroeid. Steeds meer studierichtingen en nevenvestigingen werden toegevoegd. Het leerlingenaantal steeg tot een hoogte die in geen enkele prognose verondersteld werd. Waar staan de scholen na veertig jaar?
Een greep uit de refo-collectie "onderzoek":
„Een lossere houding met weinig stijl in kleding en gedrag. Dat is de collega’s niet kwalijk te nemen: in een dergelijke cultuur zijn ze opgegroeid. De gedegen vorming in cultuur en religie gaat ontbreken. Er treedt een geloofsbeleving op die de oprichters van onze school vreemd was. De noodzaak van wedergeboorte maakt plaats voor de vanzelfsprekendheid van geloofsbeleving. Ik waardeer dergelijke ontwikkelingen negatief. Er vindt uitholling plaats. De grootste dreiging is niet de buitenwereld, maar de toenemende oppervlakkigheid en wereldgelijkvormigheid.”
„Steeds meer collega’s die niet veel meer moeten hebben van wat de eerste docenten dreef om te werken in het reformatorisch onderwijs. Het moet allemaal niet zo zwaar meer. Ik vind dit zelf zo erg, dat ik me ook steeds minder thuis voel op deze ‘reformatorische’ school.”
„Vroeger was het ondenkbaar dat collega’s thuis films of voetbalwedstrijden bekijken (via tv of dvd) en daar in de personeelskamer vrolijk over spreken met elkaar. Dit is een teken aan de wand, denk ik. Zelfs werken voor school op zondag komt incidenteel voor.”
„Met groot verdriet moet ik constateren dat door de verbreding van de gereformeerde gezindte ook de breedte van de opvattingen binnen het docentenkorps verandert. Er zijn twee punten die mij met name zorgen baren: 1. Dode orthodoxie ter rechterzijde, dat wil zeggen docenten zonder levend geloof. 2. Het verbondsautomatisme ter linkerzijde en het sluipende of soms openlijke remonstrantisme dat gewoon uitgedragen wordt. Vaak is dat laatste ook nog onbewust, omdat de verworteling in de gereformeerde belijdenis geheel of gedeeltelijk ontbreekt.”
„Veel docenten stralen qua presentatie en kleding nauwelijks meer de taak uit van gezagsdrager en identificatiefiguur.”
„Ik zie dat collega’s ten aanzien van zaken die vroeger vanzelfsprekend waren, anders gaan denken en leven. Concreet voorbeeld: een collega gaat op zondag in zijn wintersportvakantie ook op de lange latten. Dat vind ik schokkend. Ik heb ook het idee dat het élan om het reformatorisch onderwijs echt van binnenuit te steunen, bij diverse collega’s minder wordt en is dan vroeger. Wat me ook grote zorgen baart, zijn de veranderingen in het denken over Schriftgezag. Met name de discussie rond evolutie en de interpretatie van Genesis knaagt aan de wortels van hoe we de Bijbel zien en welke waarde de Bijbel heeft in ons denken en leven.”
„Stem je SGP, ben je geen lid van de EO en weet je het verschil tussen aanneming en deelachtigmaking, dan is het wel goed. Terwijl een jonge sollicitante die iets over haar geloof vertelt botweg wordt afgewezen omdat dat wel eens gevaarlijk voor de leerlingen zou kunnen zijn. Triest.”
„Het type leerling dat 25 jaar geleden de norm was (degelijk, eenvoudig) begint een bezienswaardigheid te worden en loopt het risico gepest te worden. Heel triest!”
„Naar een bioscoop gaan is geen enkel probleem voor het gros van de leerlingen. Ook wat betreft seksualiteit zie je grenzen vervagen.”
„Wereldgelijkvormig en ongeconcentreerd. ”
„Uitdagende kleding bij meisjes, lange haardracht bij jongens. Een verseksualiseerde schoolcultuur.”
„Leerlingen blijken door ‘de tijdgeest’ dingen normaal te vinden. Bijvoorbeeld: „Ongewenst zwanger is eigen schuld, er zijn toch voorbehoedsmiddelen?” (zei de hele klas bij een voorlichtingsles van de VBOK).”
