 |
|
|
|
De Saambinder
Op zaterdag en zondag zijn de vaders thuis. Dan kan moeder aan de slag. Financieel is dat aantrekkelijk. Maar is het ook wenselijk? vraagt ds. G. J. van Aalst zich af in De Saambinder, het kerkelijk orgaan van de Gereformeerde Gemeenten.
„Er zijn ook leden die je soms de hele zondag mist. Niet omdat ze ziek zijn, maar omdat ze werken. Het zijn meestal moeders. Hun man en kinderen zie je in de kerk. Maar deze vrouwen hooguit één keer. Niet omdat ze thuis bij de vaten waken, maar omdat ze druk zijn met de werken van noodzakelijkheid en barmhartigheid: zieken verplegen, bejaarden verzorgen, kraamvrouwen bijstaan. Niks mis mee toch?
Zeker dat werk moet gedaan worden. De Heere Jezus ging hen daarin voor. Hij genas de zieken op de sabbatdag om daarmee duidelijk te maken dat de mens er niet was voor de sabbat maar de sabbat voor de mens en Hij de Heere is over die rustdag. Als mensen zich op de rustdag inspannen om zieken, bejaarden en behoeftigen te helpen, is dat alleszins geoorloofd. Dit werk moet immers worden gedaan.
Het werk moet dus worden gedaan. Maar door wie? Is het inderdaad de bedoeling van het vierde gebod dat mensen (het zijn vooral moeders) op zondag de hele dag invallen voor de vaste krachten om de zorgtaken op zich te nemen? Natuurlijk heeft dat een praktisch voordeel. Op zaterdag en zondag zijn de vaders thuis. Dan kan moeder aan de slag. Financieel is dat ook aantrekkelijk. Weekenddiensten leveren een (behoorlijke!) toeslag op. Maar weegt dat op tegen het verzuim van de kerkdiensten en het afwezig zijn in het gezin gedurende het gezamenlijke rustpunt van de rustdag?
Laat helder zijn: het werk in ziekenhuizen en verzorgingstehuizen moet doorgaan. Dat werk wordt –zoals we zagen– ook niet verboden in het vierde gebod. Integendeel, maar het is de vraag of dit bijna uitsluitend gedaan moet worden door vrouwen die verder door de week thuis zijn om zorgtaken in hun eigen gezin op zich te nemen. Kan dat echt niet anders?
Stof genoeg om verder over te denken.”
Commentaar
Over hetgeen ds. Van Aalst rept, is geen sprake van werk der barmhartigheid, maar van ordinaire bijverdienste. In Gods Woord is het werk der barmhartigheid op de dag des Heeren ONTBETAALDE arbeid, anders is het pure business. Dat weet ds. Van Aalst heel goed, maar hij praat zondagse bijverdienste schaamteloos goed. Van Aalst heeft er voor gekozen om de GG-ongerechtigheid te bedekken met vrome praatjes. Ds. Van Aalst zou het derhalve als hoofdredacteur bij het RD zeer goed doen. Dominees die bevangen zijn met een kracht der dwaling, gaan zulke vrome praat verkopen, zoals ds. Van Aalst bezigt. Hij is niet de enige. Het Refodom is met deze vrome-praat-geest geslagen, maar men voelt het niet, men erkent het niet, want de kerk moet draaien en de zondagse business moet daarbij ten dienste staan. Het Refodom wedijvert met het atheïsme, inclusief ds. Van Aalst.
Hoe lange nog na deze?
GPPB.
PS. Zondagse bijverdienste is populair onder de refo's in binnen- en buitenland. Zonder de minste schaamte sluit men contracten af, waarmee de zondag gemoeid is. Bijv. sneeuwschuiven op fabrieksterreinen, waar men 7 dagen in de week en 24 uur per dag doordraait. Ook het RD doet aan zondagsarbeid, terwijl men vromelijk de website afsluit op zondag, ratelen de telefaxmachines op de dag des Heeren gewoon door, omdat men anders maandag geen krant kan uitgeven. Pure subtiele, winstgevende, sanhedristische godsdienstwaanzin. Predikanten en kerken geven er niets om, want de zondagse bijverdienste schijnt ook de kerkvoorgdij- en de emerituskas te spekken. Vandaar dat er geen enkele tucht op wordt uitgeoefend. Allemaal onder de noemer van "noodzakelijke zondagsarbeid", maar ondertussen bedrijft men dik betaalde business. God is echter geen ledig Toeschouwer.
|
|
|
|
|
|