|
|
Dr. H. van den Belt:
Het is verkeerd als christenen zich achter hun verdeeldheid verschuilen. De verdeeldheid valt trouwens wel mee; in ieder geval wordt die in de samenleving niet als probleem ervaren. De tijd en de lust om de nuanceverschillen tussen orthodox-gereformeerden te bestuderen ontbreekt, en terecht. Reformatorische christenen moeten ophouden met het eindeloos herhalen van het mantra ”wie zou niet wenen?” Als er geen bereidheid is om concreet wat aan de verdeeldheid te doen, dan zijn het krokodillentranen. De wereld voelt haarscherp aan dat al die kleine kerken en stromingen uiteindelijk op hetzelfde neerkomen. (einde citaat)
Klik op de 'Klik hier' link ter inzage complete RD-artikel.
Commentaar
Voor een goed verstaander zal het niet zo moeilijk zijn te ontdekken dat het artikel van dr. H. van den Belt een subtiel pleidooi is voor de valse oecumene. Met een luchtig gebaar strijkt Van den Belt de kerkelijke verdeeldheid glad door te zeggen dat de verdeeldheid wel mee valt. Dat de PKN homorelaties kerkelijk legitiem verklaard heeft, acht Van den Belt dus van ondergeschikt belang. Immers, het artikel van Van den Belt wordt ingeluid met de titel: "Verdeeldheid mag niet verlammen." Het feit dat de PKN zichzelf verlamd heeft door de schandelijke zonde van homofilie plus homorelaties kerkelijk legitiem te verklaren, daarover rept Van den Belt met geen woord. Daar komt bij dat de PKN met haar plurale en voor-elk-wat-wils-belijdenis zichzelf monddood gemaakt heeft en zich niet meer op het gezag van Gods Woord kan beroepen, omdat de PKN met dat gezag volledig heeft afgerekend.
Note: Dat laatste geldt ook voor de SGP, die haar theocratische beginsel publiek eraan gegeven heeft uit angst om als fundamentalistische extremisten te worden uitgemaakt, onder de komedie-vlag van zogenaamde "bijbels genormeerde politiek." Politiek bedrijven, al of niet onder een christelijke vlag, staat volstrekt haaks op het Schriftgegeven van Handelingen 1:8. Hoe SGP-kamerleden de eed op de grondwet hebben kunnen afleggen, een wet die het doden van het ongeboren leven als een legitiem recht voor zwangere vrouwen heeft verklaard, is mij een raadsel. En als je dan als eigendom van Christus zegt geen enkele affiniteit meer te hebben met de SGP, vanwege haar rationele verloochening van de aloude beginselen en haar constante relativering omtrent het gezag van Gods Woord, dan ben je voorgoed afgeschreven, zoals de arme Lazarus was afgeschreven door de rijke man.
Het verhaal van dr. Van den Belt heeft de schijn van godzaligheid, maar 'schijn' mist de kracht van 'zijn'. Ik schrijf dit in tegenwoordigheid Gods. In feite is het artikel van Van den Belt een subtiele Schriftkritische aanval op het ware geloof. De profeet Jeremia die op de puinhopen zat te wenen over de breuk der dochteren zijns volks wordt in het fictieve verhaal van Van den Belt subtiel weggezet als een goeroe met krokodillentranen. Dat valt ontegenzeggelijk op te maken uit het Schriftkritische citaat van Van den Belt bovenaan deze pagina.
Dr. Van den Belt suggereert dat de kerkelijke verdeeldheid gebaseerd is op nuanceverschillen. Die suggestie zou met recht van toepassing zijn op de afgescheiden kerken, inclusief de HHK, maar Van den Belt sluit hierbij ook de sodomitische PKN in en dat laatste is een grensoverschrijdende provocatie. Dat er geen enkele geldige reden bestaat dat de Afscheiding, inclusief de HHK gescheiden optrekken, moge duidelijk zijn, maar dat betekent niet dat als genoemde kerken samengaan, we dan ineens een zuivere NGB-Art. 27-kerk hebben, aangezien de Afscheiding zich ook heeft afgescheiden van de leer en de bevinding van de rechtvaardiging van de goddeloze. Dat geldt trouwens ook deels voor de HHK. Het is al Ikabod wat de kerkklok slaat, maar dat feit wordt juist massaal ontkend. Een samengaan van de afgescheiden kerken plus de HHK zal wel wenselijk zijn naar buiten toe, maar als dat samengaan niet gepaard gaat met een hernieuwde reformatie omtrent de leer, de prediking, de ambten en de kerkelijke tucht, is zo'n kerkelijke samensmelting bijbels gezien van nul en generlei waarde.
Als Van den Belt suggereert dat ook de PKN in de traditie staat van de Reformatie, dan mogen we ons terdege afvragen of Van den Belt niet wijlen Toon Hermans (toneelspeler/komediant) imiteert. Als de Afscheiding plus de HHK alleen nog maar theoretisch (dus kwa belijdenis) in de traditie staan van de Reformatie, met welke traditie heeft de PKN zich dan geaffinieerd? Die vraag is niet zo moeilijk te beantwoorden, aangezien de PKN (even afgezien van haar plurale belijdenis en haar sodomistische kerkorde) een voorzichtig verdrag (Joint Declaration) met de hel heeft gemaakt met Rome; derhalve staat de PKN ontegenzeggelijk in de traditie van het antichristelijke Rome. Hoe kan Van den Belt als PKN-lid de prediking van Christus en Dien gekruisigd actueel noemen, terwijl de PKN Christus opnieuw gekruisigd heeft?
De theocratie moge dan in strikte zin tot 'het Israëls verleden' behoren, maar als Van den Belt zegt dat de goede belijdenis een theocratische belijdenis is, dan houdt hij zich louter bezig met fictie, aangezien genoemde theocratische belijdenis in de PKN ge-elimineerd is en met kerkelijk gelegitimeerde zondepraktijken bespottelijk wordt gemaakt. Van den Belt is als PKN-lid daarvan niet uitgesloten, want hij maakt deel uit van het geheel van de antichristelijke PKN.
Een 'interkerkelijk platform of studiecentrum', dat Van den Belt wenselijk acht, zal de kerkelijke verdeeldheid/verwarring alleen maar doen toenemen, aangezien God de kerken -generaal gesproken- een kracht der dwaling gezonden heeft, opdat zij de leugen zouden geloven (2 Thess 2:11), omdat zij de tucht omtrent de bannen in het leger achterwege laten en de waarheid niet in liefde aannemen (een fenomeen dat op deze website met een scala aan bewijzen is gestaafd).
Dr. Van den Belt mag zich t.a.v. zijn wenselijke interkerkelijke rationele 'platvormigheid' terdege de vraag van Christus aantrekken: "Kan ook wel een blinde een blinde op den weg leiden? Zullen zij niet beiden in de gracht vallen?" Luk. 6:39.
GPPB.
|
|