Klik op de Klik hier link ter inzage gehele RD-artikel
COMMENTAAR
Hoeveel keren op deze website is gewaarschuwd tegen de fatale gevolgen van de zogenaamde refocultuur, is bijna niet te tellen. De Reformatorische scholen zijn het gevolg van tuchtloze kerken, geen kerk uitgezonderd. Refo-scholen zijn bolwerken geworden van verseksualiseerde wereldszin en gelijknamige entertainment. Het stichten van refo-scholen was een sektarisch intitiatief en de vreselijke gevolgen daarvan zijn niet uitgebleven. Ouders, als u de zielen van uw kinderen wilt verpesten omtrent de waarheid die naar de godzaligheid is, stuur hen dan naar een refo-school, want onder de noemer "reformatorisch" kan alles er mee door. Ik heb zelf mijn kinderen op refo-scholen gehad, maar sommige godsdienstles-docenten, bleken de grofste vijanden te zijn van de bijbelse vrije genadeleer. Ten aanzien van de ware godsdienst wordt nergens zo gespot en gepest als op refoscholen. De jeugd haakt af vanwege de dode vormendienst van de kerken, en omdat vele refo-docenten/ouderlingen Hofni en Phinehas overtreffen. Het gros refo-ouders gaat de kinderen in de zonden voor, inclusief refo-dominees ten spijt van hun vrome preekpraatjes. Bij hartenonderzoek staat de wagen bij het gros ouderlingen stil en men wordt zo vijandig als de paus himself. Die antichristelijke tendens wordt door de refo-scholen en de refomedia gevoed.
Ik kan tientallen brieven laten getuigen van refo-ouders omtrent de meest schokkende dingen die op refo-scholen plaatsvinden en waaraan refo-docenten meewerken.
Uit het genoemde onderzoek blijkt duidelijk dat er geen bijbels huisbezoek meer door de kerken wordt verricht. Het gros refo-ouderlingen zijn dikwijls de meest arminiaanse en antinomiaanse figuren die er op het kerkelijk erf rondlopen en zijn dikwijls net zo bekeerd als de poten van mijn stoel. Daarbij komt dat 90% van de refo-dominees net zoveel weet van de persoonlijke verzoening met God in Christus als een kip van spruitenplukken afweet. En dan vindt men het gek dat het godsdienstige gehalte op de refo-scholen zelfs ver beneden E.O.-peil is gezakt.
Het Refodom krijgt een koekje van eigen deeg. Een krant als het RD werkt aan deze verwereldlijke ontwikkeling het hardste mee. Het gros advertenties/artikelen op RD-digitaal (www.refdag.nl) zijn van een dermate leugenachtig werelds gehalte, dat het woord "Refo" voor mij een vloek geworden is.
De religie van het Refoďsme (waarmee de kerken, de refoscholen, het RD en de SGP generaal bezet zijn) is een totaal andere religie dan de geloofsbevinding van Gods ware volk, dat gegrond is op de leer der apostelen en profeten waarvan Jezus Christus de uiterste Hoeksteen is.
Binnen de refo-gelederen is er dikwijls totaal geen herkenning meer omtrent het Schriftuurlijk-bevindelijk taalgebruik, laat staan dat er herkenning is op gebied van het ware geloofsleven, laat staan dat men nog enige waarde hecht aan de zin en mening des Heiligen Geestes, waardoor Gods ware volk de Schriften verstaan.
Als we zien welke wereldgelijkvormige invulling de Gereformeerde Gemeente en de Hersteld Hervormde kerk geven aan hun jeugdbonden (JBGG - HHJO), dan is Gods verbondswraak onafwendbaar. De maat der zonde moet volgezondigd worden, omdat dominees en ouderlingen hun roeping niet verstaan, of wellicht nooit ontvangen hebben.
De ondergang van de refo-scholen is een vrucht van de secularisatie van de tuchtloze kerken. Huisbezoek is of een rijke jongelingsbezoek, of een godsdienstig koffiepraatje geworden. Ik spreek uit ervaring. Vrome preken die gepaard gaan met een tegenovergestelde praktijk, roepen Gods verbondswraak in. God laat Zich niet bespotten door refo-dominees met vrome bevindelijke preekjes, wiens kerkpolitieke levenspraktijk vloekt met hetgeen zij preken. Politiek bedrijven is gemeengoed in de tegenwoordige kerkenraadskamers. Het Refoďsme is een afgodische godsdienst, die niet onder doet voor het Judaďsme. Het Refodom heeft een godsbeeld dat gelijk staat aan het dansen om het gouden kalf door het Israël van weleer. Mede omdat er in de huidige kerken geen plaats is voor het getuigenis van Christus middels het ambt aller gelovigen, inclusief het waarschuwend getuigenis tegen de dwalingen, heeft Gods Geest de refokerken verlaten. Wie dit ontkent, kent het leven in Christus niet.
GPPB.
|
|